ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5006
ต้วนลี่เย่ตอบว่า: "เด็กที่เล็กเกินไปยังขนาดการควบคุมตัวเอง หากปล่อยให้พวกเขาไปร่ำเรียนในโรงเรียนสังคม ก็เป็นเรื่องง่ายที่จะพูดผิดทำผิดอย่างมากมาย ฉะนั้นองค์กรพั่วชิงจะทำการสอยภายในให้พวกเขาก่อน โดยสั่งสอนวิชาความรู้ให้พวกเขาไปพลาง ก็ขอให้พ่อแม่ของพวกเขาเสริมความตระหนักในเรื่องการรักษาความลับอย่างต่อเนื่อง พอหลังจากที่เด็กเริ่มออกไปเรียนมัธยมปลายข้างนอก ก็จะเริ่มให้พวกเขากินยา ทำให้พวกเขามีพิษอยู่ในร่างกาย เพื่อจะได้แน่ใจว่าควบคุมได้"
พูดจบ ต้วนลี่เย่กล่าวอีกว่า: "เพียงแต่เงินเดือนและสวัสดิการของพวกเขาดีกว่าทหารม้ากล้ามาก ประการแรกคือไม่ต้องลำบากลำบนฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ อีกประการหนึ่งก็คือไม่ต้องกินยาแก้พิษอาทิตย์ละครั้ง และก็เหมือนกันกับฉัน ที่กินครึ่งปีละหนึ่งครั้ง อีกทั้งถ้าหากพวกเขาเรียนดีและยังมีความรู้ความสามารถเพียบพร้อมจริงๆ ในอนาคตหลังจากรับช่วงต่อกิจการแล้ว ก็จะสามารถทำงานเป็นคนชนชั้นสูงได้ กระทั่งมีสถานะเป็นผู้ประกอบการที่มีชื่อเสียงก็สามารถใช้ชีวิตในสังคมได้ ปัจจัยในการดำรงชีวิตก็จะดีกว่าทหารม้ากล้าอย่างมาก"
เย่เฉินฟังถึงจุดนี้ ก็เข้าใจในทันที
เมื่อเป็นเช่นนี้ ป้าเล็กคนนั้นของตนเอง รวมทั้งครอบครัวของเธอ ก็น่าจะไม่ได้เป็นสมาชิกระดับสูงอะไรในองค์กรพั่วชิง และมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นลูกหลานของทหารม้ากล้า มีเพียงพวกเขาที่มีโอกาสใช้ชีวิตอย่างคนปกติในโลกแห่งความเป็นจริง
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เย่เฉินถามต้วนลี่เย่ว่า: "หลายปีมานี้ที่คุณอยู่ในองค์กรพั่วชิง เคยได้ยินว่าองค์กรพั่วชิงนำคนส่งมาในสังคมหรือไม่ แล้วหลังจากนั้นก็จงใจทำให้คนคนนี้ใกล้ชิดและแต่งงานกับคนคนหนึ่งโดยเฉพาะ ทำให้กลายเป็นสายลับที่องค์กรพั่วชิงแฝงอยู่ข้างตัวของอีกฝ่าย?"
"เคยได้ยินครับ" ต้วนลี่เย่พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: "เรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดาอย่างมาก ลูกชายลูกสาวของทหารม้าเหล่านี้หลังจากถูกส่งเข้าไปในสังคม องค์กรพั่วชิงก็จะกำหนดระบบคะแนนสำหรับพวกเขา เพียงแค่สร้างคุณงามความดีต่อองค์กรพั่วชิงก็จะสามารถรับคะแนนเพิ่มได้ คุณงามความดียิ่งมาก คะแนนก็ยิ่งเยอะ"
พูดจบ ต้วนลี่เย่ก็กล่าวต่อไปว่า: "เพียงแต่ ลูกหลานของทหารม้ากล้าเหล่านี้อยู่ในองค์กรพั่วชิง มีชื่อเรียกเฉพาะว่า ปัญญาชน"
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเรา และกล่าวถามเขาว่า: "ก็คือปัญญาชนสมัยโบราณที่สอบขุนนางเหรอ?"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...