ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 483
บทที่ 483
ทุกคนต่างก็มีแผนของตัวเอง และแทบรอไม่ไหวที่จะเริ่มพิศวาสอาชญากรรมนี้
ด้วยเหตุนี้ เหอเหลียนจึงปรบมือ แนะนำผู้หญิงอีกคนหนึ่ง และพูดด้วยรอยยิ้ม: "มา นี่คือหนิวกุ้ยหมิ่น ซึ่งเป็นเพื่อนขาไพ่ประจำของฉัน แต่ก็เล่นไม่ค่อยดีนัก งั้นพวกเราสี่คนมาเริ่มเล่นกันเถอะ! "
หม่าหลันพูดอย่างตื่นเต้นว่า: "ดีๆดี รีบเริ่มเถอะ! บอกตามตรง ฉันคันมือไปหมดแล้ว! "
เหอเหลียนยิ้มเล็กน้อย และเสนอว่า: "วันนี้เป็นครั้งแรกที่เล่นไพ่นกกระจอกกับน้องหม่าหลัน พวกเราก็อย่าเล่นเยอะเกินไป เริ่มที่หนึ่งพัน และมากสุดที่หกสิบสี่เท่า"
" หะ? "
หม่าหลันตกใจในใจ และโพล่งออกมา: "เริ่มหนึ่งพัน สูงสุด 64 เท่า นี่ถ้ากินที่จำนวนเงินสูงสุด รอบเดียวก็ได้มากกว่าหกหมื่นหยวนแล้วสิ ปกติพวกคุณก็เล่นกันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ? "
เหอเหลียนยิ้มและโบกมือ แล้วพูดว่า "น้องหม่าหลัน นี่เรียกว่าเยอะเหรอ? พูดตามตรง นี่คือเงินที่ฉันเล่นน้อยที่สุดแล้ว วันก่อนตอนที่ฉันเล่นกับคนอื่น ล้วนแต่เริ่มที่สามพัน หรือห้าพัน จนถึงหนึ่งหมื่นหยวนก็มี"
จากนั้น เธอชี้ไปที่เฉียนหงเย่นซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ หม่าหลันและพูดว่า: " ครั้งที่แล้วเฉียนหงเย่นเล่นกับฉันก็เริ่มที่ห้าพันหยวน ในช่วงเวลาสั้นๆ ฉันก็แพ้ไปล้านกว่าหยวน หงเย่นชนะได้เงินไปกว่าสามแสนหยวนได้มั้ง? "
เฉียนหงเย่นรีบพูด: "ไอ้หยาพี่เหลียน พี่นี่รวยเกินไปแล้ว แพ้เสียเงินไปเท่าไหร่ก็จำไม่ได้ ครั้งที่แล้วพี่เสียไปมากกว่าสองล้านหยวน ฉันชนะมากว่าห้าสิบครั้ง แต่ว่าเงินก้อนโตกุ้ยหมิ่นชนะได้ไปหมด! "
ผู้หญิงที่ชื่อหนิวกุ้ยหมิ่นยิ้มและพูดว่า: "ไอ้หยา วันนั้นฉันชนะมาได้แค่ร้อยนิดๆ เงินเล็กน้อยแค่นี้ไม่ใช่สำหรับพี่เหลียนแล้ว ก็แค่ละอองฝนใช่ไหมคะ? "
เหอเหลียนยิ้มและพูดว่า: "พูดตามตรงนะเงินแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก สามีของฉันปีปีหนึ่งหาเงินได้สองสามร้อยล้านแบบสบายๆ ฉันเล่นไพ่แพ้เสียเงินไปสามสิบถึงห้าสิบล้านสำหรับเขาแล้วมันน้อยนิดมาก”
เมื่อหม่าหลันได้ยินเช่นนี้ ในใจก็ตื่นเต้นมาก
เหอเหลียนคนนี้ช่างโง่เขลาสุดๆ!
ยิ่งไปกว่านั้น ตัวเองมีเฉียนหงเย่นที่คอยร่วมมือ ถึงเวลานั้นคงเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่แน่นอน!
ด้วยเหตุนี้ หม่าหลันจึงปัดเป่าความสงสัยและความกังวลทิ้งไปทันที และพูดด้วยรอยยิ้ม: "ไม่มีปัญหาค่ะพี่เหลียน งั้นมาเริ่มกันทีละพันกันเถอะ"
เหอเหลียนพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม "งั้นฉันจะเริ่มเล่นทอยลูกเต๋าแล้วนะ! "
"สามเสาะ! "
"ไอ้หยา ฉันกิน! " หม่าหลันมีความสุขมาก จับสามเสาะมาวางตรงหน้าตัวเอง และหัวเราะลงไพ่หนึ่งใบ: "แปดท้ง! "
พูดจบ หม่าหลันก็พูดอย่างได้ใจว่า: "ฉันเทงไพ่แล้ว! "
เหอเหลียนถามด้วยความประหลาดใจ: "ไม่ใช่แล้วมั้งน้องสาว เทงไพ่เร็วๆ ขนาดนี้เลยเหรอ? "
หม่าหลันยิ้มและพูดว่า: "ใช่แล้ว ไพ่สวยมาก! "
เหอเหลียนพยักหน้า พูดว่า: "เช่นนั้นหวังว่าฉันจะไม่เตี่ยนเผ้านะ"
พูดจบ ก็เอื้อมมือออกไปและทิ้งสองบ่วงออกมา พูดว่า: "สองบ่วง! "
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...