ข้อมูลขาเข้ายังแสดงให้เห็นชัดเจน การยื่นขออนุญาตของเครื่องบินลำนี้ สินค้าที่ระบุคือใบชากับเมล็ดกาแฟท้องถิ่นของศรีลังกา
หลังจากที่หลี่ญ่าหลินเห็นข้อมูลนี้ ก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า“คาดว่าน่าจะเป็นเครื่องบินลำนี้แหละ!”
ว่านพั่วจวินก็เห็นด้วยอย่างที่สุดแล้วกล่าว“เครื่องบินลำนี้คือโบอิ้ง777-200LR เป็นโบอิ้งรุ่นที่บินไกลพิเศษ ดัดแปลงพอเหมาะพอควร จะบินไกลถึง20,000 กิโลเมตรก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ และเครื่องบินโดยสารที่ดัดแปลงเป็นเครื่องบินขนส่งสินค้านั้นก็พบได้บ่อย แต่ตามหลักแล้ว ไม่ควรจะใช้เครื่องบินที่บินไกลแบบนี้มาดัดแปลง เพราะเครื่องบินรุ่นบินไกลพิเศษต้องเพิ่มพื้นที่บรรทุกเชื้อเพลิง พื้นที่เพื่อการพาณิชย์ก็จึงไม่ได้ใหญ่มาก ใช้เครื่องบินแบบนี้มาแปลงเป็นขนส่งสินค้า ก็คือไม่ได้เน้นการบรรทุก เน้นแค่ประสิทธิภาพ เครื่องบินประเภทนี้โดยทั่วไปแล้วสามารถบินตรงไปยังอีกสนามบินหนึ่งบนโลกได้”
พูดมาถึงตรงนี้ เขานิ่งไปชั่วครู่ แล้วกล่าว“พล.ต.ท.หลี่ เครื่องบินรุ่นนี้เหมือนจะพร้อมสำหรับการเคลื่อนย้ายไปทั่วโลก บวกกับพฤติกรรมจำเพาะก่อนหน้านั้นขององค์กรลึกลับนี้ ผมคิดว่าการวิเคราะห์มาทั้งหมดนี้ของคุณ รวมถึงผลที่ออกมานี้ ทั้งหมดล้วนถูกต้อง!มันคือเป้าหมายที่เรากำลังค้นหาอยู่!”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้า“ผมก็คิดว่าน่าจะเป็นมันเหมือนกัน!”
ว่านพั่วจวินอดที่จะชื่นชมไม่ได้“พล.ต.ท.หลี่ คุณนี่สุดยอดจริงๆ!เพียงเวลาสั้นๆ ก็สามารถระบุเครื่องบินที่อีกฝ่ายใช้งานได้ องค์กรลึกลับนี้ก็คงคาดไม่ถึง ว่าพวกเขาจะถูกเปิดเผยตัวเร็วขนาดนี้!”
หลี่ญ่าหลินพูดเสียงเข้ม“เพราะมีห้าสี่เจ็ดอยู่ด้วยมากกว่า มีเขาอยู่ จึงช่วยผมคลี่คลายเบาะแสต่างๆ ขณะเดียวกันก็ช่วยผมเชื่อมโยงและเทียบเคียงเรื่องอื่นๆด้วย ”
“ได้!”ว่านพั่วจวินก็รู้สึกราวกับเห็นแสงสว่างผ่านเมฆหมอก พูดอย่างตื่นเต้น“พล.ต.ท.หลี่รอสักครู่ ผมตรวจสอบจากคอมพิวเตอร์ได้เลยตอนนี้!”
พูดจบ ว่านพั่วจวินก็เปิดโน๊ตบุ๊คตัวเองขึ้นมา เข้าเว็บไซต์ข้อมูลองค์กรของสิงคโปร์ แล้วทำการค้นหาบริษัทที่จดทะเบียนด้วยชื่อYT-Airlinesในทันที
จอแสดงผลข้อมูล บริษัทนี้จดทะเบียนที่สิงคโปร์ เป็นบริษัทโลจิสติกส์ทางการบินบริษัทหนึ่งที่มีชื่อจีนว่าฟาร์ไทยอินเตอร์เนชั่นแนลเอ็กซ์เพรส

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...