ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5082

แมทธิว ปีเตอร์สันได้ยินคำพูดนี้แล้ว ทั้งคนก็ทรุดตัวนั่งลงไปที่พื้นอย่างพังทลายปล่อยโฮออกมาร้องไห้เสียงดัง ดึงดูดความสงสัยและความสนใจจากคนจำนวนไม่น้อยขึ้นมาทันที

เวลานี้ในใจแมทธิว ปีเตอร์สันรู้สึกเหมือนเจอกับวันสิ้นโลก ย้อนกลับไปนึกถึงท่าทางที่กระฉับกระเฉงของตัวเองเมื่อสิบนาทีก่อน แต่ตอนนี้จะไม่เหลืออะไรแล้วแม้กระทั่งจะต้องเข้าคุกด้วยแล้ว แมทธิว ปีเตอร์สันก็แทบอยากจะเอาหัวกระแทกให้ตายๆไปเสียตรงนี้เลย

เอมิลี่เองก็ทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้นร้องไห้ด้วยความสิ้นหวังเช่นกัน เธอรู้ เฟ่ยเข่อซินให้FBIเข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้ จุดอ่อนของแมทธิว ปีเตอร์สันที่อยู่ในมือของตัวเอง ก็เสียมูลค่าไปด้วยเช่นกัน ตัวเองไม่เพียงแค่จะเสียงานไปเท่านั้น ยังเสียไพ่ใบใหญ่ที่สุดในการพัฒนากิจการให้ร่ำรวยไปด้วย ตัวเองก็เปลี่ยนไปจนไม่เหลืออะไรเลยด้วยเช่นกัน

เวลานี้เฟ่ยเข่อซินเองก็ไม่อยากจะพัวพันกับทั้งสองคนนี้อีกแล้ว จึงเอ่ยพูดขึ้นกับเย่เฉิน : “อาจารย์เย่ ตรงนี้ส่งต่อให้อาจารย์หยวนแล้วกันค่ะ พวกเราไปหาที่นั่งเงียบๆข้างในกันดีกว่าคุณว่าเป็นอย่างไรคะ?”

เย่เฉินพยักหน้าลงเล็กน้อย ในเมื่อเฟ่ยเข่อซินแจ้งกับFBIแล้ว และจากความสามารถอย่างFBI ประกอบกับอิทธิพลของเฟ่ยเข่อซิน แมทธิว ปีเตอร์สันจะต้องหนีจากการพิจารณาตัดสินคดีของกฎหมายได้ยากอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาเองก็ขี้เกียจมองดูสองคนนี้แล้วเช่นกัน จึงมองไปยังหยวนจื่อซูพลางเอ่ยขึ้นอย่างเกรงใจ : “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องลำบากอาจารย์หยวนด้วยนะคะครับ”

หยวนจื่อซูโค้งคำนับด้วยความเคารพ พลางเอ่ยขึ้น : “อาจารย์เย่เกรงใจกันเกินไปแล้ว นี่ล้วนแต่เป็นสิ่งที่อยู่ในหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว”

เฟ่ยเข่อซินกำชับกับหยวนจื่อซู : “อาจารย์หยวนคอยมองแมทธิว ปีเตอร์สันนี่เอาไว้ จะต้องส่งตัวเขาให้ถึงมือFBIนะคะ”

เวลานี้เซียวชูหรันมองไปยังเอมิลี่นั่น อยากจะพูดอะไรออกมา แต่ลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ไม่ได้ออกปากขึ้น

เย่เฉินมองเห็นอาการที่แสดงออกมาของเซียวชูหรัน รู้ว่าเธอดูเหมือนกับจะเห็นใจเอมิลี่

ดังนั้น เวลานี้เซียวชูหรันเองก็เอ่ยพูดขึ้นด้วยความเกรงใจมากเช่นกัน : “คุณหนูเฟ่ย เราเป็นเพื่อนกัน คุณพูดแบบนี้ดูเหมือนจะเป็นคนนอกกันมากเกินไปแล้ว หลายๆเรื่องถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชัดเจนในเหตุผลนัก แต่ก็สามารถเข้าใจได้ค่ะ”

เฟ่ยเข่อซินได้ยินเซียวชูหรันพูดแบบนี้ อาการที่แสดงออกมาก็ดูผ่อนคลายขึ้นมาในทันที จึงรีบเอ่ยขึ้น : “ชูหรันพูดถูก! วันหลังถ้าหากคุณมีเวลา ฉันจะต้องมาคุยกับคุณอย่างแน่นอน บอกกับคุณว่าตอนนั้นสรุปแล้วเรื่องราวเป็นอย่างไร.....”

เซียวชูหรันยิ้มพลางเอ่ยขึ้น : “ฉันมีเวลาอยู่แล้วค่ะ เดี๋ยวเสร็จพิธีจบการศึกษาแล้ว พวกเราสองคนก็มาคุยกันตามลำพังที่คลับของโรงแรมก็ได้ค่ะ ให้เย่เฉินกลับห้องไปก่อน”

เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าลงโดยไม่คิด : “ได้ค่ะ! ถ้าอย่างนั้นก็ตามนี้แล้วกัน!”