เอมิลี่เบะปากแล้วพูด“พระเจ้ากับฮวงจุ้ยมันคนละเรื่องกัน พระเจ้านั้นคือความเชื่อ หรือจะพูดว่า เป็นการตกผลึกของสติปัญญา ส่วนฮวงจุ้ย มันก็แค่กลอุบายที่เอามาหลอกลวงต้มตุ๋นให้คนหลงเชื่องมงายไปกับมันก็เท่านั้น ”
เย่เฉินโบกมือ และพูดเสียงเรียบ“ศาสตร์ลับที่แท้จริงของวิชาฮวงจุ้ยนั้น มันมาจากอี้จิงปากั้ว และ《อี้จิง》ถูกเขียนขึ้นในสมัยราชวงศ์โจวตะวันตก จนตอนนี้ก็มีมายาวนานกว่าสามพันปีแล้ว ประวัติของมัน ยาวนานกว่าสามศาสนาหลักในโลก ดังนั้น หากต่อไปคุณหวังจะพูดจะจาอะไร ก็ควรหาข้อมูลก่อนที่จะพูด เพื่อไม่ให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะทีหลังเอาได้”
เอมิลี่ไม่คิดว่าเย่เฉินจะพูดเยาะเย้ยตัวเองแบบนี้ ใบหน้าก็ถอดสีในทันที แต่ว่า 《อี้จิง》ที่เย่เฉินพูดนั้น เธอเองก็เคยได้ยินมาก่อน แต่ไม่เคยรู้ลึกเกี่ยวกับมัน ดังนั้นเมื่อถูกเย่เฉินเยาะเย้ย เธอก็ไม่รู้จะโต้เถียงกลับไปยังไง
ดังนั้น เอมิลี่ก็จึงเอามือกอดอกแล้วเค้นเสียงหึในลำคอ เอ่ยถามเขา“หากคุณรู้ดีขนาดนี้ ก็ช่วยดูฮวงจุ้ยบนใบหน้าให้ฉันหน่อยสิ ให้ฉันได้ทดสอบวิชาฮวงจุ้ยที่คุณว่านี้ด้วยตนเองว่ามันจะแม่นสักแค่ไหน”
เดิมทีเย่เฉินก็ไม่ได้อยากจะสนใจเธอเท่าไร แต่พอมองสำรวจเธอแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขำแล้วกล่าว“โธ่ นี่แค่มองเผินๆนะ เหมือนว่าโชคทางการงานของคุณหวังจะมีปัญหาใหญ่ซะแล้ว ”
“โชคการงาน?”เอมิลี่ผงะเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะแล้วกล่าว“คุณบอกว่าโชคทางการงานของฉันจะมีปัญหาใหญ่อย่างนั้นเหรอ?”
พูดมาถึงตรงนี้ เอมิลี่มองไปที่เย่เฉินด้วยใบหน้าที่เย้ยหยัน หัวเราะเยาะแล้วกล่าว“วันนี้ฉันเพิ่งได้เป็นหุ้นส่วนอาวุโส อนาคตสว่างไสว คุณกล้าดียังไงมาพูดว่าการงานของฉันจะพังไม่เป็นท่า?หรือดูจากรูปร่างหน้าตาของฉันเหรอ?ช่างน่าขำจริงๆ!”
เย่เฉินไม่โกรธที่ถูกเธอสวนกลับ แต่พูดอย่างใจเย็นว่า“วันนี้ใบหน้าของคุณมีสีแดงเลือดฝาดจริงๆ มีเรื่องดีเรื่องมงคล แต่หว่างคิ้วของคุณดุดันเกินไป ซึ่งแสดงว่านิสัยของคุณไม่ใช่คนดีอะไร บวกกับดวงตาของคุณแม้จะกลมโต แต่ถลนออกมาเล็กน้อย ดวงตาไร้แวว จากสิ่งนี้จะเห็นได้ว่า คุณเป็นคนจิตใจคับแคบ มีความชั่วร้ายซ่อนอยู่ภายใน และริมฝีปากคุณก็บางมาก เป็นคนปากคอเราะราย นี่คือแบบฉบับของคนที่ริมฝีปากบางและแหลม แสดงว่าโดยปรกติแล้วคุณมักจะชอบจิกกัดคนอื่น สร้างความเดือดร้อนหรือทะเลาะเบาะแว้ง นี่คือลักษณะเฉพาะของการสร้างปัญหาได้ง่าย”
เอมิลี่ยิ้มเยาะแล้วกล่าว“โอ้ การดูฮวงจุ้ยของคุณ คือการพูดจาให้ร้ายคนอื่นแบบนี้เหรอ?ตาฉันโตแล้วยังไง ริมฝีปากบางแล้วยังไง?แบบนี้คือการสร้างปัญหาได้ง่ายงั้นเหรอ?ทำไมคุณไม่พูดว่าฉันหุ่นดีหน้าตาสวย รูปร่างมีส่วนเว้าส่วนโค้งกัน ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...