ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 495

บทที่ 495

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หม่าหลันก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหล ความรู้สึกต่ำต้อย ก็เข้ามาในหัวใจ

เธอร้องไห้และอ้อนวอน: "ได้โปรดอย่าให้ฉันถ่ายวิดีโอเลย ฉันจะโทรหาลูกเขยของฉันด้วยความสัตย์จริง โทรต่อหน้าพวกเธอ จะโทรตอนนี้เลย! ให้เขาเอาโฉนดบ้านพักตากอากาศมา! จะไม่พูดอะไรเกินกว่านี้! "

เหอหัวเฉียงไม่ซื้อข้อเสนอของเธอ มองเธอและพูดอย่างเย็นชา: "นี่เป็นกฎเกณฑ์การทำงานของฉันอาเฉียง ต้องระวังไม่ว่าจะเรื่องอะไร วิดีโอในวันนี้ แกอยากถ่ายก็ถ่าย ไม่อยากถ่าย ก็ต้องถ่าย!”

“ถ้าแกแก้ผ้าเอง เราทุกคนก็จะไม่ทำอะไร แต่ถ้าแกไม่แก้เองล่ะก็ ฉันต้องให้ลูกน้องของฉันบังคับขืนใจแกแล้ว! "

จากนั้น เขาก็มองหม่าหลันตั้งแต่หัวจรดเท้า และพูดด้วยรอยยิ้มที่หยาบคาย: "ใช่แล้ว ฉันลืมบอกแกว่า ตอนนี้คนญี่ปุ่นชอบซื้อภาพยนตร์จากประเทศจีน ผู้หญิงรุ่นแม่อย่างแก น่าจะเข้ากับตลาดที่ญี่ปุ่น ถึงตอนนั้นฉันจะขายวิดีโอให้กับประเทศญี่ปุ่น บางทีแกอาจจะกลายเป็นคนดังก็ได้!”

หม่าหลันแทบจะเป็นลมด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอก็ไม่กล้าต่อรองอีกต่อไป และพูดรีบด้วยน้ำตาแห่งความอัปยศว่า: "ฉันจะให้ความร่วมมือยังไม่ได้หรือไง? ฉันให้ความร่วมมือแน่นอน..."

เหอหัวเฉียงพยักหน้า เตะหม่าหลันหนึ่งที และตะโกน: "เข้าห้อง ถอดเอง! "

หม่าหลันถูกเตะกลิ้งคลานไปที่ห้องนอนด้านข้าง และนอนลงบนเตียง ถอดเสื้อผ้าทั้งน้ำตา

ในขณะที่ถอดเสื้อผ้า หม่าหลันน้ำตาไหลดั่งสายฝน เขาแทบทรุดลงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เธอรู้สึกเพียงว่า หน้าของเธอทั้งชีวิตนี้ เสียไปหมดแล้ว

เหอหัวเฉียงหัวเราะเยาะและหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา และพูดขณะถ่ายว่า: "ใช้ได้เลย ไม่คิดเลยว่ายายแก่อย่างแก หุ่นสวยไม่เลวเลย! "

หม่าหลันปิดหน้าและร้องไห้ แต่ร้องไห้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เหอหัวเฉียงไม่แม้แต่จะเห็นใจเธอ

อันที่จริงเหอเหลียนได้จัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนที่เหอเหลียนกำลังเล่นไพ่นกกระจอกกับหม่าหลันอยู่นั้น เขาก็ให้พวกของเขารออยู่ด้านนอกบ้านพักตากอากาศแล้ว รอโทรศัพท์จากเหอเหลียน จากนั้นก็เข้ามาและใช้กำลังบังคับให้หม่าหลันยอม!