ทุกคนไม่คิดว่า เย่เฉินจะให้พวกเขาได้ปกครองกันเองจริงๆ ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
และเย่เฉินก็ชี้ไปที่ว่านพั่วจวิน พูดเสียงเรียบ“คนผู้นี้คือว่านพั่วจวินประมุขของสำนักว่านหลง อนาคตจะมีเขาเป็นตัวแทนช่วยผมดูแลจัดการทุกอย่างของที่นี่ ถึงผมจะเคารพในการจัดการภายในของพวกคุณ แต่ตามข้อตกลงของผมกับหลี่เนี่ยนจง ก่อนที่องค์กรพั่วชิงจะถูกกำจัด พวกคุณต้องเชื่อฟังคำสั่งของผม ร่วมมือกับผมจัดการกับองค์กรพั่วชิง ดังนั้นข้อบังคับภายในทุกอย่างที่พวกคุณกำหนดขึ้น จะต้องรายงานให้กับว่านพั่วจวินเพื่อขออนุมัติด้วย ส่วนว่านพั่วจวินเองก็มีหนึ่งสิทธิ์หนึ่งเสียงด้วยเช่นเดียวกัน แต่พวกคุณไม่ต้องเป็นกังวล ตราบใดที่ไม่ส่งผลกับความร่วมมือ และจุดยืนของเรา ว่านพั่วจวินจะไม่ใช้สิทธิ์ในการยับยั้งอย่างแน่นอน”
ทุกคนย่อมไม่มีความคิดเห็นใดๆกับเรื่องนี้อยู่แล้ว เพราะตอนนี้พวกเขาก็เท่ากับเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเย่เฉิน ระเบียบวินัยของทหารนั้นเข้มงวดมาก ทหารต้องเชื่อฟังคำสั่ง ทุกเรื่องของผู้น้อย ตามหลักแล้วต้องได้รับการอนุมัติจากผู้บังคับบัญชา ยิ่งไปกว่านั้นเย่เฉินก็ได้ให้อิสระกับพวกเขาอย่างมากแล้ว นี่ก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความเคารพต่อพวกเขาอย่างเต็มที่
จากนั้น เย่เฉินก็พูดต่อ“ ตอนนี้ เรื่องแรกที่ต้องการให้ทุกคนตัดสินใจกันเองภายใน นั่นก็คือวิธีจัดการกับกลุ่มคนที่คิดคดทรยศเหล่านี้”
มีคนของทหารม้ากล้าที่อยู่ด้านล่างในตอนนี้ก็ตะโกนออกมา“ฆ่าไอ้พวกทรยศนี้ไปเลย!”
จากนั้น ก็มีคนพูดเสริมตาม “ใช่!ฆ่าพวกมันเลย!”
ไม่นาน ก็มีคนอีกจำนวนมากตะโกนขึ้นอย่างดุเดือด หมายจะฆ่าคนทรยศเหล่านี้ให้หมด
เย่เฉินกลับพูดเสียงเข้มอย่างจริงจัง“เรื่องนี้ไม่เหมาะกับการตัดสินใจในขณะที่อารมณ์กำลังเดือดพล่าน ผมให้เวลาพวกคุณสามวันกับการตั้งชุดคณะทำงานนี้ขึ้นมา จากนั้นก็ให้เวลาอีกสามวันในการพูดคุยตกลงเกี่ยวกับบทลงโทษของคนกลุ่มนี้ ผมหวังว่าพวกคุณจะใจเย็นและมีสติพอ พูดคุยสรุปบทลงโทษของคนกลุ่มนี้ เมื่อถึงตอนนั้นพวกคุณยังยืนกรานในความคิดที่จะฆ่าพวกเขา หรืออาจจะฆ่าแค่บางคนในกลุ่มคนนี้ ผมก็จะเคารพในการตัดสินใจของพวกคุณ”
ในความคิดของเย่เฉิน หากไม่ห้ามปรามทหารม้ากล้าที่กำลังเลือดพล่านเหล่านี้ เกรงว่าคนยี่สิบกว่าคนนี้ คงได้ตายกันหมดทุกคนแน่
แต่ว่า หากจะปล่อยให้พวกเขาฆ่ายี่สิบคนนี้จริงๆ เย่เฉินก็รู้สึกว่ามันอาจจะดูเกินกว่าเหตุไปสักหน่อย
ตลอดทางที่ลงไป หลี่เนี่ยนจงก็ได้พูดแนะนำเกี่ยวกับรายละเอียดต่างๆของเหมืองทองแดงแห่งนี้กับเย่เฉิน
จากการพัฒนาที่มีมากว่าหลายสิบปี ระบบโครงสร้างภายในของเหมืองทองแดงนี้ก็สลับซับซ้อนอย่างมาก
มันประกอบไปด้วยสามส่วน ส่วนแรกคือการขุดเจาะทั่วไปของเหมืองทองแดง รวมถึงอุโมงค์ในบ่อเหมือง และการขุดเจาะเปิดหน้าดิน ส่วนที่สอง คือส่วนของทหารหน่วยกล้าตายกับครอบครัวของทหารหน่วยกล้าตาย ส่วนที่สาม คือส่วนที่มีไว้เก็บเสบียงและอุปกรณ์ทั้งหมด
จากปากหลุมลงมาถึงชั้นล่างสุด จริงๆแล้วก็มาถึงแค่พื้นที่หน้างานของเหมืองทองแดงเท่านั้น

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...