โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ให้ความสำคัญกับมาสเตอร์คลาสในทุกปี ดังนั้นจึงใช้หอประชุมของโรงเรียนจัดงานพิธีสำเร็จการศึกษาให้กับเหล่ามาสเตอร์คลาส
ในตอนที่เย่เฉินกับเซียวชูหรันมาถึงที่หอประชุม ภายในหอประชุมนั้นก็เต็มไปด้วยเสียงจอแจ
พิธีสำเร็จการศึกษาในวันนี้ นักออกแบบจำนวนไม่น้อยที่มาเข้าร่วมงานมาสเตอร์คลาส ก็ได้เชิญญาติสนิทมิตรสหายของตัวเอง หรือแม้แต่เจ้านายในสายงานออกแบบของตัวเอง อาจารย์ผู้มีพระคุณ และหุ้นส่วนมาเพื่อร่วมยินดีด้วย
เรียกว่าพิธีสำเร็จการศึกษา แต่แท้จริงแล้วก็คือการแสดงตัวตนในแวดวงคนชนชั้นสูง ทำความรู้จักกับบุคคลผู้มีอำนาจและอิทธิพลในวงการ
เมื่อเทียบกันแล้ว เซียวชูหรันที่มีแค่สามีคนเดียว อีกทั้งก็ยังเป็นบุคคลที่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร ในสถานที่แบบนี้ก็เหมือนจะไม่เข้ากันเลย
ในตอนลงทะเบียน บนบอร์ดกระดานลงชื่อขนาดใหญ่ เซียวชูหรันหามุมเล็กๆ แล้วเซ็นชื่อตัวเองลงไปบนนั้น
ในขณะที่ยื่นปากกาเซ็นชื่อคืนให้กับพนักงานต้อนรับ ด้านข้างก็มีหญิงสาวใบหน้าตะวันออกคนหนึ่งเดินเข้ามา ที่ว่างข้างๆตรงชื่อของเซียวชูหรัน เธอเขียนลายเซ็นตัวใหญ่อย่างคล่องแคล่วด้วยภาษาอังกฤษ Emily Wang
เอมิลี่ หวัง ดูแล้วเหมือนจะเป็นคนเชื้อสายจีน
แต่ว่า ที่ทำเอาเย่เฉินอารมณ์เสียเล็กน้อยก็คือ ตอนที่เอมิลี่คนนี้เซ็นชื่อ เธอเซ็นชื่อตัวเองอันเบ้อเร่อ และGตัวสุดท้ายก็ยังวาดหางได้เวอร์วังมาก อีกทั้งก็ยังไปวาดทับลายเซ็นที่เซียวชูหรันเซ็นเอาไว้อยู่ก่อนแล้วนั้นด้วย
เมื่อเซียวชูหรันเห็นลายเซ็นของตัวเองถูกอีกฝ่ายวาดทับ ก็ผงะเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ส่วนเอมิลี่ หวังคนนั้น ในตอนนี้ก็กลับหันมองมาที่เซียวชูหรันอย่างประหลาดใจ พูดด้วยรอยยิ้มว่า“โอ้ชูหรัน เมื่อกี้ฉันมองไม่เห็นเธอ เธอมาตั้งแต่เมื่อไร?”
พูดจบ เธอก็หันไปพูดกับเย่เฉิน“ที่รัก เราเข้าไปข้างในกันก่อนดีกว่า”
เมื่อเอมิลี่ได้ยินเซียวชูหรันเรียกเย่เฉินว่าที่รัก ก็มองหน้าเย่เฉินอย่างตื่นตกใจ แล้วเอ่ยถาม“นี่คุณคือสามีของชูหรันเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้าให้เล็กน้อย“ ครับ ผมเอง ”
เอมิลี่กวาดตามองสำรวจเย่เฉินตั้งแต่หัวจรดเท้า พูดด้วยรอยยิ้ม“เห็นชูหรันบอกว่าคุณเป็นพวกดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นเหรอ เรื่องหลอกลวงแบบนี้ตอนนี้ยังมีคนหลงเชื่ออยู่อีกเหรอ?”
คิ้วของเย่เฉินขมวดกันเล็กน้อย แล้วกล่าว“เรื่องบางเรื่องถ้าเชื่อว่ามีก็มี ถ้าไม่เชื่อก็ไม่มี เหมือนหลักคำสอนของพระผู้เป็นเจ้า ไม่มีใครเคยได้เห็นพระผู้เป็นเจ้า แต่ก็มีคนเชื่อในการมีอยู่ของพระองค์”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...