เย่เฉินถามเขาว่า: "ทำไมคุณถึงรู้ได้ชัดเจนขนาดนี้ล่ะ?"
ต้วนลี่เย่กล่าวอธิบายว่า: "นี่คือข้อมูลที่องค์กรกำลังถอดรหัสภายใน ในเวลานั้นการถอดรหัสทั้งหมด ก็เพื่อเป็นการกล่าวเตือนฐานทัพทั้งหมด เกี่ยวกับการเกิดผลที่ตามมาของความล้มเหลวครั้งใหญ่หลวง"
เย่เฉินคิดถึงอะไรขึ้นมาได้ทันที จึงหลุดปากพูดออกมาว่า: "เมื่อกี้ที่คุณพูด ความล้มเหลวใหญ่ในครั้งนั้น คือเมื่อยี่สิบปีก่อนเหรอ? !"
"ใช่ครับ!" ต้วนลี่เย่พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: "คือเมื่อยี่สิบปีก่อน ฉันจำได้อย่างชัดเจน"
การแสดงออกของเย่เฉินน่ากลัวอย่างมาก พ่อแม่ของตนเองก็ถูกสังหารในเมืองจินหลิง เมื่อยี่สิบปีก่อน!
ช่วงเวลาที่เหมือนกันเช่นนี้ ไม่น่าจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญง่ายๆ เช่นนี้ใช่ไหม?
การตายของพ่อแม่ และระหว่างเรื่องราวที่ต้วนลี่เย่พูดนี้ มีความเกี่ยวข้องอะไรกันใช่หรือไม่? !
เพียงคิดเช่นนี้ รูม่านตาของเย่เฉินก็หดแคบลง และซักถามต้วนลี่เย่ทันทีว่า: "แท้ที่จริงเมื่อยี่สิบปีก่อนเกิดอะไรขึ้น ถึงทำให้ผู้มีพระคุณของพวกคุณ ประหารชีวิตคนหลายพันคนโดยตรง? !"
ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าด้วยความงุนงง: "เป็นเพราะอะไร ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน......ฉันรู้เพียงว่า ในเวลานั้นผู้มีพระคุณโกรธเป็นฟืนเป็นไฟต่อความพ่ายแพ้ของพวกเขา ฉะนั้นจึงเป็นเหตุผลในการลงมือสังหาร......"
เย่เฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วซักถามด้วยเสียงที่เยือกเย็นว่า: "เช่นนั้นคุณรู้หรือไม่ ว่าพวกเขาพ่ายแพ้ตรงไหน?"
ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน......."
เย่เฉินนึกถึงหน่วยบัญชาการกองทัพทั้งห้าเมื่อครู่นี้ที่ต้วนลี่เย่พูด และนึกถึงหน่วยบัญชาการกองทัพกลางของผู้รับผิดชอบกิจการเอเชียในองค์กรพั่วชิง ด้วยเหตุนี้จึงถามเขาว่า: "ความล้มเหลวที่เคยประสบในครั้งนั้น แท้จริงแล้วคือหน่วยบัญชาการกองทัพไหนเหรอ ใช่หน่วยบัญชาการกองทัพกลางหรือไม่?"
ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ฉันไม่รู้หรอก เพียงแต่โดยพื้นฐานแล้วยืนยันได้ว่า ไม่ใช่หน่วยบัญชาการกองทัพขวาของพวกเรา........."
เย่เฉินถามอีกว่า: "จางเชียนโช่ผู้นี้ เป็นนักบู๊เหรอ?"
"ครับ"
"มีผลการฝึกฝนอะไร?"
"แดนมืดชั้นห้า"
ภายในใจของเย่เฉินตกตะลึงเล็กน้อย ขมวดคิ้วแล้วกล่าวถามว่า: "ระบบปิดนี้ของพวกคุณ นอกจากโรงงานหลอมทองแดงของตุรกี ตลอดจนเหมืองแร่ทองแดงของไซปรัส ยังมีอุตสาหกรรมอะไรอีกหรือไม่?"
"มากมายครับ" ต้วนลี่เย่ตอบกลับว่า: "ในตุรกียังมีบริษัทก๊าซธรรมชาติ ฟาร์มขนาดใหญ่และอู่ต่อเรือ นอกจากนี้ยังมีโรงงานแปรรูปเสื้อผ้า โรงงานแปรรูปหิน โดยพื้นฐานแล้วแต่ละธุรกิจก็มีส่วนร่วม มูลค่าตลาดทั้งหมดโดยรวมประมาณแปดหมื่นล้านเหรียญสหรัฐ"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...