เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“ผมกำลังจะบอก ว่าหางตาของคุณยกหยัก รูปปากคว่ำ ใต้ตามีไฝ นี่เป็นลักษณะของคนที่มีเสน่ห์ จะว่าคุณเป็นคนรูปร่างหน้าตามีเสน่ห์ก็ไม่เกินไปนัก และที่คุณมีเรื่องดีเรื่องมงคลนี้ได้ มันก็เกี่ยวข้องกับความมีเสน่ห์นี้ของคุณด้วย หรือจะพูดตรงๆก็คือ ที่คุณโชคดีในหน้าที่การงานแบบนี้ได้ รูปร่างหน้าตาของคุณนั้นช่วยเอาไว้อย่างมาก ”
เมื่อเอมิลี่ได้ยินคำนี้ ก็มีท่าทีประหม่าขึ้นมา พูดตะกุกตะกัก“นี่คุณ……คุณอย่ามาพูดจนเหลวไหลที่นี่นะ ที่ฉันมีวันนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะฉันสร้างมันขึ้นมาเองทั้งนั้น!ไม่เคยต้องอาศัยรูปร่างหน้าตาเลย”
เย่เฉินเบะปากเล็กน้อย“ดูจากรูปลักษณ์ภายนอก การก้าวไปในแต่ละขั้นของชีวิตคุณ ล้วนมีร่างกายมาเกี่ยวข้อง แต่เรื่องแบบนี้ฟังหูไว้หูก็พอ จะจริงหรือไม่นั้น ตัวเองย่อมรู้ดีแก่ใจ ”
เอมิลี่เย้ยหยันอย่างหวั่นวิตกในทันที“ยังจะว่าไม่มีกิริยาวาจาดูถูกเหยียดหยามคนอื่นอีก เชื่อไหมว่าฉันให้ทนายฟ้องคุณได้นะ?”
พูดจบ เธอก็เค้นเสียงหึในลำคอ แล้วพูดดูถูก“อีกอย่าง คำพูดเพ้อเจ้อเหล่านี้จะมีประโยชน์อะไร?ในเมื่อวันนี้ฉันก็กำลังโชคดี ได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นไปอีก แล้วไหนล่ะที่ว่าจะพังไม่เป็นท่า?”
เย่เฉินกำลังจะเอ่ยปากพูด ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินมาที่ตรงหน้า ยิ้มและพูดกับเอมิลี่“ เอมิลี่ กำลังคุยอะไรกับเพื่อนอยู่ ถึงได้คุยกันถูกคอแบบนี้”
เอมิลี่หันมองไปยังชายวัยกลางคนคนนั้น และพูดด้วยรอยยิ้ม“ท่านประธาน ทำไมคุณมาเร็วจังค่ะ!”
ชายวัยกลางคนดังกล่าวยิ้มให้แล้วตอบ“พิธีสำเร็จการศึกษาของคุณทั้งที ผมก็ต้องมาก่อนเพื่อร่วมยินดีอยู่แล้ว ”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เซียวชูหรันด้วยความสนใจ ถามเธอ“เอมิลี่ คุณยังไม่แนะนำสาวสวยคนนี้ให้ได้รู้จักเลยนะว่าเธอชื่ออะไร?”
ท่าทีแมทธิว ปีเตอร์สันดูผิดหวังเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ปรับอารมณ์ได้ พูดด้วยรอยยิ้ม“ไม่เป็นไรครับ เราเองก็กำลังมองหาบริษัทออกแบบสตาร์ทอัพที่มีศักยภาพจากทั่วโลกเหมือนกัน หากคุณเซียวอยากจะร่วมงานกับเรา หรือต้องการการลงทุนจากเรา เรามาพูดคุยกันได้ครับ ”
เย่เฉินมองออกว่าแมทธิว ปีเตอร์สันคนนี้มีแรงจูงใจซ่อนเร้น ก็จึงพูดขึ้นเสียงเรียบ“ขอโทษด้วยครับ ภรรยาของผมไม่ต้องการการลงทุนจากใคร นอกจากของผมเอง”
แมทธิว ปีเตอร์สันคิ้วขมวดแล้วหันมองไปที่เย่เฉิน เอ่ยถามเอมิลี่ “คุณคนนี้คือ ?”
เอมิลี่ยิ้มให้แล้วรีบพูดอธิบาย“เจ้านายค่ะ คนนี้คือสามีของชูหรัน เขาเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ยที่เก่งกาจ เมื่อครู่ก็เพิ่งจะดูโหงวเฮ้งให้ฉันไป บอกว่าการงานของฉันจะต้องล้มเหลวไม่เป็นท่า คุณเป็นเจ้านายของฉันพอดี รบกวนคุณช่วยพูดยืนยันให้ที ว่าการงานอาชีพของฉันจะเจริญก้าวหน้า หรือจะตกต่ำค่ะ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...