ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 512

บทที่ 512

เย่เฉินยิ้มและเรียกพ่อ จากนั้นก็พบว่าชูหรันและหม่าหลันแม่ยายของเขานั้นไม่ได้อยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย จึงถามว่า “ชูหรันกับแม่กลับมาหรือยังครับ？”

“ชูหรันยังไม่กลับมาเลย แต่แม่แกกลับมาแล้วนะ”

เซียวฉางควนโบกมือและพูดว่า “แม่แกกลับมาก็เข้าห้องไปแล้ว บอกว่าไม่ค่อยสบาย ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น อาจเป็นเพระาเล่นไพ่นกกระจอกแล้วแพ้เสียเงินนั่นแหละ！”

เย่เฉินพยักหน้าและถามอย่างจงใจว่า “ท่านไปดูหน่อยไหมครับ？สนใจหน่อยไหมครับ？”

“สนใจอะไรกันล่ะ” เซียวฉางควนเบะปากและพูดว่า “หล่อนน่ะเล่นไพ่นอกกระจอกทั้งวัน น่ารำคาญมากเลย ถ้าแพ้ขึ้นมาจริงๆเกือบหมื่นล่ะก็ ก็ให้หล่อนรู้สึกแย่ไปแล้วกัน รู้สึกแย่ไปสองวันเดี๋ยวหล่อนก็รู้เองว่าคงจะเจียมตัว！”

เย่เฉินหัวเราะ

เกือบหมื่นงั้นเหรอ？

ต้องเอาแปดพันคูณแปดพันต่างหาก！

วันนี้หม่าหลันเสียเงินไปกว่าหกสิบล้าน！

เมื่อเย่เฉินนึกขึ้นได้ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจที่แม่ยายนั้นไร้สมองเสียจริง นายหญิงใหญ่เหล่านั้นเล่นไพ่นกกระจอกกัน แต่ทำให้เสียเงินได้ถึงหกสิบล้าน ต้องเป็นคนงี่เง่าขนาดไหน ถึงจะต้องทำตัวแบบนี้？

……

ในขณะนี้ ที่วิลล่าของตระกูลเซียว

เซียวฉางเฉียนนั้นเหมือนกับเซียวฉางควน เขานั่งสบายบนเก้าอี้พร้อมกับจิบชา ฮัมเพลงเบาๆรอการกลับมาอย่างมีชัยของเฉียนหงเย่น

เซียวฉางเฉียนและเซียวฉางควนนั้นเป็นพี่น้องกัน วิธีการเฉลิมฉลองเมื่อเจอเรื่องดีๆ ก็เกือบจะเหมือนกันทุกอย่าง

เซียวฉางเฉียนกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ และมองมันซ้ำไปซ้ำมากับข้อความวีแชทที่เฉียนหงเย่นนั้นส่งมาเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนนั้นแล้วปากเบี้ยวยิ้มออกมา