ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4956

เย่เฉินแอบคิดอยู่ในใจ : “ดูท่า สภาวะที่ถึงขีดจำกัดบ่อย ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องแย่เท่าไหร่ ก็เหมือนเป็นนักกีฬาที่สามารถค่อย ๆ อยู่เหนือตัวเอง ในการฝึกซ้อมระดับความเข้มข้นสูงไม่หยุด ฉันเองก็สามารถยกระดับขีดสูงสุดของตัวเองโดยผ่านสภาวะระดับความเข้มข้นสูงพวกนี้ได้เหมือนกัน หากว่าขีดสูงสุดของปราณทิพย์ในร่างกายสามารถเพิ่มเป็นเท่าตัวได้ กำลังโดยรวมก็จะได้รับการเพิ่มขึ้นที่ฉับไว !”

คิดถึงตรงนี้ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะเริ่มเศร้าใจ

อย่างไรซะยาเสริมชี่ปราณล้ำค่าเกินไป พอใช้จนเกือบหมด และไม่ได้โอสถใหม่มาเสริม งั้นตัวเองอยากเสริมปราณทิพย์อีก เกรงว่าลำบากมากเอาน่ะสิ

เลยตัดสินใจว่าเขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากสภาวะขีดจำกัดแบบนี้ มายกระดับขีดสูงสุดของตัวเองเรื่อย ๆ บ่อย ๆ ได้

จากนั้น เย่เฉินลุกขึ้น เดินเข้าไปในอาบน้ำในห้องอาบน้ำของในห้องนอน

ตอนที่เขาออกมาจากห้องนอนด้วยผมเปียกโชก เฮเลน่ากำลังพักผ่อนอยู่บนโซฟาห้องรับแขกอยู่

ได้ยินการเคลื่อนไหวของเย่เฉิน เธอรีบลืมตาขึ้น เห็นเย่เฉินเดินออกมาแล้ว ในใจตื่นเต้นในทันที

เธอรีบถามเย่เฉินด้วยความนอบน้อม เพื่อไม่ให้ถูกเย่เฉินมองเส้นสนกลในออก : “คุณเย่นอนหลับสบายดีใช่ไหมคะ ?”

เย่เฉินเห็นเฮเลน่าเพิ่งเอ่ยปากพูด พวงแก้มก็แดงระเรื่อแล้ว ก็ยิ่งทำให้การคาดการณ์ในใจของตัวเองหนักแน่นขึ้น

แต่ว่าเขายังคงตัดสินใจใช้การแกล้งโง่ เพื่อให้เรื่องนี้ผ่านไปอย่างราบรื่น เลยพูดไปเรื่อย : “หลับดีมาก นานแล้วที่ไม่ได้หลับอย่างสบายใจแบบนี้”

ได้ยินคำพูดของเย่เฉิน เฮเลน่าจึงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เธอรีบพูด : “ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว คุณคงหิวแน่เลยสินะคะ ไปทานข้าวที่ห้องอาหารไหมคะ ?”