เย่เฉินหัวเราะ และพูดอย่างจริงจัง“เมื่อครู่ผมบอกไปแล้ว ว่าวันนี้คุณมีเรื่องดีเรื่องมงคลจริง ถึงโหงวเฮ้งคุณจะไม่ดี แต่ก็เป็นคนที่รูปร่างหน้าตามีเสน่ห์ ขอแค่มีผู้ชายสักคนที่มีศักยภาพพอจะถูกเสน่ห์นี้ของคุณดึงดูด ศักยภาพของเขาจะมาช่วยผ่อนจุดบกพร่องบนใบหน้านี้ของคุณได้”
แมทธิว ปีเตอร์สันหัวเราะร่า แล้วเอ่ยพูดขึ้นว่า“ก็ต้องเจริญก้าวหน้าสิ!”
พูดจบ เขามองไปที่เย่เฉิน พูดด้วยรอยยิ้ม“คุณผู้ชาย วันนี้เอมิลี่ได้เลื่อนขั้นไปเป็นหุ้นส่วนอาวุโส เงินเดือนเพิ่มขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว นอกจากนี้ ผมก็เป็นเจ้านายของเธอด้วย ผมบอกจะให้เธอได้เลื่อนขึ้นไปอีก เธอก็จะต้องได้เลื่อน ไม่ทราบว่าคุณดูยังไงถึงบอกว่าการงานของเธอจะล้มเหลวไม่เป็นท่าได้?”
เย่เฉินมองไปที่แมทธิว ปีเตอร์สัน พูดเสียงเรียบ“คุณอย่าคิดว่าเป็นเจ้านายเธอแล้วจะควบคุมอนาคตเธอได้ ฮวงจุ้ยแสดงให้เห็นอยู่ตรงหน้า ซึ่งก็ไม่มีทางจะผิดพลาดได้ ไม่แน่คนที่จะสร้างหายนะให้เธอ ก็อาจเป็นตัวคุณเอง”
“น่าขำ”แมทธิว ปีเตอร์สันหัวเราะเยาะแล้วพูดเย้ยหยัน“ผมมีชีวิตอยู่มากว่าสี่สิบปี นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเด็กหนุ่มที่โอหังอย่างคุณ คุณรู้ไหมว่าผมให้ความสำคัญกับเอมิลี่มากแค่ไหน?ต่อให้ฟ้าถล่มดินทลาย ผมก็ไม่มีทางสร้างความพินาศใดๆให้เธออย่างแน่นอน ”
เย่เฉินไม่ได้สนใจเขา แต่มองไปที่เอมิลี่ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“เมื่อครู่ที่ผมบอก ว่าวันนี้คุณมีเรื่องดีเรื่องมงคลนั้นเป็นเรื่องจริง แต่คุณพลาดที่คุณไม่ควรใส่ชุดนี้มา ชุดนี้นอกจากสีดำก็เป็นสีขาว มันไปตัดกับใบหน้าที่มีสีแดงเลือดฝาดนี้ของคุณอย่างรุนแรง ตามหลักฮวงจุ้ย มันจึงกลายเป็นอัปมงคล!”
เอมิลี่หัวเราะเยาะ แล้วมองไปยังเซียวชูหรัน พูดเย้ยหยัน“ชูหรัน ยังไงเธอก็เป็นถึงนักเรียนในชั้นมาสเตอร์คลาสของโรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ ทำไมถึงได้ไปแต่งงานกับผู้ชายหลอกลวง และกะล่อนปลิ้นปล้อนแบบนี้ได้?เขาคู่ควรกับเธอที่ไหนกัน!”
เมื่อเซียวชูหรันได้ยินเอมิลี่พูดต่อว่าเย่เฉิน ในใจก็จึงรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้างเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้ตอบคำถามของเอมิลี่ แต่พูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า“เอมิลี่ สามีฉันเป็นคนที่ดูฮวงจุ้ยแม่นมาก ที่สหรัฐอเมริกาเขามีลูกค้าที่มีชื่อเสียงมากมาย ไม่มีทางพูดส่งเดชแน่นอน”
แมทธิว ปีเตอร์สันที่อยู่ข้างๆก็พูดโพล่งออกมา“คุณเซียว คนที่มีชื่อเสียง ล้วนมีลักษณะเฉพาะเหมือนกัน นั่นก็คือฉลาดหลักแหลม พวกเขาจะถูกสามีที่ไม่ได้เรื่องของคุณใช้กลอุบายแบบนี้หลอกลวงได้ยังไงกัน?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...