ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 509

บทที่ 509

เมื่อเย่เฉินได้ยินเช่นนี้ก็ส่ายหัวเล็กน้อยและพูดเบาๆว่า “ช่างมันเถอะหงห้า เรื่องบางเรื่องเราก็ต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับมัน”

หงห้ามองไปที่หม่าหลันด้วยสายตาที่เกลียดชัง ซึ่งตอนนี้นั้นกลับรู้สึกกระสับกระส่าย

ในตอนนี้ หม่าหลันนั้นไม่กล้าที่จะพูดเรื่องเงินอีกต่อไป ได้แต่รู้สึกไม่ยุติธรรมอยู่ในใจ

ในขณะนั้นเอง ก็มีรถหลายคันมาจอดที่ลานจอดของวิลล่า เฉินจื๋อข่ายได้ทำการจับคนห้าคนมัดเอาไว้ แล้วพาเดินเข้ามาข้างใน

ใบหน้าของทั้งห้าคนนี้นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อเข้ามาเห็นเหอเหลียน ชายหนุ่มคนนั้นก็โพล่งพูดออกไปว่า “แม่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？！”

เมื่อเหอเหลียนมอง ก็เห็น สามี ลูกสาวลูกเขยรวมถึงลูกชายและลูกสะใภ้ ทั้งหมดโดนจับมาที่นี่ เธอร้องไห้ออกมาอย่างโหยหวน

“ฉันขอโทษพวกเธอจริงๆ ฉันขอโทษจริงๆ โทษฉันเถอะ….โทษฉันที่พาพวกเธอมาลำบากแบบนี้... ”

ชายอายุราวห้าสิบรีบถามว่า “ภรรยา นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？！”

เย่เฉินมองไปที่เขาและพูดด้วยเสียงที่เย็นชาว่า “ภรรยาของคุณนั้นไปโกงคนอื่นเขามา คุณรู้เรื่องนี้ไหม？”

“ผม...ผมไม่รู้” ชายคนนี้กล่าวอย่างหลบๆ

เมื่อเย่เฉินเห็นปฏิกิริยาของเขา ก็หัวเราะออกมา “ยังจะปากแข็งกับฉันอีกเหรอ？ภรรยาของคุณเป็นเจ้ามือพนันมาตั้งหลายสิบปี หล่อนเป็นคนยังไง ไม่รู้ก็แปลกแล้ว！”

เมื่อพูดจบ ก็มองไปที่คนห้าคนตรงนั้น และถามว่า “ใครเป็นลูกชายและลูกสาวของเหอเหลียน？”

ชายหนุ่มและหญิงสาวยกมือขึ้นอย่างงงงวย ตอนนี้พวกเขายังคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เย่เฉินมองไปที่พวกเขา ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าพวกเธอล้วนเป็นนักศึกษาชั้นนำจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง แล้วพวกเธอรู้หรือไม่ว่าเงินที่ส่งพวกเธอเรียนนั้นมาจากไหน?”