ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5004
เย่เฉินถามเขาว่า: "ทำไมคุณถึงรู้ได้ชัดเจนขนาดนี้ล่ะ?"
ต้วนลี่เย่กล่าวอธิบายว่า: "นี่คือข้อมูลที่องค์กรกำลังถอดรหัสภายใน ในเวลานั้นการถอดรหัสทั้งหมด ก็เพื่อเป็นการกล่าวเตือนฐานทัพทั้งหมด เกี่ยวกับการเกิดผลที่ตามมาของความล้มเหลวครั้งใหญ่หลวง"
เย่เฉินคิดถึงอะไรขึ้นมาได้ทันที จึงหลุดปากพูดออกมาว่า: "เมื่อกี้ที่คุณพูด ความล้มเหลวใหญ่ในครั้งนั้น คือเมื่อยี่สิบปีก่อนเหรอ? !"
"ใช่ครับ!" ต้วนลี่เย่พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: "คือเมื่อยี่สิบปีก่อน ฉันจำได้อย่างชัดเจน"
การแสดงออกของเย่เฉินน่ากลัวอย่างมาก พ่อแม่ของตนเองก็ถูกสังหารในเมืองจินหลิง เมื่อยี่สิบปีก่อน!
ช่วงเวลาที่เหมือนกันเช่นนี้ ไม่น่าจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญง่ายๆ เช่นนี้ใช่ไหม?
การตายของพ่อแม่ และระหว่างเรื่องราวที่ต้วนลี่เย่พูดนี้ มีความเกี่ยวข้องอะไรกันใช่หรือไม่? !
เพียงคิดเช่นนี้ รูม่านตาของเย่เฉินก็หดแคบลง และซักถามต้วนลี่เย่ทันทีว่า: "แท้ที่จริงเมื่อยี่สิบปีก่อนเกิดอะไรขึ้น ถึงทำให้ผู้มีพระคุณของพวกคุณ ประหารชีวิตคนหลายพันคนโดยตรง? !"
ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าด้วยความงุนงง: "เป็นเพราะอะไร ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน......ฉันรู้เพียงว่า ในเวลานั้นผู้มีพระคุณโกรธเป็นฟืนเป็นไฟต่อความพ่ายแพ้ของพวกเขา ฉะนั้นจึงเป็นเหตุผลในการลงมือสังหาร......"
เย่เฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วซักถามด้วยเสียงที่เยือกเย็นว่า: "เช่นนั้นคุณรู้หรือไม่ ว่าพวกเขาพ่ายแพ้ตรงไหน?"
ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน......."
เย่เฉินนึกถึงหน่วยบัญชาการกองทัพทั้งห้าเมื่อครู่นี้ที่ต้วนลี่เย่พูด และนึกถึงหน่วยบัญชาการกองทัพกลางของผู้รับผิดชอบกิจการเอเชียในองค์กรพั่วชิง ด้วยเหตุนี้จึงถามเขาว่า: "ความล้มเหลวที่เคยประสบในครั้งนั้น แท้จริงแล้วคือหน่วยบัญชาการกองทัพไหนเหรอ ใช่หน่วยบัญชาการกองทัพกลางหรือไม่?"
ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ฉันไม่รู้หรอก เพียงแต่โดยพื้นฐานแล้วยืนยันได้ว่า ไม่ใช่หน่วยบัญชาการกองทัพขวาของพวกเรา........."
เย่เฉินถามอีกว่า: "จางเชียนโช่ผู้นี้ เป็นนักบู๊เหรอ?"
"ครับ"
"มีผลการฝึกฝนอะไร?"
"แดนมืดชั้นห้า"
ภายในใจของเย่เฉินตกตะลึงเล็กน้อย ขมวดคิ้วแล้วกล่าวถามว่า: "ระบบปิดนี้ของพวกคุณ นอกจากโรงงานหลอมทองแดงของตุรกี ตลอดจนเหมืองแร่ทองแดงของไซปรัส ยังมีอุตสาหกรรมอะไรอีกหรือไม่?"
"มากมายครับ" ต้วนลี่เย่ตอบกลับว่า: "ในตุรกียังมีบริษัทก๊าซธรรมชาติ ฟาร์มขนาดใหญ่และอู่ต่อเรือ นอกจากนี้ยังมีโรงงานแปรรูปเสื้อผ้า โรงงานแปรรูปหิน โดยพื้นฐานแล้วแต่ละธุรกิจก็มีส่วนร่วม มูลค่าตลาดทั้งหมดโดยรวมประมาณแปดหมื่นล้านเหรียญสหรัฐ"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...