ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4806

“ใช่แล้ว……” คุณท่านอานโฉงชิวก็ไม่เข้าใจเช่นกันจึงเอ่ยปากถามว่า “พวกเขามีอำนาจแข็งแกร่งมากขนาดนี้ หากมีความแค้นลึกซึ้งกันจริงๆ ไม่มีความจำเป็นต้องรอมานานจนถึงทุกวันนี้แล้วค่อยลงมือก็ได้……”

อานฉี่ซานเอ่ยว่า “สิ่งที่สำคัญคือฉันไม่เข้าใจว่า คนพวกนี้มีความแค้นอะไรกับพวกเรานักหนา ความแค้นลึกซึ้งขนาดไหนกันถึงได้กล้าเดิมพันกับพวกเราขนาดนี้……”

อานจาวหนานทนไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “พ่อครับ พี่ใหญ่ พี่รอง บางทีต่งลี่ฉินอาจจะไม่ได้ถูกวางตัวให้มาสอดแนมข้างกายผมตั้งแต่เมื่อสิบเก้าปีที่แล้วก็ได้ แต่อาจจะถูกยุแยงหลังจากนั้นหรืออาจจะถูกบังคับขู่เข็ญก็ได้”

“ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ” อานโฉงชิวส่ายหน้า “หากต่งลี่ฉินถูกยุแยงกลางทาง แสดงว่าตระกูลต่งจะต้องถูกปลุกระดมระหว่างทางด้วยเช่นกัน แต่พฤติกรรมทั้งหมดทั้งมวลของตระกูลต่งนี้ไม่มีคำอธิบายอื่นใดได้เลย ฉันค่อนข้างเอนเอียงไปที่ต่งลี่ฉินและตระกูลต่งทั้งตระกูลร่วมมือกับแผนนี้มาตั้งแต่ต้นจนจบ”

อานฉี่เฟิงก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย จากนั้นจึงมองไปทางอานจาวหนานแล้วถามว่า “จาวหนาน ลองคิดทบทวนดูได้ไหมว่าตอนนั้นที่รู้จักกับเธอตอนแรกเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

อานจาวหนานกล่าวว่า “ตอนนั้นผมเพิ่งเปิดเรียนปริญญาโทปีที่สอง ส่วนเธอเพิ่งจะเริ่มเรียนปริญญาโท ในงานเลี้ยงต้อนรับนักเรียนใหม่  นักเรียนชายผิวดำคนหนึ่งพยายามตอแยเธอ ผมคิดว่าทุกคนคือพี่น้องกันจึงรู้สึกทนดูไม่ไหวจึงเข้าไปช่วยเธอออกมา ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพวกเราสองคนก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ จากนั้นจึงจีบกันตามปกติ”

อานข่ายเฟิงและอานโฉงชิวส่งสายตาให้กันและกัน จากนั้นกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ “เหตุการณ์อย่างเช่นสุภาพบุรุษช่วยสาวงามนี้ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่นัก ฟังดูแล้วเหมือนเป็นแผนการที่ถูกวางแผนเอาไว้แล้ว”

อานจาวหนานกล่าวว่า “ก็ไม่ถือว่าเป็นเหตุการณ์สุภาพบุรุษช่วยสาวงามเท่าไหร่ ผมก็แค่ช่วยเธอพูดไม่กี่ประโยคเท่านั้น อีกฝ่ายก็ไม่ใช่พวกนักเลงมาจากไหน แต่เป็นนักเรียนอยู่ที่ฮาร์เวิร์ดเช่นกัน จึงคุยกันค่อนข้างง่าย เมื่อเข้าใจกันแล้วจึงยอมถอยไปง่ายๆ”