ยาเสริมชี่ปราณสองเม็ด เกรงว่าจะไม่สามารถทนกับผีตัวนี้ได้เลย
ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ารอให้ปราณทิพย์ถูกเผาผลาญ เขาก็กลืนยาเสริมชี่ปราณอีกเม็ดหนึ่งทันที
และความเร็วที่กระแสวนหมุนและยุบตัวก็ยังคงเร่งขึ้น
ในเวลานี้มันได้ทรุดตัวลงจากขนาดเท่าลูกฟุตบอลก่อนหน้านี้ จนถึงขนาดเท่าลูกเบสบอล
แต่สิ่งนี้ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ดูเหมือนว่าจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
และในไม่ช้าปราณทิพย์ในร่างกายของเย่เฉินก็แสดงให้เห็นสัญญาณที่รับไม่ไหว
ในเวลานี้ เย่เฉินตกใจเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าสิ่งนี้มีพลังมหาศาล เกือบจะเทียบเท่ากับการใช้เครื่องสูบแบบแรงเหวี่ยงเพื่อดึงเลือดออกจากร่างกายของเขา เลือดในร่างกายของเขาจะสามารถต้านทานแรงสูบอย่างรุนแรงได้ขนาดนี้ได้อย่างไร
แต่ตอนนี้เขาได้เริ่มและหยุดไม่ได้ เขาทำได้เพียงกัดฟันและหยิบยาเสริมชี่ปราณออกมาอีกเม็ดหนึ่ง ขณะเอาเข้าปากพร้อมกับอธิษฐานในใจว่า “อย่าให้ผมใช้ยาเสริมชี่ปราณอีกเม็ดเลย ยาเสริมชี่ปราณเป็นยาที่มีประโยชน์ที่สุดสำหรับผมในตอนนี้ ถ้าผมสูญเสียยาเสริมชี่ปราณสี่หรือห้าเม็ดหรือมากกว่านั้นเพียงเพื่อกลั่นยาก่อใหม่ แม้ฟันผมก็จะร้องไห้จนตื่นขึ้นมา...”
ขณะที่คิดอย่างนั้น เย่เฉินก็ส่งยาเสริมชี่ปราณตัวที่สามเข้าไปในปากของเขาทันทีโดยไม่มีทางเลือก
เช่นเดียวกับยาเสริมชี่ปราณสองเม็ดก่อนหน้านี้ ปราณทิพย์ของยาเสริมชี่ปราณนี้ถูกดึงออกไปอย่างรวดเร็ว เร็วกว่าครั้งก่อน
เย่เฉินรู้สึกเหนื่อยและอดไม่ได้ที่จะกัดฟันและด่าอย่างยากลำบาก “วันนี้เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่จริงๆ!”
ว่าแล้วเขาก็หยิบยาเสริมชี่ปราณออกมาอีกตัวโดยตั้งใจจะกลืนไว้เข้าแล้วทนหน่อยหนึ่ง
แสงสีขาววงกลมที่หมุนและยุบตัวอยู่ตลอดเวลา ในที่สุดก็ระเบิดต่อหน้าเย่เฉิน!
สิ่งที่เย่เฉินไม่คาดคิดก็คือแสงสีขาวงกลมที่หมุนอย่างรวดเร็วกลับแตกออกอย่างกะทันหัน
ขณะที่แสงสีขาววงกลมระเบิดออก กระแสลมแรงภายในห้องดูเหมือนจะหยุดลงกะทันหัน
ทันใดนั้น กองเม็ดยาขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณหนึ่งเซนติเมตร สีเหลืองทองกลิ้งลงกับพื้น สิ่งที่น่าเหลือเชื่อกว่านั้นคือเม็ดยาที่กลิ้งลงมาเหล่านี้ไม่ได้กระจายออกไป แต่ทั้งหมดมารวมกันตรงกลาง
เมื่อเห็นว่ากลั่นยาสำเร็จแล้ว เย่เฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในขณะเดียวกันก็รีบถือเม็ดยาเหล่านี้ไว้ในฝ่ามือของเขา

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...