ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 513
บทที่ 513
ในขณะที่เซียวฉางเฉียนกำลังเพ้อฝันว่าจะเอาผลประโยชน์จากหม่าหลันอยู่นั้น
นายหญิงใหญ่เซียวก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เย็นชา
เซียวฉางเฉียนรีบทักทายและพูดว่า “แม่ ท่านกลับมาแล้วเหรอ？สถานการณ์ที่บริษัทเป็นอย่างไรบ้าง？”
นายหญิงใหญ่เซียวมีใบหน้าที่มืดคล้ำและพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ธนาคารจะเริ่มกระบวนการชำระบัญชีการล้มละลายในเร็ว ๆ นี้ บอกว่าจะเริ่มในวันจันทร์หน้า ถ้ากระบวนการเริ่มต้นแล้ว วิลล่าจะถูกปิดไว้ ที่แกบอกว่าแปดล้าน ทำไมตอนนี้ถึงยังไม่ได้อีก？！”
เซียวฉางเฉียนหัวเราะและพูดว่า “แม่ ผมไม่ได้บอกหรอกเหรอ เงินอยู่กับผู้จัดการด้านการเงิน ตอนนี้ก็กำลังไถ่ถอนให้อยู่ ท่านจะมาเร่งอะไรผมล่ะ เงินนี้จะไม่ให้ท่านได้งั้นเหรอ？ ”
แม้ว่าจะพูดขนาดนี้ แต่ในใจของเซียงฉางเฉียนนั้น เงินแม้แต่สักหยดเดียวเขาก็ไม่ต้องการที่จะให้นายหญิงใหญ่เซียวนี่ เพียงแค่นายหญิงใหญ่เซียวจะมีเงินอีกหลายล้านหากหล่อนตายไป อีกทั้งหล่อนยังมีเครื่องประดับราคาหลายล้านอีกมากมาย หญิงชราจะทิ้งของมูลค่ากว่ายี่สิบล้านเอาไว้ให้
เซียวฉางเฉียนนั้นรู้จักแม่ของเขาเป็นอย่างดี พวกเครื่องประดับของเก่าต่างๆ ล้วนแต่เงินบำนาญของหล่อนตลอดมาและหล่อนไม่เต็มใจที่จะนำมันออกมาช่วยบริษัท
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งเหล่านี้ถูกซ่อนไว้ที่ไหน ก็ไม่มีใครรู้นอกจากหล่อน
ถึงแม้ว่าทางธนาคารหรือศาลมา ตรวจบริษัทหรือวิลล่าก็ตาม ก็ไม่มีวันหาสิ่งเหล่านี้เจอ
ด้วยความฉลาดของนายหญิงใหญ่นั้น เครื่องประดับและของเก่าต่างๆคงถูกย้ายไปที่ที่ปลอดภัยนานแล้ว
ถ้าตนวีนแตกกับนายหญิง ไม่ยอมให้แปดล้านล่ะก็ ทรัพย์สมบัติต่างๆของหล่อนคงไม่ตกมาถึงตนเป็นแน่
ดังนั้น เงินแปดล้านนี้ยังไงก็ต้องให้！
เพียงแค่รอเหอเหลียนเอาวิลล่าที่ Tomson Riveira ไปขาย แปดล้านนี้ก็สามารถเอามาให้นายหญิงใหญ่ได้แล้ว！
นายหญิงใหญ่เซียวไม่รู้ว่าเซียวฉางเฉียนนั้นกำลังทำอะไร เมื่อเห็นว่าเขายังคงปฏิเสธ หล่อนจึงพูดด้วยความโกรธว่า “ฉางเฉียน ฉันเลี้ยงแกมาตั้งแต่เด็กจนโตแค่แกกระดิกนิดเดียว ก็รู้แล้วว่าแกกำลังจะทำอะไร แกอย่าคิดที่จะไม่ให้เงินฉัน ฉันบอกแกไว้เลยนะ ถ้าแกไม่ให้เงินก้อนนั้นกับฉันล่ะก็ พรุ่งนี้ฉันจะไปอยู่ที่บ้านฉางควน แล้วเมื่อฉันตาย ประกันของฉัน เครื่องประดับ รวมถึงของโบราณและภาพวาดต่างๆที่พ่อแกให้ฉันไว้ ฉันจะให้ฉางควนให้หมด！”
เซียวฉางเฉียนขมวดคิ้วและพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “แม่ เดี๋ยวผมจะโทรหาหงเย่น”
จากนั้นจึงกดเบอร์ของเฉียนหงเย่นและโทรออกไป
โทรศัพท์นั้นเปิดอยู่และมีการแจ้งเตือนระบบมาจากลำโพงว่า: “ขออภัยผู้ใช้ที่คุณโทรถูกปิดอยู่”
เซียวฉางเฉียนพูดกับนายหญิงใหญ่ว่า “แม่ แม่ก็ได้ยินแล้วใช่ไหม โทรไม่ติด เดาว่าโทรศัพท์แบตน่าจะหมด...”
“โทรไม่ติด ก็โทรไปเรื่อยๆ โทรจนกว่าจะติดแล้วค่อยหยุด！” นายหญิงใหญ่พูดอย่างหงุดหงิดว่า “ฉันบอกแกไว้ก่อนเลยนะ อย่าคิดที่จะหลอกฉัน เอาโทรศัพท์มา ฉันโทรเอง！”
เซียวฉางเฉียนถอนหายใจอย่างจนใจและยื่นโทรศัพท์ให้นายหญิงใหญ่เซียว “ท่านเอาไปโทรเองละกัน”
--------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...