และบ้านสามห้องนอนแบบนั้น แต่ใช้ปริมาณน้ำและก๊าซธรรมชาติเท่ากับคนยี่สิบสามสิบคนในหนึ่งเดือน เมื่อพบความผิดปกติเช่นนี้ เมื่อเข้าไปตรวจสอบสถิติส่วนมากก็คือที่ซ่องสุมหลบซ่อนขององค์กรแชร์ลูกโซ่ และบุคลากรแชร์ลูกโซ่ยี่สิบสามสิบคนแออัดกันอยู่ในบ้านที่มีสามห้องนอนหนึ่งห้องรับแขก
ฉะนั้น หากเหมืองแร่ทองแดงแห่งนี้ไม่ต้องการเปิดเผยเบาะแสต่างๆ เช่นนั้นการใช้พลังงานและวัตถุดิบที่ซื้อตามสาธารณะทั้งหมด กระทั่งขณะที่ปล่อยออกมา จะต้องสอดคล้องกับขนาดคนสามร้อนคนจึงจะไม่ทำให้คนเห็นถึงความผิดปกตื
ไม่เช่นนั้น ถ้าหากมีตัวบ่งชี้ใดๆ ว่าผิด ก็อาจจะถูกศัตรูสังเกตเห็นได้
นี่จึงทำให้เย่เฉินตระหนักได้ว่า การดำเนินการจำนวนมากของตนเองก่อนหน้านี้ อันที่จริงมีจำนวนมากที่ขาดรายละเอียดที่คล้ายคลึงกัน ไม่ว่าจะเป็นการขายทอดตลาดยาอายุวัฒนะ หรือบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนซึ่งเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกในช่วงเวลานี้ อันที่จริงแล้วก็ค่อนข้างเกินจริง ถ้าหากถูกองค์กรพั่วชิงจับจ้อง การค้นหาตัวเองก็เป็นเพียงแค่เรื่องของเวลา
เวลานี้ ต้วนลี่เย่ก็เอ่ยปากขึ้นอีกว่า: "เออใช่ ในบรรดาสิ่งของที่ฉันนำติดตัวมาด้วยในครั้งนี้ ยังมียาแก้พิษที่เตรียมให้สำหรับพวกเขาด้วย"
เย่เฉินถามเขาว่า: "ยาแก้พิษทำการผลิตในตุรกีเหรอ?"
"ไม่ใช่" ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ยาแก้พิษคือให้คนส่งมาที่ตุรกี แต่ส่งมาจากที่ไหน ฉันก็ไม่รู้ชัดเจน"
พูดจบ ต้วนลี่เย่ก็กล่าวอีกว่า: "ไม่ใช่แค่ตู้นิรภัยของพวกเราเท่านั้น ตู้นิรภัยที่อยู่ในมือขุนพลหัวเมืองของฐานทัพไซปรัสก็เช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าภายในตู้นิรภัยของเขาจะมียาแก้พิษฉุกเฉินสำรองอยู่ แต่ก็จะต้องยื่นคำร้องมอบอำนาจไปยังองค์กรจึงจะสามารถเปิดได้ กรณีที่ในนั้นเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา องค์กรก็จะเสนอให้หยุดยาแก้พิษทันที ในขณะเดียวกันก็จะทำลายยาแก้พิษภายในตู้นิรภัยด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างมากที่สุดก็ภายในหนึ่งสัปดาห์ คนทั้งหมดภายในฐานทัพก็จะต้องตาย"
เย่เฉินกล่าวถามด้วยความงุนงงเล็กน้อยว่า: "เรื่องสำคัญขนาดนี้ถูกย้ายลงโครงข่ายอินเทอร์เน็ต ถ้าหากถูกแฮกเกอร์บุกรุก เช่นนั้นก็จะไม่จบเห่เหรอ?"
"ไม่หรอก" ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ที่องค์กรใช้ไม่ใช่อินเทอร์เน็ต แต่เป็นโครงข่ายดาวเทียมสื่อสารของตนเอง อีกทั้งไม่ใช่ดาวเทียมสื่อสารของพลเรือนทั่วๆ ไป แต่เป็นดาวเทียมสื่อสารทางการทหารที่ซื้อจากข้าราชการระดับสูงของสหภาพโซเวียต ผ่านช่องทางพิเศษ เมื่อตอนสหภาพโซเวียตล่มสลาย"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...