ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 510
บทที่ 510
จู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็หน้าซีดและโพล่งพูดออกมาว่า “ฉัน...ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในธุรกิจคาสิโนนั่นซะหน่อย ฉันแค่จัดการด้านการเงินเท่านั้น...”
“จัดการด้านการเงินงั้นเหรอ？” เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมยว่า “ทำการเงินก็ถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ดี ไม่ต้องมาพูดลบล้าง ตามไปชดใช้กันซะ ครอบครัวของเธอนี่มันขยะเยอะจริงๆ！”
ในตอนนั้นเอง เฉินจื๋อข่ายก็ได้พูดออกมาว่า “ท่านอาจารย์เย่ครับ ผู้หญิงคนนี้ผมรู้จัก พ่อของเธอคือจางเหล่าซื่อ เขาเปิดคาสิโนอยู่แถวนี้ ท่านต้องการให้ผมนำตัวมาไหมครับ？”
เย่เฉินจึงกล่าวว่า “ตรวจสอบหน่อยซิ ว่าพวกเขาคนใดได้ทำเรื่องโหดร้ายทารุณไร้มนุษยธรรมหรือเปล่า ถ้าทำเรื่องที่ไม่สามารถให้อภัยได้ล่ะก็ จัดการได้เลย”
ทันใดนั้นหญิงสาวก็ล้มลงกับพื้นด้วยความหวาดผวา
จากนั้นรถมินิบัสโตโยต้า คลอสเตอร์ ก็ได้มาถึงที่ Tomson Rivieraแล้ว เหอหัวเฉียงสมาชิกที่อยู่ในกลุ่มพวกคนพาลนั้นก็ได้ถูกทุบขาไปหนึ่งข้าง และเตรียมเอาตัวไปขึ้นรถ
ขณะนั้นเองเย่เฉินก็พูดกับหม่าหลันว่า “แม่ครับ เราไปกันเถอะ”
สีหน้าของหม่าหลันนั้นดูแย่เป็นอย่างมาก เธอดึงเย่เฉินมาข้างๆและกระซิบว่า “พวกมันถ่ายวิดีโอฉันอย่างว่าไว้ แกต้องช่วยฉันเอาคืนมาให้ได้นะ！”
“วิดีโออย่างว่า？”เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า “หมายความว่ายังไง？”
หม่าหลันพูดอย่างร้อนใจว่า “ก็วิดีโออย่างว่าแหละ！พวกเขาให้ฉันถอดเสื้อผ้าออกแล้วพวกมันก็ถ่ายวิดีโอเอาไว้...แกต้องหาวิดีโอนั่นและลบมันออกให้ฉันนะ！ไม่อย่างงั้น ถ้าวิดีโอหลุดไปแล้วล่ะก็ ฉันก็จะไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว！”
เย่เฉินตกตะลึงไปชั่วครู่ เขาไม่คิดเลยว่าแม่ยายของเขาจะสนุกเพลิดเพลินกับอะไรแบบนี้
เขาส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็ดึงตัวเหอหัวเฉียงมา และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เธอเป็นคนถ่ายวิดีโอใช่ไหม？”
เหอหัวเฉียงตกใจร้องไห้ออกมา “ท่านเย่ ฉันสับสนงงงวยไปอยู่พักหนึ่งเท่านั้นเอง...”
เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “พูดจาไร้สาระให้มันน้อยๆหน่อย บอกมา วิดีโออยู่ไหน？”
เมื่อเห็นคนกลุ่มนั้นค่อยๆถูกนำขึ้นรถมินิบัสทั้งสามคันแล้ว หม่าหลันก็ถือว่าได้คลายความเกลียดชังลง จากนั้นโยนกุญแจรถให้กับเย่เฉินและพูดว่า “แกไปขับรถ”
เย่เฉินได้บอกว่าเฉินจื๋อข่ายและหงห้า ขึ้นไปขับรถบีเอ็มดับเบิลยูของแม่ยาย จากนั้นก็ออกจาก Tomsom Riviera
หลังจากขับออกมาจากTomsom Riviera หม่าหลันก็เริ่มร้องไห้และพูดว่า “วันนี้นี่เป็นวับสูบเลือดสูบเนื้อจริงๆ！ เงินสองล้านก็แพ้หายวับไปกับตา ได้กลับมาแค่หกหมื่น！ แถมยังมีกำไลหยกอีก…..”
หม่าหลานรู้สึกทุกข์ใจและไม่สบายใจมากขึ้นเมื่อหล่อนคิดถึงเรื่องนี้ หล่อนร้องไห้และมองไปที่เย่เฉิน แล้วด่าอย่างโกรธแค้นว่า “ทุกอย่างต้องโทษแกไอ้คนไร้ประโยชน์！แกนี่มันว่างเกินไปใช่ไหม แกให้พวกมันบริจาคเงินให้ Project Hope ทำไม? ! ทำไมไม่ให้พวกมันจ่ายเงินทั้งหมดให้ฉัน? ! ”
เย่เฉินพูดอย่างเบาๆว่า “แม่ ถ้าแม่เอาเงินพวกหล่อนมาหลังจากพวกหล่อนหายตัวไป ตำรวจก็คงพบว่าเงินของพวกหล่อนนั้นอยู่กับแม่ก่อนที่จะหายตัวไป ไม่ว่าจะแก้ต่างอย่างไร ก็ฟังไม่ขึ้นหรอกนะ ถึงตอนนั้น พ่อกับชูหรันก็คงรู้เรื่องนี้...”
ทันทีที่หม่าหลานได้ยิน เธอก็ตกใจและโพล่งออกมาว่า “เรื่องนี้ห้ามไปพูดกับพ่อหรือชูรันเด็ดขาด！ได้ยินไหม？！”
----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...