ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5000
เมื่อเย่เฉินได้ยิน ภายในใจก็ตื่นตะลึง รู้ว่าองค์กรนี้แข็งแกร่งมาก แต่ไม่คิดว่าจะแข็งแกร่งกว่าที่ตัวเองคิดเอาไว้
จากนั้น เขาก็รวบรวมสติ และถามต้วนลี่เย่“ แล้วองครักษ์เสื้อแพรนี้คืออะไร？”
ต้วนลี่เย่ตอบ “องครักษ์เสื้อแพรถึงจะไม่ใช่ข้ารับใช้ของผู้มีพระคุณ แต่ก็รับคำสั่งของผู้มีพระคุณโดยตรง หลังจากที่พวกเขาออกจากค่ายฮูเบน ก็จะถูกวางตัวไปยังที่ต่างๆทั่วโลกด้วยสถานะอื่น รายละเอียดที่มากกว่านี้ผมเองก็ไม่รู้แล้ว”
พูดจบ ต้วนลี่เย่ก็พูดต่อ “ที่นครนิวยอร์กในครั้งนั้น เป็นเพราะเป้าหมายที่ต้องลอบสังหารนั้นมีอิทธิพลมากเกินไปในสหรัฐอเมริกา และภารกิจในครั้งนั้นคือต้องฆ่ายกครัว หากทำสำเร็จ เรื่องนี้จะต้องเป็นข่าวโด่งดังไปทั่วโลก ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเปิดเผยตัวตน เมื่อต้องเจอกับงานที่จะดึงดูดความสนใจจากคนทั้งโลกแบบนี้ องค์กรจะไม่ส่งผู้เก่งกาจวิชาบู๊ไป แต่จะส่งทหารหน่วยกล้าตายไปแทน”
“ความเก่งกาจของทหารหน่วยกล้าตายแม้จะไม่เทียบเท่ายอดฝีมือแดนมืด แต่ด้วยอาวุธต่างๆที่มีการพัฒนา พวกเขาก็มีหน่วยรบพิเศษของตัวเองเหมือนกัน โดยพื้นฐานแล้วความสามารถก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้เก่งกาจวิชาบู๊เลย ดังนั้นให้พวกเขาไปจัดการ หากทำสำเร็จ ก็สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของผู้คนได้ ให้ทุกคนคิดว่าเป็นฝีมือของมือสังหาร ทหารรับจ้าง หรือจะเป็นพวกหัวรุนแรงติดอาวุธ ยังไงก็เชื่อมโยงมาไม่ถึงผู้เก่งกาจวิชาบู๊ได้ แบบนี้ก็ทำให้องค์กรไม่ต้องตกอยู่ในภาวะเสี่ยงอีกด้วย ”
พูดจบ ต้วนลี่เย่ก็พูดต่อ“และที่ในยุโรปเหนือครั้งนั้น มันสุดวิสัยจริงๆ ครั้งนั้นจู่ๆก็ได้ข่าวกรองมาอย่างกะทันหัน มีเวลาเตรียมตัวก่อนออกเดินทางแค่ไม่กี่ชั่วโมง และในตอนนั้นเรามีเครื่องบินอยู่ที่ไซปรัสพอดี ดังนั้นองค์กรก็จึงส่งทหารม้ากล้าที่นั่นไป ”
“นอกจากนี้ ข้อมูลข่าวกรองที่องค์กรได้รับมาก็ค่อนข้างจะไม่สมบูรณ์ ข่าวกรองที่ได้มาจากผู้ติดตามของบุคคลที่เป็นเป้าหมาย เขาส่งข้อมูลมาว่า ในบรรดาพวกเขาผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นแค่นักบู๊ห้าดาว และมีแค่คนเดียวเท่านั้น ความเก่งกาจของทหารม้ากล้าแปดคน ต่อให้เป็นนักบู๊ห้าดาวทั้งแปดคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา บวกกับศัตรูอยู่ในที่แจ้งเราอยู่ในที่ลับ ไม่มีทางล้มเหลวได้อย่างแน่นอน ดังนั้นก็จึงส่งตัวพวกเขาไป ไม่คิดว่าจะตายหนึ่งแล้วหายตัวไปเจ็ดคน……”
เย่เฉินคิดถึงหลินหว่านเอ๋อร์ และคิดถึงแหวนที่หลินหว่านเอ๋อร์ให้ตัวเองมา เอ่ยถามต้วนลี่เย่“ที่ยุโรปเหนือในครั้งนั้นคุณรู้มากน้อยแค่ไหน？แล้วหลินหว่านเอ๋อร์คนนั้นเป็นใคร คุณรู้ไหม？”
แต่มาเสียใจตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว ทำได้เพียงสอบถามข้อมูลที่มีค่าจากต้วนลี่เย่คนนี้ให้ได้มากที่สุดแล้วเท่านั้น
ดังนั้น เย่เฉินก็มองไปยังต้วนลี่เย่ แล้วซักไซ้เขาต่อ“คุณรู้ไหม ว่าทำไมผู้มีพระคุณของพวกคุณถึงต้องการตัวเธอ? เพราะตัวเธอเอง หรือเพราะสิ่งของที่อยู่บนตัวเธอ ？”
ต้วนลี่เย่ส่ายหน้า“เรื่องนี้ผมไม่รู้ แม้แต่เบื้องบนของผมในตุรกีก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน เรารู้แค่ว่า ภารกิจที่ส่งมอบมาให้พวกเราหน่วยบัญชาการกองทัพขวาในครั้งนี้ เป็นโอกาสทองอย่างที่สุด เพราะหากภารกิจนี้สำเร็จ ผู้มีพระคุณจะตกรางวัลให้อย่างงาม แต่น่าเสียดายเพราะท้ายที่สุดมันก็ล้มเหลว ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...