ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5016

เวลานี้เย่เฉินกล่าวต่อว่า : "เมื่อเร็วๆ นี้สถานการณ์ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างฉับพลัน ดูเหมือนว่าทุกๆ ท่านจะได้ยินมาบ้างแล้ว ทหารม้ากล้าจะต้องเผชิญกับความรับผิดชอบที่ลำบากและหนักหนาในอนาคต ดังนั้นประสิทธิผลยาเจ็ดวันก่อนหน้านี้ของพวกคุณไม่เพียงพออย่างเห็นได้ชัด ฉะนั้นผู้มีพระคุณจึงเตรียมยาแก้พิษชนิดใหม่ให้กับพวกคุณ ประสิทธิผลของยาชนิดใหม่จะขยายเวลาจากเจ็ดวันเป็นสิบห้าวัน"

สิบสองคนนั้นได้ฟังคำพูดนี้ ก็ขจัดความสงสัยลงไปในทันที

เย่เฉินหยิบยาแก้พิษที่ตนเองเตรียมไว้ออกมา และกล่าวอย่างนิ่งๆ ว่า : "ครั้งนี้ทุกๆ ท่านจะกินยาอยู่ที่นี่ หลังจากกินยาเสร็จ ฉันจะพูดคุยกับทุกๆ ท่านทีละคนที่ห้องข้างๆ ถึงเวลานั้นพวกคุณจะต้องบอกความรู้สึกตามความจริงหลังจากกินยาเข้าไป คำบอกเล่าของพวกคุณ ฉันจะจดบันทึกเอาไว้ และกลับไปรายงานให้ผู้มีพระคุณฟัง!"

ได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ทั้งสิบสองคนนี้ก็สิ้นความสงสัย ในขณะเดียวกันก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เดิมทียาแก้พิษจะต้องใช้ทุกๆ เจ็ดวัน แต่ตอนนี้ขยายเวลาไปถึงสิบห้าวัน สำหรับพวกเขาแล้ว แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องที่ดีคู่ควรที่จะเฉลิมฉลอง

เย่เฉินเห็นว่าสิบสองคนนั้นอยากลองทำดู จึงนำยาแก้พิษทั้งสิบสองเม็ดออกมา ส่งให้พวกเขาทีละคน พร้อมกล่าวว่า : "อีกห้านาทีถัดไป พวกคุณจะต้องไปพบฉันทีละคน ตามลำดับการจ่ายยา"

พูดจบ ยังเสริมอีกว่า : "ใช่สิ ผู้มีพระคุณให้ความสำคัญกับยาแก้พิษชนิดใหม่นี้อย่างมาก ในระหว่างขั้นตอนการทดสอบยา ถ้าพวกคุณมีความรู้สึกใดๆ ที่แตกต่างจากยาแก้พิษก่อนหน้านี้ จะต้องให้ข้อเสนอแนะกับฉันโดยละเอียด หากมีการค้นพบที่สำคัญ ฉันจะเสนอความดีความชอบจากผู้มีพระคุณให้แก่พวกคุณอย่างแน่นอน!"

ทุกๆ คนรีบพยักหน้าอย่างเคารพ และเหลือบมองกันและกัน จากนั้นก็หยิบยาแก้พิษ ใส่ลงไปในปาก

เย่เฉินไม่ได้อยู่ที่เดิม แต่ออกจากห้องประชุมโดยตรง ในเวลาเดียวก็ปิดประตู

ใช้เวลาไม่กี่สิบวินาที ทหารม้ากล้าเหล่านี้ก็ตระหนักได้ว่า ยาแก้พิษชนิดนี้จะขจัดพิษรุนแรงในร่างกายของพวกเขาได้อย่างสิ้นเชิง

ถึงเวลานั้น ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาจะเลือกปกปิด หรือจะเลือกไขความลับ ขึ้นอยู่กับแนวโน้มในใจของพวกเขาแต่ละคนที่มีต่อองค์กรพั่วชิง

เย่เฉินเพิ่งจะกลับมาที่ห้องทำงานข้างๆ ทั้งสิบสองคนในห้องประชุม ก็สังเกตได้ถึงความผิดปกติทันที

หนึ่งในนั้นที่ลืมตาขึ้นมาก่อน พูดออกมาอย่างตกใจ : "ทุกๆ ท่าน ทำไมฉันถึงรู้สึกว่า พิษรุนแรงในร่างกายได้สลายไปแล้วล่ะ? ! หรือจะเป็นภาพลวงตาของฉัน? !"

อีกคนหนึ่งกล่าวทันทีว่า : "ฉันก็หายไปเช่นกัน.......หายไปจริงๆ น่าจะไม่ใช่ภาพลวงตาหรอก!"

"ฉันก็เช่นกัน!" อีกคนหนึ่งก็พูดอย่างตื่นเต้น : "ทุกท่าน หรือว่ายาแก้พิษชนิดใหม่นี้มีBug?!"

"ใช่อย่างแน่นอน!" ชายผมสั้นคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงกลาง กล่าวอย่างยากที่จะซ่อนความตื่นเต้นดีใจเอาไว้ได้ : "ไม่ว่าbugของเขาจะเป็นชนิดไหน ตอนนี้ยาแก้พิษชนิดใหม่นี้ก็ได้ขจัดพิษรุนแรงในร่างกายของเราไปแล้ว นี่ก็หมายความว่าเราไม่ต้องถูกบังคับให้ฟังการควบคุมอีกต่อไปแล้วใช่ไหม?"

ชายที่นั่งข้างๆ เขารีบเอ่ยถามว่า : "คุณคงไม่คิดที่จะทรยศหักหลังองค์กรหรอกใช่ไหม? ถ้าถูกองค์กรจับได้ เกรงว่าจะต้องตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"

ชายผมสั้นที่พูดเมื่อครู่นี้โต้แย้งกลับทันที : "กลัวอะไรล่ะ? ครั้งนี้เปลี่ยนยาแก้พิษใหม่แล้ว เพียงแค่เราอย่าพูดไร้สาระ บอกกับท่านทูตพิเศษคนนั้นว่ายาแก้พิษนี้ไม่มีความผิดปกติใดๆ เช่นนั้นเขาจะต้องให้ยาแก้พิษกับคนอื่นกินอย่างแน่นอน!"

หยุดไปชั่วขณะหนึ่ง คนคนนั้นก็พูดอีกครั้ง : "อย่าลืมนะ เรามีทหารม้ากล้าสองร้อยกว่าคน ยังมีสมาชิกอยู่อีกหลายร้อยคน บวกกับทหารเดนตายนับพันที่อยู่ด้านล่างเหมืองแร่ทองแดง! หากสามารถขจัดพิษรุนแรงในร่างกายของทุกคนออกได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าจะเป็นขุนพลหัวเมืองหรือคนคุ้มกันข้างกายเขา ก็ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเราหลายๆ คนได้ ถึงแม้ว่าจะมีทูตพิเศษเพิ่มเข้ามา ก็ไม่สามารถแข็งแกร่งกว่าเราได้!"