หลังจากที่ลงไปแล้ว ก็จะเห็นได้ว่า นี่เป็นเหมืองทองแดงขนาดกลางที่ได้มาตรฐานอย่างมาก สิ่งอำนวยความสะดวกและอุปกรณ์ทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการผลิต ไม่มีความผิดปกติใดๆ
ภายใต้การนำของหลี่เนี่ยนจง เย่เฉินเดินออกมาจากกรงลิฟต์ มองดูอุโมงค์ทางเดินที่ลึกนี้ ถามอย่างสงสัย“ทหารหน่วยกล้าตายและญาติพี่น้องปรกติพักอาศัยกันที่ไหน?”
หลี่เนี่ยนจงตอบกลับทันที“ตอบคุณเย่ ระดับความสูงที่ติดลบห้าร้อยเมตรนี้ เป็นส่วนพื้นที่หน้างานของเหมืองทองแดงทั้งหมด เขตที่พักของทหารหน่วยกล้าตาย ต้องเข้าจากอุโมงค์ลับที่อยู่ด้านหน้า ขึ้นกรงลิฟต์อีกตัวแล้วลงไปอีกหนึ่งร้อยเมตรครับ
เย่เฉินพยักหน้า และถามเขา“ ทำไมที่นี่ตอนนี้ไม่มีคนทำงานเลย?”
หลี่เนี่ยนจงตอบกลับโดยพลัน“ เพราะวันนี้เป็นวันที่ต้องกินยา ดังนั้นทหารหน่วยกล้าตายต้องทำตามระเบียบ ออกจากพื้นที่ล่วงหน้าไปยังพื้นที่ใช้สอยที่อยู่ติดลบหกร้อยเมตรลงไป ให้พวกเขารออยู่ที่นั่นจนกว่ายาแก้พิษจะส่งมาถึง แล้วกินยาพร้อมกัน”
พูดจบ หลี่เนี่ยนจงก็พูดต่อ“โดยปรกติทั่วไป มีเพียงทหารหน่วยกล้าตายและครอบครัวที่ทำงานในเหมืองเท่านั้น ที่มีสิทธิ์จะมาที่ชั้นนี้ได้ในฐานะคนงานเหมือง คนอื่นๆจะอยู่กันที่ชั้นล่าง มีเพียงในตอนที่ถูกเลือกให้ออกไปทำภารกิจเท่านั้น ถึงจะมีโอกาสออกมาได้ ”
เย่เฉินถามต่อ“ปกติแล้วพวกคุณดูแลจัดการกับทหารหน่วยกล้าตายที่เป็นคนงานเหมืองนี้ยังไง?”
หลี่เนี่ยนจงตอบ“คนงานเหมืองมีทั้งหมดสามทีม ทุกทีมมีประมาณเกือบหนึ่งร้อยคน ทำงานกันสามกะ วิธีการจัดการนั้นเป็นเหมือนกับในเรือนจำของสหรัฐอเมริกา ทุกทีมที่ขึ้นมา จะมีทหารม้ากล้าที่รับผิดชอบอยู่ด้านล่างมาคอยตรวจนับจำนวนคน จากนั้นก็จะพามายังสถานที่ทำงานเอง และทหารม้ากล้าที่อยู่ด้านบนก็จะตรวจนับจำนวนคนที่มาทำงานภายใต้การดูแลตามเวลาของตัวเองเช่นกัน เมื่อแน่ใจแล้วว่าจำนวนคนที่มาทำงานกับในตอนที่เปลี่ยนกะนั้นตรงกัน ก็จะเปลี่ยนกะกับอีกทีมที่มาผลัดเปลี่ยน หลังจากที่ตรวจเช็กจำนวนคนถูกต้องแล้ว ก็จะส่งทีมที่ถูกเปลี่ยนทั้งหมดนี้กลับลงไป เมื่อลงไปยังชั้นล่างแล้วก็จะตรวจนับจำนวนคนอีกรอบ หลังจากที่แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด คนงานเหมืองชุดนี้ก็จะไปพักผ่อน ทหารม้ากล้าที่รับผิดชอบคุมงานพวกเขาก็จะกลับไปพักผ่อนด้วยเช่นกัน”
จากด้านข้างของขอบประตูเย่เฉินสามารถมองเห็น ประตูที่ถูกทำหลอกขึ้นเป็นกำแพงนี้ มีความหนาเกือบหนึ่งเมตร และทั้งสองด้านยังเสริมด้วยแผ่นเหล็กที่หนา อย่าว่าแต่ผู้เก่งกาจวิชาบู๊เลย อาวุธหนักทั่วไป ก็ไม่สามารถระเบิดกำแพงนี้ได้
และที่อยู่ด้านหลังของกำแพงนี้ เป็นห้องเครื่องที่มีขนาดใหญ่ ห้องเครื่องนี้จริงๆแล้วเป็นอุปกรณ์ลิฟต์ยกของหนักและห้องปฏิบัติงาน ด้านล่างของห้องเครื่อง คือกรงลิฟท์ใช้งานขนาดใหญ่
หลี่เนี่ยนจงพาทุกคนเดินเข้าไปในกรงลิฟต์ ใช้ม่านตาของตัวเองสั่งการให้กรงลิฟต์นี้ทำงาน จากนั้นลิฟต์ตัวนี้ก็นำพาทุกคน ลงต่อไปยังที่ระดับความลึกลบหกร้อยเมตร
ในระหว่างที่กรงลิฟต์นี้กำลังเลื่อนลงไปนั้น หลี่เนี่ยนจงก็พูดกับเย่เฉินว่า“ คุณเย่ อุปกรณ์ความปลอดภัยทั้งหมดของที่นี่เป็นแบบทางเดียว ประตูลับเมื่อครู่ กับกรงลิฟต์ตัวนี้ เราจะสามารถควบคุมการทำงานได้จากภายนอกเท่านั้น นอกเหนือจากนี้ หลังจากที่กรงลิฟต์นี้ลงไปถึงที่ด้านล่างแล้ว ก็จะมีประตูอีกบานที่เปิดจากด้านนอก และมีแค่เราเท่านั้นที่จะเปิดมันจากด้านนอกได้ ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...