ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4913
ว่านพั่วจวินที่นิ่งเงียบอยู่นาน ในตอนนี้ก็เอ่ยพูดขึ้น“พล.ต.ท.หลี่ จากพื้นที่วงแหวนนี้ของคุณ บินไปยังที่ใดก็ได้ในเม็กซิโก อย่างน้อยก็มีระยะทางไม่ต่ำกว่า16,000 กิโลเมตร เครื่องบินส่วนใหญ่ไม่สามารถบินได้ไกลขนาดนี้ คุณคิดว่าพวกเขาบินตรงไปยังเม็กซิโก หรือระหว่างทางมีการแวะพักเครื่องที่ไหนหรือเปล่า？”
หลี่ญ่าหลินกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“ผมคิดว่ามีแนวโน้มน่าจะบินตรงมากกว่า สำหรับพวกเขา หากแวะพักต้องเพิ่มการลงและขึ้นใหม่อีกรอบ ไม่เพียงเสียเวลา แต่ยังมีความเสี่ยงสูงอีกด้วย คุณลองคิดดู ต่อให้จะเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจแค่ไหน เมื่อให้พวกเขามาอยู่รวมกันในเครื่องบินลำหนึ่ง ก็มีความเสี่ยงที่จะถูกลอบสังหารในคราวเดียว ลองนึกดูว่า หากในระหว่างที่เครื่องทำการบินขึ้นและลงแล้วมีใครมายิงร่วง ยอดฝีมือที่เก่งกาจแค่ไหนจะสามารถเอาชีวิตรอดจากมันได้？”
ว่านพั่วจวินรู้สึกเสียวสันหลังวาบ เอ่ยพูดขึ้น“หากเครื่องบินตกจริงๆ ด้วยความเร็วหลายร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง บวกกับน้ำหนักกว่าร้อยตัน และเชื้อเพลิงอีกหลายสิบตัน เกรงว่าต่อให้จะมีฝีมือที่เก่งกาจแค่ไหนก็ยากที่จะรอดได้”
พูดจบ ว่านพั่วจวินก็กล่าวต่อ“เครื่องบินที่สามารถบินได้ไกลขนาดนี้ โดยพื้นฐานแล้วจะเป็นเครื่องบินลำใหญ่ที่บินระยะไกล โดยปรกติทั่วไป เครื่องบินที่สามารถบินได้ไกลถึง16,000กิโลเมตร ก็มีเพียงโบอิ้ง 777กับแอร์บัสรุ่นA350”
“หากพล.ต.ท.หลี่คิดว่าพวกเขาน่าจะลงจอดที่เม็กซิโกก่อน งั้นเราก็แยกเครื่องบินที่เข้าเม็กซิโกในช่วงเวลานั้นออกมา เน้นตรวจเครื่องบินโดยสารที่บินระยะไกล ก็น่าจะคัดแยกข้อมูลเที่ยวบินออกไปได้อีกจำนวนมาก ”
“หากมีข้อมูลการบินที่สอดคล้องกัน แล้วยังบินมาจากพื้นที่รอบๆบริเวณวงแหวนที่คุณวาดไว้เมื่อครู่ ก็ยิ่งจะชี้เป้าได้ชัดเจนมากขึ้น ”
ดวงตาหลี่ญ่าหลินเป็นประกาย เอ่ยพูดขึ้นมา“เบาะแสนี้มีค่ามาก ช่วยตัดปัญหาได้มากมายจริงๆ ”
ว่านพั่วจวินกล่าว“งั้นผมให้คนไปเช็กบันทึกข้อมูลเที่ยวบินที่เข้าออกเม็กซิโกในช่วงเวลานั้นให้！”
หลี่ญ่าหลินรีบพูดขึ้นมา“ประมุขว่าน การเช็กบันทึกข้อมูลเที่ยวบินนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่คุณแน่ใจได้ไหมว่าช่องทางการตรวจสอบของคุณจะปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์？”
“วางใจได้ ”ว่านพั่วจวินพยักหน้าแล้วกล่าว“การตรวจสอบข้อมูลของสำนักว่านหลงนั้นมีระบบการป้องกันและปลอดภัยสูง อีกทั้งเรายังมีไฟร์วอลล์จำนวนมาก พล.ต.ท.หลี่สบายใจได้”
และในจำนวนเครื่องบินที่มีไม่ถึงหนึ่งร้อยลำนี้ เครื่องบินโดยสารคิดเป็น 80% และเครื่องบินขนส่งสินค้าก็คิดเป็น20%
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตำแหน่งวงแหวนที่หลี่ญ่าหลินวาดนั้นก็น่าจะอยู่ในพื้นที่บริเวณเอเชียใต้กับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เส้นทางสายนี้ไม่มีเครื่องบินโดยสารที่บินตรงมายังเม็กซิโกเลยสักลำ
และในช่วงห้าวันนั้น มีเพียงเครื่องบินขนส่งสินค้าลำเดียวที่บินมาจากโคลัมโบเมืองหลวงของศรีลังกา
เครื่องบินขนส่งสินค้ารุ่นนี้ เป็นเครื่องบินระยะไกลพิเศษโบอิ้ง777ที่ว่านพั่วจวินพูดถึงเมื่อครู่พอดี
จากข้อมูลขาเข้าจะเห็นได้ว่า เครื่องบินลำนี้ได้ออกเดินทางจากโคลัมโบคืนก่อนสี่วันเกิดเหตุการณ์ที่นครนิวยอร์ก ใช้เวลาเดินทางร่วมๆยี่สิบชั่วโมง ก่อนเช้าตรู่ของสองวันที่จะเกิดเหตุการณ์ขึ้น ถึงที่เมืองมอนเทอเรย์ชายแดนของเม็กซิโก ลงจอดในสนามบินนานาชาติมอนเทอเรย์
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...