ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 521
บทที่ 521
เซียวฉางเฉียนโมโหเซียวฉางควนจนตัวสั่น！
ป้า ฉันไม่อยากพยายามแบบนี้แล้ว เขาเห็นข้อความจากโทรศัพท์บางครั้งก็พอจะรู้แล้ว
ตอนนั้น เขาถึงขนาดเคยคิดจะนอกใจ คิดดูแล้ว ต่อไปถ้าเขามีเงินแล้ว พอเห็นสาวๆ วัยเอ๊าะๆ หน้าตาดี เดินมาบอกว่าคุณลุงหนูไม่อยากทำงานแล้ว เขาก็คงจะส่งที่อยู่ไปให้หล่อน แล้วให้หล่อนมาหาถึงที่.....
และแน่นอนว่านี่เป็นเพียงสิ่งที่เขาคิดอยู่ในหัว ไม่เคยกล้าที่จะพูดและทำแบบนั้นจริงๆ .....
แต่ว่า พอตอนนี้ได้ยินสิ่งที่เซียวฉางควนพูดให้ภรรยาตัวเองแบบนั้น ก็ไม่รู้ว่าทำไม ความรู้สึกพวกนั้นมันก็ปะทุขึ้นมา！
ในหัวของเขาคิดไปถึงหนุ่ยวัยเอ๊าะๆ นั่งอยู่บนตักของภรรยา แล้วก็เห็นภาพเด็กหนุ่มเอาแต่อ้อนเรียกป้า......
ทันใดนั้นเซียวฉางเฉียนก็รู้สึกว่าบนหัวนั้นกำลังถูกสวมเขาอยู่ ทำให้เขาโมโหจนขีดสุด
เพียงพริบตา เขาทั้งหงุดหงิดทั้งโมโห แล้วกัดฟันพูด ： “เซียวฉางควน แกมีสิทธิ์อะไรมาหัวเราะเยาะภรรยาฉัน？ ภรรยาแกก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่หรอกนะ โชคดีที่แกไม่มีเงิน ถ้าแกมีเงินละก็ คนอย่างหม่าหลัน คงจะมีไอ้แมงดาอยู่ข้างนอกเป็นสิบคนแล้ว”
ในขณะนั้นเอง ประตูห้องนอนของเซียวฉางเฉียนก็เปิดออก หม่าหลันพุ่งเข้ามาทันที พลันหันไปชี้หน้าต่อว่าเซียวฉางเฉียน ： “เซียวฉางเฉียน ภรรยาตัวเองหนีไปแล้ว จะมาหาเรื่องครอบครัวเราทำไม？แถมยังจะมาถากถางแม่ฉันอีก ไม่ดูสารรูปตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นใคร！”
พอเซียวฉางเฉียนเห็นว่าในที่สุดหม่าหลันก็ออกมาแล้ว จึงถามขึ้นเสียงสูง ： “หม่าหลัน！ตกลงแกเจอเฉียนหงเย่นหรือยัง？！”
หม่าหลันต่อว่า ： “บอกว่าไม่เห็นก็ไม่เห็นสิ จะพูดมากความไปทำไม？จะบอกให้นะ เฉียนหงเย่นไปหมกอยู่กับผู้ชายข้างนอก เอาเงินไปด้วย จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่！”
เฉียวฉางเฉียนกัดฟันแน่น ： “แกบอกว่าหล่อนเลี้ยงเด็ก แกมีหลักฐานเหรอ？”
หม่าหลันหัวเราะ ： “ทั้งภรรยาแล้วก็เงินก็หายไปแล้ว ยังจะเอาหลักฐานอะไรอีก？อยากได้หลักฐานทำไมไม่ไปหาเอาเองล่ะ？มาหาเรื่องครอบครัวฉันทำไม？”
เซียวฉางเฉียนโมโหจนโรคหัวใจจะกำเริบแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวที่ยืนอยู่ด้านข้างจึงพูดขึ้น ： “พอได้แล้ว กลับบ้าน！อย่าทำให้ต้องมาอับอายขายขี้หน้าที่นี่！”
ดูแล้ว คงทำได้แค่ไปหาเฉียนหงเย่นที่บ้านแม่หล่อนเท่านั้น
พอด่าเซียวฉางเฉียนกลับไปได้แล้ว หม่าหลันที่โมโหจนเลือดขึ้นหน้า ถึงได้รู้สึกโล่งขึ้นมาหน่อย
เซียวฉางควนที่ไม่รู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น ก็นึกว่าเฉียนหงเย่นหอบเงินหนีไปจริงๆ ก็พลันทำหน้ามีความสุขแล้วพูดขึ้น： “ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ใหญ่ของฉันนี่บางครั้งก็ดูจะฉลาด บางครั้งก็ดูเลิ่นเล่อ คิดไปคิดมา กลับไม่คิดว่าสุดท้ายตัวเองจะโดนซะเอง ตลกจริงๆ เลย ฮ่าฮ่าฮ่า！”
เย่เฉินหันไปมองหม่าหลันแวบหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าแม่จะพูดได้ขนาดนี้ ทำยังไงก็ไม่ยอมรับว่าเจอเฉียนหงเย่นแล้ว แถมยังไปใส่ร้ายเฉียนหงเย่น ว่าหอบเงินไปกกผู้ชายอีก จนเบี่ยงเบนความสนใจของเซียวฉางเฉียนไปที่อื่นได้สำเร็จ
หม่าหลันหันไปมองเย่เฉินอย่างเดือด สายตาเหมือนอยากจะฆ่าเขาให้ตายตอนนั้น！
ต้องโทษเขาที่ทำให้เหอเหลียน และเฉียนหงเย่นเอาเงินที่ตัวเองแพ้ไปบริจาค ตอนนี้เลยแพ้จนเงินที่บ้านไม่มีเลย และก็ไม่รู้ว่าจะปิดบังเซียวฉางเฉียนยังไง！
----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...