เซียวชูหรันพูดด้วยอารมณ์ที่กรุ่นโกรธเล็กน้อย“หากเธอไม่เชื่อ ก็ไปถามคุณหนูเฟ่ยเองได้ ”
สีหน้าของเอมิลี่จู่ๆก็ถอดสีขึ้นมาทันที จ้องเขม็งมองเซียวชูหรัน กัดฟันกร่อนแล้วกล่าว“เซียวชูหรันหนอเซียวชูหรัน เดิมทีฉันคิดว่าเธอเป็นคนจิตใจใสซื่อ ไม่คิดว่าจะชั่วร้ายได้ขนาดนี้!จะเรียกว่าเป็นพวกใจดำอำมหิตก็ไม่ผิดอะไรเลย!”
คิ้วเซียวชูหรันขมวดมุ่นแล้วเอ่ยถาม“เอมิลี่ ที่เธอพูดหมายความว่ายังไง?”
เอมิลี่เค้นเสียงหึ“โธ่ เธออยากจะแกล้งฉันไม่ใช่หรือไง?เห็นฉันโง่เหรอ?หากฉันเป็นพวกมุทะลุ แล้วไปถามคุณหนูเฟ่ยขึ้นมาจริงๆ คุณหนูเฟ่ยก็ต้องคิดว่าฉันเป็นพวกหยาบคาย อีกทั้งก็จะพาลโมโหฉันเอาได้ ถึงเวลาเธอก็มาปฏิเสธเสียงแข็ง อย่างนั้นในสายตาของคุณหนูเฟ่ยไม่ว่าฉันจะแก้ต่างยังไงก็ฟังไม่ขึ้นแล้ว?ถึงตอนนั้นเพราะความไม่รู้กาลเทศะของฉัน คุณหนูเฟ่ยก็จะมองฉันไม่ดี หน้าที่การงานของฉันก็จบเห่!เธอยังจะพูดว่าไม่คิดทำร้ายฉันอีกอย่างนั้นเหรอ?”
เซียวชูหรันถูกเธอยั่วยุจนขอบตาแดงเรื่อด้วยความโกรธ เธออดทนกับความขุ่นเคืองและคับข้องใจที่มี พูดอย่างช้าๆและชัดๆว่า“เอมิลี่ เธอมีความคิดที่สกปรกจึงคิดว่าคนอื่นจะทำร้ายเธอ ฉันเซียวชูหรันถึงจะไม่ได้เก่งกาจอะไร แต่ก็ไม่เคยคิดทำเรื่องอกุศล และไม่เคยพูดอะไรที่เป็นอกุศลแบบนี้!”
“เชอะ……”เอมิลี่เบะปากอย่างดูถูก“เซียวชูหรัน ด้วยใจที่หวังดี อยากจะแนะนำเธอให้มาเข้าร่วมกับอ้ายอี้คังของเรา ไม่คิดว่าเธอจะเป็นพวกปากหวานก้นเปรี้ยว หน้าไหว้หลังหลอกแบบนี้ ช่างน่าผิดหวังจริงๆ!”
พูดจบ เธอหันมองไปที่แมทธิว ปีเตอร์สัน พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน“ท่านประธานค่ะ ต้องโทษฉันที่มองคนผิด เดิมทีอยากจะแนะนำเซียวชูหรันให้คุณ แต่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้……”
แมทธิว ปีเตอร์สันในตอนนี้ขี่หลังเสือแล้วลงยาก
และเอมิลี่เองก็รู้ดีถึงสาเหตุของการที่แมทธิว ปีเตอร์สันยังคงรักษาความสัมพันธ์นี้กับเธออยู่ ซึ่งก็ไม่ได้เสน่หาในเรือนร่างของตัวเองไปนานแล้ว แต่แค่ต้องการให้ตัวเองหาผู้หญิงอีกเป็นจำนวนมากให้เขา ดังนั้นเธอก็จึงรู้จักวางตัวเป็นอย่างดี ไม่แก่งแย่ง ไม่หึงหวง ยินยอมพร้อมใจดูแลรับใช้แมทธิว ปีเตอร์สันอย่างเต็มที่
และครั้งนี้ผู้หญิงที่เอมิลี่ตั้งใจจะแนะนำให้แมทธิว ปีเตอร์สันสานสัมพันธ์ด้วยนั้น ก็คือเพื่อนร่วมชั้นในมาสเตอร์คลาสของเธอ เซียวชูหรัน
ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา หรือสรีระร่างกาย เซียวชูหรันนั้นก็โดดเด่นอย่างมาก ครั้งแรกที่เอมิลี่ได้เจอเธอก็ถึงกับต้องอายกันเลยทีเดียว
เอมิลี่ใช้เวลาเข้าเรียนในช่วงเวลาปรกติ แอบถ่ายรูปของเซียวชูหรันไว้เป็นจำนวนมาก จากนั้นก็ส่งรูปถ่ายเหล่านั้นไปให้กับแมทธิว ปีเตอร์สัน เมื่อแมทธิว ปีเตอร์สันเห็นรูปถ่ายนั้นในครั้งแรกก็ถึงกับตกตะลึง จึงหวังจะใช้โอกาสในงานสำเร็จการศึกษานี้ เดินทางมาเพื่อทำความรู้จักกับเซียวชูหรันด้วยตัวเอง และใช้สถานะตำแหน่งหน้าที่การงานของตัวเอง ค่อยๆเข้าหาเซียวชูหรันแล้วรับเธอมาไว้ในสต๊อกอีกคน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...