ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5001
เย่เฉินรู้ว่าต้วนลี่เย่ไม่สามารถพูดโกหกได้ ด้วยเหตุนี้จึงถามเขาว่า: "คุณรู้ไหมว่าสำนักงานใหญ่ขององค์กรพั่วชิงอยู่ที่ไหน?"
"ไม่รู้" ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ฉันไม่เคยไปที่สำนักงานใหญ่โดยสิ้นเชิง เคยไปเพียงแค่ค่ายฮูเบน แต่ว่าค่ายฮูเบนอยู่ที่ไหนฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน"
พูดจบ ต้วนลี่เย่ก็กล่าวอีกว่า: "กระทั่งฉันก็ไม่รู้ตำแหน่งที่เป็นรูปธรรมของหน่วยบัญชาการกองทัพขวาในอิตาลีด้วยซ้ำ การแยกข้อมูลขององค์กรนั้นเข้มงวดมาก คนระดับไหนก็สามารถรู้ได้เพียงเรื่องราวที่ควรจะรู้ในระดับนั้น ระดับความลับที่สูงขึ้นเพียงเล็กน้อย พวกเราล้วนไม่อาจรู้ได้
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดหัว ดูท่าองค์กรพั่วชิงแห่งนี้ จะมีที่ชัดเจนเกินไปจริงๆ อีกทั้งระบบการเก็บความลับภายในก็มีความเข้มงวดอย่างมาก
ต้วนลี่เย่ก็นับว่าเป็นระดับสูงขององค์กรพั่วชิง แต่ไม่รู้ว่าสำนักงานใหญ่อยู่ที่ไหน แล้วก็ไม่รู้ว่าสำนักงานย่อยที่ตนเองสังกัดอยู่ที่ไหน ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรจึงจะสามารถไล่ตามแหล่งกำเนิดเรื่องราวได้
หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง เย่เฉินก็ถามเขาต่อไปว่า: "แผนการและการจัดวางแผนงานของพวกคุณในตุรกีเป็นลักษณะอย่างไร?"
ต้วนลี่เย่ตอบกลับว่า: "ตุรกีเป็นห่วงโซ่อุปทานที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับฐานทัพไซปรัส จุดประสงค์ก็คือเป็นหลักประกันว่าการทำงานของฐานทัพไซปรัสจะเป็นปกติ โดยนำเข้าแร่ทองแดงที่ผลิตโดยฐานทัพไซปรัส มาค้ำประกันการปิดบังซ่อนเร้นของฐานทัพไซปรัส ในขณะเดียวกันก็ผ่านช่องทางการนำเข้าที่ถูกกฎหมาย เพื่อเงินทุนที่จำเป็นในการดำเนินงานของไซปรัส นอกจากนี้ พวกเรายังจะหาประโยชน์จากการขนส่งแร่ทองแดงทางเรือ เพื่อแอบจัดหาสินค้าและวัตถุดิบประจำวันที่จำเป็นไปให้ฐานทัพไซปรัส บนเรือลำนี้มีสินค้าและวัตถุดิบสองพันตัน ที่จะถูกส่งไปยังฐานทัพไซปรัสอย่างลับๆ"
เย่เฉินถามอีกว่า: "สินค้าและวัตถุดิบจำนวนสองพันตันที่คุณพูดถึงนี้ มันคืออะไรกันแน่?"
จะว่าไปแล้ว องค์กรยิ่งใหญ่ ก็จะยิ่งคำนึงถึงรายละเอียดได้ยาก
แต่องค์กรพั่วชิงที่มีขนาดใหญ่มหึมาเช่นนี้ กลับสามารถจัดการรายละเอียดทุกประเภทได้ดีมาก ยอดเยี่ยมมากจริงๆ
เรื่องการใช้พลังงานนี้ ในกรณีที่มีคนจับสังเกต ก็เป็นเรื่องง่ายที่จะมองออกถึงเงื่อนงำในนั้น
บ่อยครั้งที่ตำรวจวิเคราะห์ข้อมูลสถิติการใช้ไฟฟ้าของอาคารที่พักอาศัย แล้วพบว่าการใช้ไฟฟ้าของครัวเรือนหนึ่ง สูงกว่าครัวเรือนในประเภทเดียวกันของเพื่อนบ้าน เมื่อตรวจสอบจึงพบว่า มีการเพาะปลูกพืชต้องห้ามในบ้านด้วยหลอดฟลูออเรสเซนต์กำลังสูง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...