ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 484

บทที่ 484

หม่าหลันเห็นเธอทิ้งสองบ่วงออกมา เธอก็ดีใจอย่างอดไม่ได้ รีบผลักไพ่ และร้องว่า: "ฮ่าฮ่า ฉันกินเรียบ! สองบ่วง! "

"ไอ้หยา! " เหอเหลียนพูดอย่างจงใจอารมณ์เสีย: "ทำไมมือฉันมันไม่เชื่อฟังฉันล่ะเนี่ย ทำไมฉันถึงได้ทิ้งไพ่ใบนี้ไป! "

หม่าหลันรีบพูด: "อ้าวพี่เหลียน เราตกลงกันแล้ว ถ้าทิ้งไพ่ก็เท่ากับตาย จะเอากลับไปไม่ได้! "

เหอเหลียนพูดว่า: “ไม่ต้องห่วง น้องหม่าหลัน ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น รอบนี้ฉันเป็นคนเตี่ยนเผ้า เงินน่ะให้เธออย่างแน่นอน”

เฉียนหงเย่นก็ช่วยพูดว่า: “ใช่แล้วหม่าหลัน สำหรับพี่เหลียนการเล่นไพ่นกกระจอกด้วยเงินหนึ่งพันหยวนนั้น เป็นเงินเพียงเล็กน้อย! ล้วนเล่นเพื่อความสนุกเป็นหลัก "

ในเวลานี้เหอเหลียนได้มอบเงินจำนวนสองหมื่นสี่พันหยวนให้หม่าหลัน และพูดว่า: "ของเธอนี่ทั้งหมดยี่สิบสี่ฟานใช่ไหม? ทั้งหมดสองหมื่นสี่ เธอลองนับสิ"

หม่าหลันรู้สึกตื่นเต้น รับเงินและนับอย่างลวกๆ วางมันไว้ข้างๆ อย่างตื่นเต้น และเล่นไพ่นกกระจอกกับพวกเธอต่อ

หลังจากนั้น โชคไพ่ของหม่าหลันก็ดีอย่างน่าประหลาดใจ

ไม่ว่าจะเป็นไพ่ในมือทั่วไป ล้วนดีอย่างน่าประหลาดใจ

ควบคู่ไปกับความช่วยเหลือของเฉียนหงเย่น หม่าหลันมักจะชนะตลอด

หลังจากไพ่สามรอบ หม่าหลันแพ้ทั้งหมดสองตา ตาที่เหลือชนะตลอด ไพ่นกกระจอกทั้งสามรอบก็ชนะได้เงินมากว่าสามแสนหยวน!

เมื่อก่อนที่เธอเล่นไพ่นกกระจอก ชนะมากสุดก็ได้เงินแค่หมื่นกว่าหยวน ไม่เคยเห็นเงินจำนวนมากเท่านี้มาก่อน พอนับเงิน ก็พบว่าตัวเองชนะได้เงินกว่าสามแสนหยวน และเธอก็ตื่นเต้นจนดวงตากลายเป็นสีแดง!

ในเวลานี้ เมื่อไพ่ถูกสับอีกครั้ง เฉียนหงเย่นเห็นว่าไฟกำลังได้ที่ ก็อดไม่ได้จึงไอเล็กน้อย

เหอเหลียนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะไพ่ สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย และรู้ทันทีว่า ถึงเวลาเก็บแหแล้ว

ให้อาหารหมูจนหมูอิ่มแล้ว ก็ได้เวลาฆ่าหมู!