ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5005

ในตุรกี มีมูลค่าตลาดรวมแปดหมื่นล้านเหรียญสหรัฐ สามารถเรียกได้ว่าเป็นอาณาจักรธุรกิจที่ยอดเยี่ยม และนี่เป็นเพียงอุตสาหกรรมที่อยู่ในความรับผิดชอบของผู้บัญชาการภายใต้หนึ่งในห้าผู้บัญชาการขององค์กรพั่วชิง

ถ้าหากผู้บัญชาการคนไหนแยกธุรกิจยุโรปตะวันตกที่เจริญแล้ว ระบบปิดที่เขารับผิดชอบนั้น อาจจะมีมูลค่าตลาดมากกว่าหลายแสนเหรียญสหรัฐ

เมื่อเป็นเช่นนี้ ศักยภาพทางทรัพย์สินของหน่วยบัญชาการกองทัพขวา เกรงว่าจะแซงหน้าตระกูลเย่ไปอย่างสบายๆ

เย่เฉินนึกถึงป้าเล็กของตนเองขึ้นมาทันที จึงรีบกล่าวถามว่า: "รองผู้บัญชาการของพวกคุณ ตัวตนสาธารณะในสังคมคืออะไรเหรอ? จะปลอมเป็นนักธุรกิจผู้มีอิทธิพลอย่างนี้เหรอ?"

"เปล่าหรอกครับ" ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ตำแหน่งรองผู้บัญชาการคือผู้บัญชาการที่ทุกคนรู้จัก เบื้องล่างยังมีผู้บัญชาการเล็กใหญ่ แล้วก็มีทูตวิสามัญอย่างฉัน และนับตั้งแต่ทูตวิสามัญไปจนถึงตำแหน่งสูงสุด เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่จะมีตัวตนเป็นที่รู้จักในสังคม โดยทั่วไปจะจัดการอย่างเงียบมาก ตัวตนสาธารณะของฉันในตุรกี คือเป็นคนตรวจสอบคุณภาพโรงงานหลอมทองแดงแห่งนี้ รับผิดชอบตรวจสอบคุณภาพของแร่ทองแดงทั้งหมดที่เข้าสู่โรงงาน ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลว่าการมาไซปรัสด้วยเรือนั้นสมเหตุสมผล และตัวตนสาธารณะของรองผู้บัญชาการของพวกเรา ก็คือการบัญชีของโรงงานหลอมทองแดง"

"การบัญชี? !" เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยปากว่า: "หากเป็นเช่นนี้ ผู้รับผิดชอบของโรงงานหลอมทองแดง ตำแหน่งที่อยู่ระบบปิดของพวกคุณนี้ กลับยิ่งต่ำใช่ไหม?"

"ถูกต้องครับ" ต้วนลี่เย่พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: "ประธานก็เป็นเพียงแค่เสแสร้งแกล้งทำ ส่วนผู้รับผิดชอบอุตสาหกรรมอื่นๆ ก็ล้วนเป็นตัวแทนที่ภายในองค์กรพั่วชิงจัดวางมาเท่านั้น ส่วนมากแล้วล้วนเป็นลูกของทหารม้ากล้าครับ"