ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4803
แม้ว่าจะไม่ใช่คนที่ทำผิดกฎหมาย แต่เนื่องจากเป็นคนทหารที่ผ่านการรบมาแล้ว ดังนั้นเมื่ออยู่ในประเทศย่อมได้รับการจับตามองที่มากเป็นพิเศษ สรุปแล้วก็คือต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ
และด้วยเหตุนี้เอง ทำให้หน่วยงานทหารรับจ้างไม่สามารถเติบโตขึ้นได้
ดังนั้นเมื่อหน่วยงานทหารรับจ้างใดสามารถตั้งฐานทัพของตัวเองได้อย่างเปิดเผย ภายในช่วงเวลาสั้นๆ ทุกอย่างก็จะไม่เหมือนเดิม
ตอนที่สำนักว่านหลงและซีเรียร่วมมือกัน สำนักสืบสวนกลางได้ทำการตรวจสอบสาเหตุแล้ว และถึงขั้นคิดจะลงมือขัดขวางด้วย เพื่อไม่ให้อำนาจของทหารรับจ้างในซีเรียเติบโตเร็วเกินไปและส่งผลกระทบกับอาชีพทหารรับจ้างทั้งวงการ
แต่ซีเรียกลับตัดสินใจร่วมมือกับสำนักว่านหลงอย่างเด็ดขาด และมีข่าวว่ามีความเกี่ยวข้องกับผู้มีอิทธิพลฝ่ายค้านภายในซีเรียอย่างฮามิตด้วย และดูเหมือนว่าสำนักว่านหลงกับทหารของรัฐบาลซีเรียรวมทั้งฮามิตได้บรรลุข้อตกลงบางอย่างระหว่างกันแล้ว
ตอนนั้นเมื่อมีข่าวนี้สะพัดออกมา สำนักงานสืบสวนกลางของอเมริกาก็คาดการณ์ว่า ในอนาคตอีกสองสามปีข้างหน้า สำนักว่านหลงจะต้องกลายเป็นหน่วยงานทหารรับจ้างที่ทรงอำนาจมากที่สุดในโลกอย่างรวดเร็ว
แต่วันนี้เย่เฉินกลับบอกว่า สำนักว่านหลงเป็นของเขา เรื่องนี้ทำให้หลี่ญ่าหลินประหลาดใจมากจริงๆ
เย่เฉินมองเวลาแล้วกล่าวว่า “ได้ นี่คือเรื่องสองเรื่องที่ผมต้องการให้คุณทำ ตอนนี้คุณไปจากที่นี่ได้แล้ว”
เย่เฉินกล่าวขึ้นอีกว่า “จริงสิ ตอนนี้ตระกูลอานยังอยู่ที่นิวยอร์ก พวกเขาปักหลักอยู่ที่อาคารอานปางในแมนฮัตตัน ผมแนะนำว่าคุณควรไปพบพวกเขาสักหน่อย เพราะว่าพวกเขาเป็นห่วงคุณมาก”
“ได้เลย” หลี่ญ่าหลินกล่าวทันทีว่า “อย่างนั้นผมขอตัวไปพบพวกเขาก่อน ในเมื่อโลกภายนอกยังไม่รู้ว่าวันนั้นผมอยู่ในที่เกิดเหตุด้วย ถ้าผมไปที่อาคารอานปาง ต่อให้อีกฝ่ายแอบสอดส่องสถานการณ์ที่อาคารอานปางอยู่ ก็คงไม่สงสัยอะไรในตัวผม ผมกับน้าชายใหญ่ของคุณเป็นเพื่อนกันมานานหลายปี ตระกูลของผมกับตระกูลอานก็เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน ดังนั้นถ้าผมไปเยี่ยมพวกเขาที่อาคารอานปางก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...