ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 495
บทที่ 495
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หม่าหลันก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหล ความรู้สึกต่ำต้อย ก็เข้ามาในหัวใจ
เธอร้องไห้และอ้อนวอน: "ได้โปรดอย่าให้ฉันถ่ายวิดีโอเลย ฉันจะโทรหาลูกเขยของฉันด้วยความสัตย์จริง โทรต่อหน้าพวกเธอ จะโทรตอนนี้เลย! ให้เขาเอาโฉนดบ้านพักตากอากาศมา! จะไม่พูดอะไรเกินกว่านี้! "
เหอหัวเฉียงไม่ซื้อข้อเสนอของเธอ มองเธอและพูดอย่างเย็นชา: "นี่เป็นกฎเกณฑ์การทำงานของฉันอาเฉียง ต้องระวังไม่ว่าจะเรื่องอะไร วิดีโอในวันนี้ แกอยากถ่ายก็ถ่าย ไม่อยากถ่าย ก็ต้องถ่าย!”
“ถ้าแกแก้ผ้าเอง เราทุกคนก็จะไม่ทำอะไร แต่ถ้าแกไม่แก้เองล่ะก็ ฉันต้องให้ลูกน้องของฉันบังคับขืนใจแกแล้ว! "
จากนั้น เขาก็มองหม่าหลันตั้งแต่หัวจรดเท้า และพูดด้วยรอยยิ้มที่หยาบคาย: "ใช่แล้ว ฉันลืมบอกแกว่า ตอนนี้คนญี่ปุ่นชอบซื้อภาพยนตร์จากประเทศจีน ผู้หญิงรุ่นแม่อย่างแก น่าจะเข้ากับตลาดที่ญี่ปุ่น ถึงตอนนั้นฉันจะขายวิดีโอให้กับประเทศญี่ปุ่น บางทีแกอาจจะกลายเป็นคนดังก็ได้!”
หม่าหลันแทบจะเป็นลมด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอก็ไม่กล้าต่อรองอีกต่อไป และพูดรีบด้วยน้ำตาแห่งความอัปยศว่า: "ฉันจะให้ความร่วมมือยังไม่ได้หรือไง? ฉันให้ความร่วมมือแน่นอน..."
เหอหัวเฉียงพยักหน้า เตะหม่าหลันหนึ่งที และตะโกน: "เข้าห้อง ถอดเอง! "
หม่าหลันถูกเตะกลิ้งคลานไปที่ห้องนอนด้านข้าง และนอนลงบนเตียง ถอดเสื้อผ้าทั้งน้ำตา
ในขณะที่ถอดเสื้อผ้า หม่าหลันน้ำตาไหลดั่งสายฝน เขาแทบทรุดลงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
เธอรู้สึกเพียงว่า หน้าของเธอทั้งชีวิตนี้ เสียไปหมดแล้ว
เหอหัวเฉียงหัวเราะเยาะและหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา และพูดขณะถ่ายว่า: "ใช้ได้เลย ไม่คิดเลยว่ายายแก่อย่างแก หุ่นสวยไม่เลวเลย! "
หม่าหลันปิดหน้าและร้องไห้ แต่ร้องไห้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เหอหัวเฉียงไม่แม้แต่จะเห็นใจเธอ
อันที่จริงเหอเหลียนได้จัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนที่เหอเหลียนกำลังเล่นไพ่นกกระจอกกับหม่าหลันอยู่นั้น เขาก็ให้พวกของเขารออยู่ด้านนอกบ้านพักตากอากาศแล้ว รอโทรศัพท์จากเหอเหลียน จากนั้นก็เข้ามาและใช้กำลังบังคับให้หม่าหลันยอม!
เขาไม่อยากรับสายจากหม่าหลัน แต่ก็มาคิดดูดีๆ อย่างไรเขาก็เป็นแม่ของเซียวชูหรัน ไม่รับสายเธอ ไม่แน่เธออาจไปฟ้องเซียวชูหรันก็ได้
ดังนั้นเขาจึงออกจากห้อง 1008 รับสายโทรศัพท์ ถามว่า: “แม่ มีอะไรรึเปล่าครับ?”
หม่าหลันตอบด้วยเสียงร้อนรนว่า: “เย่เฉิน แม่เล่นไพ่นกกระจอกเสียเงินไปนิดหน่อย ตอนนี้พวกเขาไม่ให้ฉันไป ลูกต้องมาช่วยแม่นะ!”
“อืม...” เย่เฉินปวดหัว และพูดกลับไปว่า: “แม่ ผมไม่มีเงินเท่าไหร่ มีแค่หมื่นสองหมื่น พอไหม?”
หม่าหลันไม่รู้เลยว่าเย่เฉินมีเงินเท่าไหร่ ถึงแม้เย่เฉินจะมีเงิน แต่ก็ไม่อยากให้หม่าหลัน ดังนั้นจึงแกล้งว่าจน บอกไปว่าหมื่นสองหมื่น
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...