ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5007

"ถูกต้องครับ" ต้วนลี่เย่กล่าว" "คนโบราณกล่าวไว้ว่าสิบปีที่เข็ญใจไร้คนถาม พอเลื่องชื่อลือนามคนทั้งโลกรู้ ไม่ว่าจะเป็นปัญญาชนของสมัยโบราณ หรือปัญญาชนขององค์กรพั่วชิง ล้วนจะต้องทุ่มเทพยายามผ่านการเรียน การสอบ มาเปลี่ยนแปลงของชีวิต เพื่อการบรรลุทางชนชั้นอย่างก้าวกระโดด"

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ และแอบไตร่ตรองภายในใจ: "เดิมทีฉันคิดว่า ไม่ว่าอย่างไรป้าเล็กคนนั้นของฉันก็จะต้องเป็นลูกหลานของ'องครักษ์เสื้อแพร' แต่ตามที่เขาพูดเช่นนี้ ป้าเล็กคนนั้นของฉัน อาจจะเป็น'ปัญญาชน'คนหนึ่ง เป็นไปได้ว่าอาจจะเรียนอย่างลำบากยากเข็ญมาเป็นเวลาสิบกว่าปี แบกภารกิจการช่วยชีวิตครอบครัวเอาไว้ และถูกส่งเข้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเพื่อไปใกล้ชิดน้าชายเล็กของฉัน........."

"อีกทั้ง เธอสามารถประสบความสำเร็จแต่งงานเข้าตระกูลอานได้ ก็เพียงที่จะพิสูจน์ให้เห็นว่า เธอเป็น'ปัญญาชน"ในกลุ่มนี้ และโดดเด่นกว่าเพื่อนโดยสิ้นเชิง"

คิดถึงจุดนี้แล้ว เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย็นสันหลังวาบ

ถึงแม้ว่าองค์กรพั่วชิงจะลึกลับ แต่ในความเป็นจริงแล้วได้กระจายกองกำลังของตัวเองไปทั่วทั้งโลก และได้แทรกซึมเข้ากลุ่มบุคคลชนชั้นสูงในสังคมไปแล้ว

สวรรค์รู้ดีว่า บรรดาบุคคลที่ร่ำรวยเหล่านั้นที่มีรายชื่อForbes ในที่สุดแล้วอีกครึ่งหนึ่งมีมากน้อยแค่ไหน อันที่จริงแล้วเป็นเพียง"ปัญญาชน"ขององค์กรนี้เท่านั้น

อีกอย่าง ถึงแม้ว่า"ปัญญาชน"บางคนจะแต่งงานกับเศรษฐีระดับโลก องค์กรพั่วชิงยังคงส่งผ่านพิษในร่างกายเธอและครอบครัวเธอได้ รวมทั้งยาแก้พิษที่อยู่ในมือของตนเอง ก็จะควบคุมเธอโดยสมบูรณ์แบบ

อีกทั้งห่วงโซ่การควบคุมนี่ก็ได้ก่อตัวเป็นระบบปิด ซึ่งไม่มีช่องว่างให้โจมตีได้ ไม่มีทางแตกร้าว.......

เย่เฉินในเวลานี้ ภายในอดไม่ได้ที่จะนึกถึงน้าสะใภ้สามคนนั้นที่ตนเองไม่รู้จัก

ในสมองของเย่เฉิน แล้วก็อดไม่ได้ที่จะอาศัยเบาะแสที่ต้วนลี่เย่เสนอไว้ รวมทั้งพลังจินตนาการของตนเอง เพื่อวาดเค้าโครงชีวิตที่น่าสงสารของผู้หญิงคนนั้นออกมา

ในช่วงเวลาวัยเด็กรวมทั้งวัยรุ่นของเธอ เป็นไปได้อย่างมากที่เธอจะขยันร่ำเรียนเพื่อที่จะเปลี่ยนโชคชะตาของคนทั้งครอบครัว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน