ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 508

บทที่ 508

หม่าหลันนั้นทรุดลง

สองล้านที่เอาไปเล่นพนันก็ไม่ได้คืน สร้อยข้อมือราคาสี่ห้าล้านก็โดนตัวเองทำขาดซะนี่ ความสูญเสียของตนนี่มันช่างน่าสมเพชเสียจริง！

เธอหันไปมาหนิวกุ้ยหมิ่นแล้วด่าอย่างบ้าคลั่งว่า “หล่อนไม่ได้บริจาคเงิน！หล่อนต้องเอาเงินมาคืนฉัน! เอาเงินทั้งหมดที่หล่อนมีมาให้ฉันซะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าหล่อน！จะฉีกเป็นชิ้นๆเลย！”

หนิวกุ้ยหมิ่นคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความตกใจร้องไห้ขอร้อง “พี่ใหญ่ ฉันเป็นแค่คนจนอนาถา เงินฝากรวมก็มีแค่หกหมื่นกว่าหยวนเอง แต่ถ้าพี่ต้องการจริงๆ ฉันก็จะให้ทั้งหมดเลย...”

หม่าหลันขึ้นไปตบปากหล่อนสองสามทีและพูดอย่างโกรธๆว่า “ฉันไม่เชื่อหรอกนะ เปิดบัญชีในโทรศัพท์มาให้ฉันดูเดี๋ยวนี้！”

หนิวกุ้ยหมิ่นร้องไห้และพูดว่า “ฉันไม่มีเงินจริงๆจ่ะพี่ ฉันมีรายได้สองพันกว่าหยวนต่อเดือนเอง ถ้าไม่ได้เป็นเพราะไม่มีเงินจริงๆ ฉันก็คงไม่มาร่วมมือกับเหอเหลียนทำร้ายคนหรอก…..”

ขณะที่พูด หล่อนก็เปิดเงินในบัญชีให้ดู ในนั้นมีแค่หกหมื่นสามพันหยวนจริงๆ

หม่าหลันใกล้จะแตกสลายแล้วจริงๆ

เงินหกหมื่นกว่าหยวนจะเอาไปทำอะไร！

ตนสูญเสียเงินไปมากกว่าหกล้าน

ในเวลานี้ เธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่เฉิน พูดอย่างโกรธๆว่า “ทั้งหมดนี้ต้องโทษแก！ โทษแก！ไอ้คนไร้ประโยชน์ แกพูดมาสิ！ทำไมแกต้องให้พวกเขาเอาเงินไปบริจาคด้วย！ทำไมไม่ให้พวกเขาโอนเงินให้ฉัน？！”

เย่เฉินขมวดคิ้วและพูดเบาๆว่า “แม่ ผมช่วยชีวิตแม่นะ นี่มันควรจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสิ！”

“ฉันล่ะถุ้ย！” หม่าหลันกระโดดไปมาด้วยความโกรธ “ฉันไม่ได้ต้องการให้แกมาช่วยชีวิตฉัน！ฉันอยากให้แกช่วยเงินฉัน！ถ้าไม่มีเงิน ชีวิตฉันก็หมดความหมายแล้ว！แกเอาเงินคืนมาให้ฉัน！คืนมาให้ฉัน！”

เย่เฉินมองไปที่เธอด้วยสายตาที่เย็นชา ขี้เกียจที่จะต้องมาให้ความรู้กับเธอ