ดังนั้นเมื่อยาก่อใหม่กลั่นออกมาสำเร็จแล้ว จะไม่เพียงแต่เป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับพวกหลี่ญ่าหลินและนางาฮิโกะ อิโตะ แต่ยังเป็นการประกันที่สำคัญมากสำหรับเย่เฉิน
ในการกลั่นยาก่อใหม่ เขานำยาสมุนไพรทั้งหมดที่เขาต้องการออกจากกล่องและวางไว้ตรงหน้าเขาทีละอย่างตามความต้องการของเขา จากนั้นเขาก็หยิบสร้อยข้อมือที่ทำจากเถากระดูกวิหคออกจากกระเป๋า และใช้ปราณทิพย์เป็นมีด ตัดประมาณหนึ่งในสิบออกจากด้านบน
เหล่านี้เป็นยาสมุนไพรทั้งหมดที่เย่เฉินต้องการในการกลั่นยาก่อใหม่ในครั้งนี้
ตามบันทึกในตำราเก้าเสวียนเทียน ยาสมุนไพรเหล่านี้น่าจะสามารถกลั่นยาก่อใหม่ได้ประมาณ 15 ถึง 20 เม็ด
แต่ปัจจัยที่ไม่แน่นอนที่สุดคือยาก่อใหม่ใช้ปราณทิพย์มากเกินไป
แม้ว่าเย่เฉินไม่รู้ว่าจะใช้มากแค่ไหน แต่เขารู้ว่าปราณทิพย์ในร่างกายของเขาไม่พออย่างแน่นอน
ดังนั้น เพื่อเป็นการระมัดระวัง เขาจึงนำยาเสริมชี่ปราณอันล้ำค่าออกมาสองเม็ด วางยาเสริมชี่ปราณทั้งสองนี้ข้างมือเผื่อเหตุฉุกเฉิน
ในกรณีที่อยู่ในกระบวนการกลั่นยาพบว่าปราณทิพย์ในร่างกายของเขาหมดแล้ว เขาใช้ยาเสริมชี่ปราณเพื่อเติมเต็มปราณทิพย์ทันที
เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม เย่เฉินกระตุ้นเถากระดูกวิหคชิ้นเล็ก ๆ ด้วยปราณทิพย์ตามวิธีการที่บันทึกไว้ในตำราเก้าเสวียนเทียน
เถากระดูกวิหคเปรียบเสมือนเชื้อเพลิงนิวเคลียร์ เมื่อกระตุ้นใช้งาน สรรพคุณทางยาจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ดังนั้น พลังยาอันทรงพลังก็พุ่งออกมาจากเถากระดูกวิหคเกือบจะในทันที
เย่เฉินห่อสรรพคุณทางยาอันทรงพลังพร้อมกับยาสมุนไพรที่เตรียมไว้ด้วยปราณทิพย์ทันที
ใช้เวลาไม่นาน ปราณทิพย์ในร่างกายของเย่เฉินก็ถูกดูดออกไปมากกว่าครึ่ง แล้วกระแสวนซึ่งหมุนเร็วเท่ากับดาวเคราะห์ก๊าซ เริ่มหมุนเร็วขึ้นและเร็วขึ้น ระดับการยุบตัวภายในก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างน่ากลัว ไม่นานมันก็ยุบจากวงกลมขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าหนึ่งเมตรจนมีขนาดเท่ากับลูกฟุตบอล
แต่ความหนาแน่นของมันเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณในอัตราเลขยกกำลัง
เย่เฉินรู้สึกว่าปราณทิพย์ของเขากำลังแสดงสัญญาณว่าไม่เพียงพอ ดังนั้นเขาจึงคว้ายาเสริมชี่ปราณโดยไม่ลังเลแล้วยัดเข้าไปในปากของเขาทันที
ปราณทิพย์ที่พุ่งพล่านเพิ่งถูกละลายจากโอสถ และก่อนที่มันจะอุ่น มันก็ถูกดูดออกไปทันทีโดยกระแสวนที่หมุนวน
เย่เฉินพบว่าก่อนหน้านี้เขาดูมองโลกในแง่ดีเล็กน้อย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...