เย่เฉินกล่าวต่อไปว่า “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องต่อไปที่ผมจะพูดกับคุณ อีกเดี๋ยวผมค่อยอธิบายให้คุณฟัง”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้าและกล่าวด้วยสีหน้าปวดใจ “คุณชายเย่ หากตระกูลอานนำตัวคุณหนูเฟ่ยมาเค้นถาม คุณตั้งใจว่าจะอธิบายอย่างไร”
เย่เฉินตอบว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวล ผมเตรียมการเอาไว้แล้ว ขอแค่คุณปิดปากเอาไว้ให้แน่น อย่าให้ใครรู้ก็พอรวมทั้งภรรยาและลูกสาวของคุณด้วย”
หลี่ญ่าหลินตอบตกลงอย่างไม่คิดมาก “คุณชายเย่วางใจได้ ผมจะไม่บอกใครแน่นอน”
กล่าวจบเขาก็ถามเย่เฉินต่อ “คุณชายเย่ แล้วเรื่องที่สองคือเรื่องอะไรหรือ”
เย่เฉินกล่าวว่า “ที่ผมไม่ได้ทำความรู้จักกับตระกูลอานก็เป็นเพราะว่าทหารหน่วยกล้าตายที่ทำการลอบสังหารพวกนี้มีที่มาไม่ธรรมดา ตามที่ผมรู้มา พวกนี้มาจากองค์กรลับที่มีอายุมายาวนานถึงสองสามร้อยปีหรืออาจจะนานกว่านั้น ลำพังแค่เลี้ยงดูทหารหน่วยกล้าตายก็เลี้ยงดูมาแล้วถึงยี่สิบรุ่น ในตอนที่ผมยังไม่รู้ที่มาที่ไปของพวกเขา ผมคิดว่าผมจะไม่เปิดเผยตัวตนให้คุณตาและคุณยายของผมรู้จัก”
หลี่ญ่าหลินยังถามต่อไปอย่างไม่เข้าใจ “องค์กรลับที่มีมาหลายร้อยปี? ผมเป็นตำรวจมาตั้งหลายปี ทำไมผมถึงไม่เคยได้ยินเรื่องราวแบบนี้มาก่อนเลย……”
เขาพึมพำออกมาว่า “หลายร้อยปีที่ผ่านมานี้ ในโลกใบนี้มีหลายประเทศที่ไม่ดำรงอยู่แล้ว และในระหว่างนี้บนโลกใบนี้ยังเกิดสงครามโลกและภัยพิบัติเกิดขึ้นอีกนับครั้งไม่ถ้วน สงครามโลกสองครั้งและการระบาดของไข้หวัดสเปนสงผลกระทบเป็นวงกว้างไปทั่วโลก นอกจากนี้แล้ว ทวีปยุโรปยังทำสงครามอีกนับครั้งไม่ถ้วน ตั้งแต่สงครามเจ็ดปีไปจนถึงสงครามนโปเลียน สงครามฝรั่งเศส-เยอรมัน จนกระทั่งถึงยุคของการเกิดขึ้นของสหภาพโซเวียตไปจนถึงการล่มสลาย ทวีปเอเชียต้องผ่านสงครามฝิ่น……ในระหว่างสองสามร้อยปีที่ผ่านมานี้ ทั่วโลกต้องผ่านความวุ่นวายมามากมาย หลายประเทศไม่สามารถรักษาอำนาจทางการเมืองของตัวเองไว้ได้ แล้วองค์กรลับแห่งหนึ่ง ทำไมถึงยังคงดำรงอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้……”
เย่เฉินตอบว่า “นี่ก็เป็นปัญหาที่ผมสงสัยมาตลอดเหมือนกัน องค์กรนี้ไม่ใช่แค่อยู่มานานหลายร้อยปีเท่านั้น แต่อำนาจของพวกเขายิ่งใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมาตลอด สิ่งที่คุณพูดนั้นเป็นภาพใหญ่มาก แต่ไม่สามารถส่งผลกระทบใดๆ กับพวกเขาได้เลย นี่ก็เป็นเรื่องที่ผมรู้สึกสงสัยมาตลอดเหมือนกัน”
เย่เฉินหันไปมองหลี่ญ่าหลินแล้วกล่าวต่อไปว่า “สถานการณ์ของคุณนั้นค่อนข้างจะพิเศษ ทุกคนที่เคยเห็นคุณตายหมด ยกเว้นคนคนนั้นที่ผมจับตัวมาสอบ อีกอย่างการปรากฏตัวของคุณในวันนั้นค่อนข้างจะเป็นเรื่องบังเอิญจ ดังนั้นจะต้องไม่ได้อยู่ในแผนการของพวกเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นผมเชื่อว่าองค์กรนี้จะยังคงไม่สนใจคุณไปสักพัก อีกอย่างคุณเคยทำงานสอบสวนมาตั้งนาน จะต้องมีคนที่มีเบาะแสเรื่องนี้บ้าง ดังนั้นผมหวังว่าหลังจากที่คุณกลับมาใช้ชีวิตปกติแล้วคุณจะช่วยผมตามหาเบาะแสที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ได้”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...