ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5096
ชิวอิงซานรีบเอ่ยขึ้นมา : “ได้ครับคุณหนู! ผมจะจัดการให้เลย!”
หลินหว่านเออร์ : “ใช่แล้ว บอกกับลูกน้องของคุณว่าฉันเป็นหลานสาวห่างๆของคุณ อยากจะมาเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองจินหลิง ดังนั้นคุณถึงได้เอาบ้านให้ฉันยืมพักเป็นการชั่วคราวก่อน”
ชิวอิงซานเอ่ยพูดขึ้นอย่างเคารพนอบน้อม : “ครับคุณหนู”
หลินหว่านเออร์เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง : “แล้วก็ฉันอยากจะหามหาวิทยาลัยที่จินหลิงลองเรียนดูจริงๆ ตอนนี้ฉันเองก็กำลังอยู่ในช่วงอายุที่ต้องเรียนมหาวิทยาลัยแล้วด้วย คุณพอมีแหล่งบ้างไหมคะ?”
“มีครับ มีอยู่แล้ว!” ชิวอิงซานว่า : “ตอนนั้นผมมีบริจาคเงินห้าร้อยล้านให้กับมหาวิทยาลัยจินหลิง วิทยาเขตใหม่ครึ่งหนึ่งเป็นที่ผมบริจาคสร้างขึ้นทั้งนั้น ถ้าหากคุณไม่รังเกียจ ผมก็สามารถจัดให้คุณไปเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิงได้ ที่นี่ก็คือมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดที่จินหลิงและทั้งมณฑลอีกด้วย”
“โอเคค่ะ!”หลินหว่านเออร์ยิ้ม : “ถ้าอย่างนั้นก็ไปที่นี่แล้วกัน!”
ว่าแล้ว เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วเอ่ยถามชิวอิงซานขึ้นอีกครั้ง : “ใช่แล้ว ตอนนี้คุณใช้ชีวิตอยู่ที่ไหนคะ?”
ชิวอิงซานตอบกลับ : “แจ้งคุณหนูครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่สิงคโปร์ ช่วงไม่กี่ปีมานี้ผมก็ใช้ชีวิตอยู่ที่สิงคโปร์กับมาเลเซียสองที่นี้ อายุมากแล้ว ก็ออกไปทรมานในที่ไกลๆน้อยลงมากแล้ว”
หลินหว่านเออร์ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วเอ่ยขึ้น : “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรบกวนคุณช่วยจัดการใช้เป็นสถานะมาเลเซียให้ฉันแล้วกัน หลังจากนั้นก็ให้ฉันใช้สถานะของนักเรียนแลกเปลี่ยนของมาเลเซียไปเรียนที่เมืองจินหลิง”
ชิวอิงซานเอ่ยขึ้นมาด้วยจิตใต้สำนึก : “คุณหนู สถานะของสิงคโปร์จะไม่ดีกว่าหน่อยหรือครับ? เพราะถึงอย่างไรสิงคโปร์ก็พัฒนากว่ามาเลเซียอยู่บ้าง”
หลินหว่านเออร์เอ่ยพูดขึ้น : “สถานะใหม่ที่คุณทำให้ฉัน ฉันจะเดินทางไปด้วยตัวเองรอบหนึ่ง แล้วค่อยบินเข้าหัวเซี่ยอย่างเปิดเผย ดังนั้นฉันจึงไม่อยากไปสิงคโปร์ ประเทศเล็ก การจัดการก็เข้มงวด ไม่สะดวกที่จะปิดซ่อน และถูกเปิดเผยได้ง่าย”
อย่างน้อย ตัวเองจะต้องได้รับสถานะใหม่ของมาเลเซีย นั่งเครื่องจากมาเลเซียมายังหัวเซี่ย เสร็จสิ้นบันทึกเข้าประเทศอย่างเป็นทางการ
มิเช่นนั้นแล้ว หากตัวเองเจอกับเย่เฉิน เย่เฉินสงสัยตัวเองขึ้นมา สามารถสืบได้ตลอดเวลาว่าตัวเองไม่มีบันทึกเข้าประเทศ
เช่นนั้นแล้ว เกรงว่าเย่เฉินก็จะมองตัวเองออก
ส่วนตัวเองใช้สถานะของญาติห่างๆของชิวอิงซาน จากมาเลเซียเดินทางไปยังเมืองจินหลิงอย่างเปิดเผย หลังจากนั้นก็เรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองจินหลิงที่ชิวอิงซานเคยบริจาคเอาไว้ พักอยู่ที่บ้านที่เมืองจินหลิงของชิวอิงซาน ทุกอย่างก็ถูกจังหวะและเป็นขั้นเป็นตอนอย่างเห็นได้ชัดแล้ว!
เวลานี้ ชิวอิงซานที่อยู่ในสายก็เอ่ยพูดขึ้นมาอย่างนอบน้อม : “คุณหนู คุณให้จือต้งจัดการเรื่องเฮลิคอปเตอร์ให้คุณหนึ่งลำ บินตรงจากเย่นจิงไปยังเมืองจอร์จที่มาเลเซีย ตอนนี้ผมจะบินไปรอคุณเลยครับ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...