ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5037

เย่เฉินถามเขา“นี่คงเป็นช่องทางเดียวของทหารหน่วยกล้าตายที่จะออกไปยังโลกภายนอกได้ใช่ไหม？”

“ถูกต้องครับ”หลี่เนี่ยนจงพยักหน้าและกล่าว“ทหารหน่วยกล้าตายสามารถเข้าออกเพียงช่องทางนี้เท่านั้น แต่ฐานของพวกเขายังมีท่อเหล็กระบายอากาศอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ท่อเหล่านั้นเส้นผ่าศูนย์กลางภายในอยู่ที่สิบเอ็ดเซนติเมตร คนไม่สามารถจะออกไปได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางหนีไปได้ ต่อให้พวกเขาจะเปิดประตูด้านล่างนี้ได้ ก็ไม่สามารถจะปีนขึ้นไปบนหลุมที่สูงหนึ่งเมตรได้ หรือต่อให้จะปืนขึ้นไปได้ กรงลิฟต์นี้ก็ถูกปิดไว้ที่ตรงปากหลุมอย่างแน่นหนา พวกเขาไม่มีทางจะออกไปได้ ดังนั้นการเปิดใช้งานของที่นี่ที่มีมานานหลายปี ยังไม่เคยพบการแหกคุกเลยแม้แต่ครั้งเดียว”

พูดจบ หลี่เนี่ยนจงก็พูดต่อ“แน่นอนว่า พิษในร่างกายของพวกเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเหมือนกัน ต่อให้พวกเขาจะพยายามหลบหนีออกไปจากที่นี่ได้ ไม่มียาแก้พิษ ภายในหนึ่งอาทิตย์ก็ต้องตายเหมือนกัน”

เย่เฉินพยักหน้า รู้สึกเวทนากับชีวิตความเป็นอยู่ของทหารหน่วยกล้าตายอย่างมาก

ในชั้นใต้ดินกว่าหกร้อยเมตรนี้ ไม่เคยได้เห็นแสงเดือนแสงตะวัน ชีวิตแบบนี้จะทุกข์ทรมานแค่ไหนกัน？

อย่างที่ห้าสี่เจ็ดบอก ลูกของทหารหน่วยกล้าตายจำนวนมากเกิดที่นี่ ตั้งแต่เกิดจนอายุยี่สิบก็ต้องทำงานรับใช้องค์กร ในช่วงอายุยี่สิบปีนี้ พวกเขาก็ไม่แม้แต่จะได้เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลย

คิดมาถึงตรงนี้ ต่อไปจะแก้ปัญหานี้ของทหารหน่วยกล้าตายและครอบครัวยังไง ก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากอยู่เหมือนกัน

เย่เฉินย่อมไม่อยากให้พวกเขาอาศัยอยู่ในใต้ดินที่ลึกกว่าหกร้อยเมตรนี้ต่อไปอีก แต่เหมืองทองแดงแห่งนี้ในสายตาของคนภายนอกเป็นขนาดของคนจำนวนหลักร้อย หากให้ทุกคนไปอยู่ที่โลกด้านนอกกันหมด อาคารที่มีด้านนอกก็ไม่เพียงพอสำหรับคนจำนวนมากขนาดนี้

ในตอนนี้เอง กรงลิฟต์ก็ได้มาถึงที่ชั้นล่างสุดแล้ว

หลังจากที่เดินออกมาจากกรงลิฟต์ เป็นพื้นที่ข้ามฟากขนาดราวๆสี่สิบตารางเมตร พื้นที่ข้ามฟากนี้ ด้านหลังเชื่อมต่อกับกรงลิฟต์ ส่วนด้านหน้าเชื่อมต่อกับประตูใหญ่บานสุดท้ายที่กักขังทหารหน่วยกล้าตายเอาไว้