ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4774
ยาเสริมชี่ปราณสองเม็ด เกรงว่าจะไม่สามารถทนกับผีตัวนี้ได้เลย
ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ารอให้ปราณทิพย์ถูกเผาผลาญ เขาก็กลืนยาเสริมชี่ปราณอีกเม็ดหนึ่งทันที
และความเร็วที่กระแสวนหมุนและยุบตัวก็ยังคงเร่งขึ้น
ในเวลานี้มันได้ทรุดตัวลงจากขนาดเท่าลูกฟุตบอลก่อนหน้านี้ จนถึงขนาดเท่าลูกเบสบอล
แต่สิ่งนี้ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ดูเหมือนว่าจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
และในไม่ช้าปราณทิพย์ในร่างกายของเย่เฉินก็แสดงให้เห็นสัญญาณที่รับไม่ไหว
ในเวลานี้ เย่เฉินตกใจเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าสิ่งนี้มีพลังมหาศาล เกือบจะเทียบเท่ากับการใช้เครื่องสูบแบบแรงเหวี่ยงเพื่อดึงเลือดออกจากร่างกายของเขา เลือดในร่างกายของเขาจะสามารถต้านทานแรงสูบอย่างรุนแรงได้ขนาดนี้ได้อย่างไร
แต่ตอนนี้เขาได้เริ่มและหยุดไม่ได้ เขาทำได้เพียงกัดฟันและหยิบยาเสริมชี่ปราณออกมาอีกเม็ดหนึ่ง ขณะเอาเข้าปากพร้อมกับอธิษฐานในใจว่า “อย่าให้ผมใช้ยาเสริมชี่ปราณอีกเม็ดเลย ยาเสริมชี่ปราณเป็นยาที่มีประโยชน์ที่สุดสำหรับผมในตอนนี้ ถ้าผมสูญเสียยาเสริมชี่ปราณสี่หรือห้าเม็ดหรือมากกว่านั้นเพียงเพื่อกลั่นยาก่อใหม่ แม้ฟันผมก็จะร้องไห้จนตื่นขึ้นมา...”
ขณะที่คิดอย่างนั้น เย่เฉินก็ส่งยาเสริมชี่ปราณตัวที่สามเข้าไปในปากของเขาทันทีโดยไม่มีทางเลือก
เช่นเดียวกับยาเสริมชี่ปราณสองเม็ดก่อนหน้านี้ ปราณทิพย์ของยาเสริมชี่ปราณนี้ถูกดึงออกไปอย่างรวดเร็ว เร็วกว่าครั้งก่อน
เย่เฉินรู้สึกเหนื่อยและอดไม่ได้ที่จะกัดฟันและด่าอย่างยากลำบาก “วันนี้เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่จริงๆ!”
ว่าแล้วเขาก็หยิบยาเสริมชี่ปราณออกมาอีกตัวโดยตั้งใจจะกลืนไว้เข้าแล้วทนหน่อยหนึ่ง
แสงสีขาววงกลมที่หมุนและยุบตัวอยู่ตลอดเวลา ในที่สุดก็ระเบิดต่อหน้าเย่เฉิน!
สิ่งที่เย่เฉินไม่คาดคิดก็คือแสงสีขาวงกลมที่หมุนอย่างรวดเร็วกลับแตกออกอย่างกะทันหัน
ขณะที่แสงสีขาววงกลมระเบิดออก กระแสลมแรงภายในห้องดูเหมือนจะหยุดลงกะทันหัน
ทันใดนั้น กองเม็ดยาขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณหนึ่งเซนติเมตร สีเหลืองทองกลิ้งลงกับพื้น สิ่งที่น่าเหลือเชื่อกว่านั้นคือเม็ดยาที่กลิ้งลงมาเหล่านี้ไม่ได้กระจายออกไป แต่ทั้งหมดมารวมกันตรงกลาง
เมื่อเห็นว่ากลั่นยาสำเร็จแล้ว เย่เฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในขณะเดียวกันก็รีบถือเม็ดยาเหล่านี้ไว้ในฝ่ามือของเขา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...