ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5038

สถานที่นี้มีขนาดกว่าหลายหมื่นตารางเมตร เพดานของโลกใต้ดินที่มีความสูงกว่าสิบเมตร บวกกับเสาค้ำขนาดใหญ่ และแสงไฟด้านบนที่ส่องสว่างราวกับเวลากลางวัน ทำให้พื้นที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ราวกับพระราชวังโบราณ บวกกับคนนับพันที่คุกเข่าลงตรงหน้าอย่างพร้อมเพรียง แล้วในตอนที่พูดคำที่เหมือนกันออกมาพร้อมกัน ทำเอาเสียงนั้นดังก้องกังวานไปทั่วชั้นใต้ดินจนสะเทือน

เย่เฉินมองดูกลุ่มคนเหล่านี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และถามเสียงดัง“พวกเขาบังคับให้พวกคุณคุกเข่า หรือพวกคุณคุกเข่ากันเอง ？”

คำถามเดียว ทำเอาทหารหน่วยกล้าตายทั้งหมดถึงกับงุนงง

นี่เป็นครั้งแรก ที่พวกเขาได้ยินทูตพิเศษพูดอย่างอื่นนอกเหนือจากประโยคที่กำหนดเอาไว้

ส่วนประโยคที่กำหนดไว้นั้น ก็เป็นพวกให้ทุกคนพูดขอบคุณผู้มีพระคุณที่มอบยาแก้พิษให้ และให้ทุกคนทุ่มเทและจงรักภักดีกับผู้มีพระคุณอะไรประมาณนั้น

ดังนั้น ในความรู้สึกของพวกเขา ทูตพิเศษก็เป็นเหมือนวิทยุเทปในร่างของคน ทุกครั้งที่มามีเพียงแค่สองเรื่อง หนึ่งคือมาคอยเฝ้าดูทหารม้ากล้าแจกจ่ายยาให้กับทหารหน่วยกล้าตาย และอีกอย่างก็คือคอยพูดย้ำซ้ำๆเรื่องไร้สาระ ที่ทหารหน่วยกล้าตายไม่มีวันเชื่อและไม่คิดที่จะสนใจ

แต่จู่ๆเย่เฉินพูดโพล่งประโยคนี้ออกมา ทำเอาพวกเขาตกใจอย่างมาก ไม่เข้าใจว่าท่านทูตพิเศษคนนี้เป็นอะไรไป ถึงได้กล้าพูดคำนี้ออกมา แล้วยังใช้คำว่า“พวกเขา”อีกด้วย

พวกเขาที่ว่านี้เป็นใคร? พวกเขาที่ว่าก็คือองค์กรพั่วชิงไม่ใช่เหรอ?

แต่ว่า ทูตพิเศษก็เป็นคนขององค์กรพั่วชิงด้วยไม่ใช่เหรอ?

เขาควรใช้คำว่า“พวกเรา” ไม่ใช่“พวกเขา”นี่นา！

ในขณะที่ทุกคนกำลังมึนงงสงสัยอยู่นั้น เย่เฉินก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง“ใครคือผู้สั่งการของพวกคุณ？ลุกขึ้นมาแล้วตอบ！”