ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5242

เพราะว่า ที่นั่นอยู่ใกล้กับเย่เฉินมากเกินไป

แม้เธอจะมาที่เมืองจินหลิงเพราะเย่เฉิน แต่ก่อนที่มหาลัยจะเปิด เธอกลัวจะเจอกับเย่เฉินมากที่สุด

เมื่อหลิวม่านฉงเห็นหลินหว่านเอ๋อร์ปฏิเสธ ก็ไม่ได้คิดมากอะไร ยิ้มและพูดว่า“หากเปิดเทอมแล้วเกิดวันไหนไม่อยากจะกลับมาที่นี่ ฉันสามารถยกห้องให้เธอได้ห้องหนึ่งนะ”

“เยี่ยมไปเลย”หลินหว่านเอ๋อร์พูดด้วยรอยยิ้ม“ตกลงตามที่พูดนะ”

หลังอาหารค่ำ หลิวม่านฉงก็บอกลาชิวอิงซานสองสามีภรรยากับหลินหว่านเอ๋อร์ มีพี่เสียนมาส่งที่ Tomson Riviera

กลับมาถึงที่บ้านหลังแรกของตัวเองที่ซื้อในเมืองจินหลิง จู่ๆหลิวม่านฉงก็รู้สึกสงบและมั่นคงขึ้นมา

เธอเปิดหน้าต่างชมวิวที่ตรงระเบียง แล้วนอนราบอยู่ที่ข้างเตียง มองดูวิวยามค่ำคืนของริมแม่น้ำแยงซีและเรือที่แล่นผ่านไปมาอย่างช้าๆในแม่น้ำ รับลมเย็นๆที่พัดโชยมากับสายน้ำ ความรู้สึกภายในใจก็เปิดกว้างขึ้นอีกมาก

วิวของชั้นบนสุดนั้นเยี่ยมยอดมาก และห้องนี้ก็เป็นห้องมุมที่อยู่ชั้นบนสุด ดังนั้นก็จึงไม่มีเสียงรบกวนใดๆของเพื่อนบ้าน ซึ่งทำให้หลิวม่านฉงรู้สึกว่าคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปอย่างมาก

และเพราะเหตุนี้จึงทำให้เธอมีความคิดที่อยากจะอยู่ที่เมืองจินหลิงต่ออีกสักสองสามวัน

แต่ว่า เมื่อเธอมาคิดๆดู ก็รู้สึกว่าหลังจากที่ตัวเองเซ็นสัญญากับมหาวิทยาลัยจินหลิงเสร็จแล้ว ก็ไปจากเมืองจินหลิงโดยเร็วจะดีกว่า เธออยากจะได้เข้ามาทำงานอย่างเป็นทางการก่อน แล้วค่อยบอกเย่เฉินเรื่องที่มหาวิทยาลัยจินหลิงรับตัวเองเข้าทำงาน

……

ในเวลาเดียวกัน