ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4925
ดังนั้น แม้จะมีคนธรรมดาทั่วไปที่ต้องการจะแอบเข้าไปภายในสนามบิน ก็ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะทำมันได้สำเร็จ
แน่นอนว่า นี่คือเหตุการณ์ก่อนที่จะได้เจอกับเย่เฉิน
สำหรับเย่เฉินแล้ว รั้วเหล็กที่สูงสามเมตรแบบนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย แค่เขากระโดดเบาๆ ในขณะที่สามารถกระโดดข้ามรั้วเหล็กนี้ไปได้ ก็ยังสามารถหลบซ่อนตัวจากกล้องวงจรปิดทั้งสองข้างได้ด้วย
ดังนั้น ยี่สิบนาทีก่อนที่เครื่องจะร่อนลง เย่เฉินได้แอบเข้าไปภายในสนามบินอย่างง่ายดาย ด้านข้างของรันเวย์ที่มืดมิด รอเครื่องบินโบอิ้ง777ลงจอดอย่างเงียบๆ
เนื่องจากในตอนนี้เป็นเวลาตีสอง ทั่วทั้งสนามบินก็จึงอยู่ในความเงียบสงัด
เย่เฉินในตอนนี้ใส่ชุดหูฟังไร้สาย ในสายก็กำลังพูดคุยสื่อสารกับว่านพั่วจวิน และหลี่ญ่าหลินแบบเรียลไทม์
ในตอนนี้ ว่านพั่วจวินบอกกับเย่เฉิน“คุณเย่ ตามข้อมูลขาเข้าและขาออกของสนามบิน คืนนี้เที่ยวบินผู้โดยสารที่เข้าและออกนั้นได้สิ้นสุดแล้ว ที่เหลือเป็นของเครื่องบินขนส่งสินค้า และภายในช่วงสามชั่วโมงนี้เครื่องบินขนส่งขาเข้ามีเพียงเจ็ดลำ ระยะห่างของช่วงเวลายาวนานมาก เครื่องบินที่กำลังจะลงจอด ก็คือโบอิ้ง777ของฟาร์ไทยอินเตอร์เนชั่นแนลเอ็กซ์เพรส”
เย่เฉินตอบกลับเสียงเบา“ก่อนที่เครื่องจะลงจอด เรามาตรวจสอบข้อมูลกันอีกครั้ง”
“ได้ครับคุณเย่”
ห้านาทีต่อมา ทางทิศใต้บนท้องฟ้า เย่เฉินก็เห็นแสงไฟที่กะพริบแล้วเคลื่อนเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ
เขาได้ตรวจสอบเทียบเคียงกับว่านพั่วจวิน ด้วยวิถีทางของเครื่องบิน เป็นเครื่องบินลำนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย
จากนั้น แสงไฟดวงนั้นก็ขยับเข้ามา ใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
เครื่องบินลำนี้ขนถ่ายพาเลททั้งสี่ชิ้นได้อย่างรวดเร็ว และแต่ละพาเลทก็ราวกับมีของบรรจุมาจนเต็ม มองไม่เห็นถึงความผิดปกติใดๆ
เย่เฉินพูดเสียงเบา“ในตอนนี้ สินค้าที่ขนลงจากเครื่องบิน ล้วนเป็นสินค้าที่ดูปรกติ ไม่เห็นความผิดปกติใดๆ”
ว่านพั่วจวินอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา“คุณเย่ อีกฝ่ายซ่อนทหารหน่วยกล้าตายไว้ในสินค้านั้นหรือเปล่า？”
เย่เฉินได้ปล่อยปราณทิพย์ไปตรวจสอบสินค้าเหล่านั้น พูดอย่างมั่นใจ“ในสินค้าเหล่านี้ไม่มีคน อย่างน้อยก็แค่ในส่วนที่ขนย้ายลงมานี้แล้วเท่านั้น”
พูดจบ จู่ๆคิ้วของเย่เฉินก็ขมวดขึ้นในทันที อดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา“น่าแปลก”
ที่ทำให้เย่เฉินต้องแปลกใจก็คือ เพื่อจะขนถ่ายพาเลทเหล่านี้ลงมา พนักงานขนถ่ายที่อยู่ด้านล่างต้องคอยสลับหมุนเวียนกัน ทุกครั้งที่พาเลทถูกขนย้ายลงมา พวกเขาก็ต้องเปลี่ยนอีกคนขึ้นไปทำหน้าที่แทน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...