ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5003
"ดาวเทียมสื่อสารทางการทหาร?" เย่เฉินกล่าวถามด้วยความตกตะลึงว่า: "นี่ก็สามารถซื้อได้เหรอ?"
ต้วนลี่เย่กล่าวอธิบายว่า: "ภายใต้สถานการณ์ปกติไม่อาจทำได้ ต่อให้เป็นนักธุรกิจที่มีเงิน ก็ไม่สามารถซื้อดาวเทียมทางการทหารได้ แต่ในเวลานั้นค่อนข้างเป็นช่วงเวลาพิเศษ ระบบป้องกันของสหภาพโซเวียตทั้งหมดอยู่ในความสับสนวุ่นวาย หลังการล่มสลายการจัดสรรระหว่างประเทศเหล่านี้ก็ยุ่งเหยิงและมีหนี้สินจำนวนมาก ในเวลานั้นอาวุธหนักของยูเครน ส่วนใหญ่ล้วนถูกขายออกไปแล้ว กระทั่งเครื่องบินทิ้งระเบิด160หรือแม้แต่ระเบิดนิวเคลียร์ก็ถูกขายไปเกือบหมดแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงดาวเทียมที่อยู่บนท้องฟ้าเลย ภายใต้สถานการณ์ของเรื่องราวในเวลานั้น ดาวเทียมไม่กี่ดวงหายไปโดยไม่มีใครพบเห็น เพียงแค่เคลื่อนไหวเล็กน้อย คนอื่นๆ ต่างก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบนท้องฟ้ายังมีดาวเทียมอีกหลายดวงที่เป็นของพวกเขา"
พูดจบ ต้วนลี่เย่ก็กล่าวอีกว่า: "ดาวเทียมเหล่านี้มีความปลอดภัยในตัวเองสูงมาก อีกทั้งยังรีเซตรหัสการสื่อสารแล้ว ดังนั้นแม้แต่คนที่ออกแบบก็ไม่สามารถถอดรหัสเนื้อหาของการสื่อสารในปัจจุบันได้ ความเป็นไปได้ของการแตกร้าวแทบจะไม่มีเลย เพียงแต่มันก็จะต้องมีข้อเสียอย่างแน่นอน ข้อเสียใหญ่ที่สุดก็คือยุคของดาวเทียมค่อนข้างเก่า และยังคงเป็นดาวเทียมสื่อสารเคลื่อนที่ย่านความถี่แคบรุ่นเก่า อัตราการส่งข้อมูลค่อนข้างช้า ฉะนั้นจึงสามารถดำเนินได้เพียงตัวอักษรและส่งผ่านไบท์คำสั่งเท่านั้น เช่นการตรวจสอบสถานะของตู้นิรภัยในที่ต่างๆ ตู้นิรภัยกำลังอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ปกติ จะต้องใช้เวลาในการส่งคำสั่งเพียงไม่กี่ไบท์ไปยังดาวเทียม ถ้าหากปรากฏความผิดปกติ คำสั่งก็จะมีเพียงไม่กี่ไบท์เท่านั้น การติดตั้งอุปกรณ์ทำลายตัวเองก็เช่นเดียวกัน การส่งข้อมูลขนาดเล็กมากจะไม่มีปัญหาโดยสิ้นเชิง นอกจากนี้ มันยังสามารถตอบสนองผู้ใช้จำนวนน้อยมากที่จะใช้ระบบนี้สำหรับการโทรด้วยเสียงในช่วงเวลาที่สำคัญ แต่ก็ไม่สามารถตอบสนองความต้องการในการส่งสัญญาณวิดีโอได้"
เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวว่า: "ก็คือหมายความว่า ถึงแม้ว่าฐานทัพไซปรัสจะสามารถติดตั้งอุปกรณ์สังเกตการณ์ได้ แต่องค์กรก็ไม่สามารถมองเห็นแบบเรียลไทม์ได้ ถูกไหม?"
"ถูกต้องครับ" ต้วนลี่เย่กล่าวว่า: "อุปกรณ์สังเกตการณ์ของไซปรัสล้วนถูกพวกเขาจัดเก็บเอาไว้ ทุกครั้งที่ฉันเข้ามา ก็จะเอาก๊อบปี้ภาพบันทึกสังเกตการณ์เมื่อสัปดาห์ที่แล้วกลับไปด้วย แต่ข้อมูลนี้จะไม่เชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ต จะเก็บเอาไว้แค่ในตุรกีเท่านั้น นานๆ ครั้ง ข้อมูลทั้งหมดจะถูกส่งไปยังหน่วยบัญชาการกองทัพขวา ส่วนหน่วยบัญชาการกองทัพขวาจะส่งข้อมูลเหล่านี้ไปให้ผู้มีพระคุณหรือไม่ ฉันก็ไม่อาจทราบได้"
"แล้วต่อจากนั้นล่ะ?" เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วกล่าวถาม: "องค์กรคำพูดโกหกลากพวกเขาไปจนใกล้จะตายด้วยพิษ จากนั้นก็เปิดใช้งานการทำลายตัวเองเหรอ?"
"ใช่ครับ!" ต้วนลี่เย่พยักหน้าอย่างหนักแน่น แล้วกล่าวด้วยอารมณ์ที่ตกตะลึงว่า: "องค์กรไม่ได้ให้คนส่งยามาให้ และสุดท้ายก็ทำลายยาแก้พิษสำรองด้วย คนจำนวนห้าพันกว่าคนในฐานทัพนั้นรวมทั้งขุนพลหัวเมือง ทหารม้ากล้า ทหารหน่วยกล้าตายตลอดจนครอบครัวทหารหน่วยกล้าตายต่างก็ตายด้วยพิษ ไม่มีรอดพ้นแม้แต่คนเดียว"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...