ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5241
ตกค่ำ
หลังจากที่หลิวม่านฉงจัดเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่ซื้อมาใหม่เสร็จเรียบร้อย กับพี่เสียน ก็เดินทางกลับไปยังโฮมสเตย์จื่อจิน
เมื่อรู้ว่าหลิวม่านฉงได้ถูกรับตัวเข้าทำงานแล้ว สองสามีภรรยาชิวอิงซานก็ดีใจอย่างมาก ให้คนรับใช้จัดงานเลี้ยงที่พิถีพิถันขึ้นที่บ้าน เพื่อเฉลิมฉลองให้กับหลิวม่านฉง
ที่ทำเอาชิวอิงซานต้องประหลาดใจก็คือ หลินหว่านเอ๋อร์ที่ไม่ชอบความครึกครื้นรื่นเริง ก็ดีใจจนเข้ามามีส่วนร่วมด้วย
ที่โต๊ะอาหาร ชิวอิงซานพูดกับหลิวม่านฉงว่า“ม่านฉง ต่อไปเรามาทำงานที่เมืองจินหลิง หากไม่มีอะไรทำ ก็มาพักที่โฮมสเตย์จื่อจินนะ ให้อะเสียนเตรียมห้องใหญ่ห้องหนึ่งไว้ให้！”
หลิวม่านฉงรีบพูดตอบ“คุณปู่ชิว บ่ายวันนี้พี่เสียนเพิ่งไปซื้อบ้านที่เมืองจินหลิงกับหนูมา และทางมหาวิทยาลัยก็จะเตรียมห้องพักให้หนูด้วยห้องหนึ่งเหมือนกันค่ะ ”
ชิวอิงซานพูดขึ้นอย่างประหลาดใจ“ไปซื้อบ้านกันแล้วเหรอ？ซื้ออยู่ที่อื่น ไม่ปลอดภัยเท่าอยู่ด้วยกันที่นี่ อีกอย่างมีอะเสียนพวกเธอคอยดูแล หนูมาพักอยู่ที่นี่ก็น่าจะสะดวกสบายกว่า ”
นายหญิงใหญ่ชิวที่อยู่ข้างๆก็พูดเสริมอย่างเห็นด้วย“ใช่ม่านฉง พักอยู่ที่นี่ลดปัญหาได้มาก ที่เมืองจินหลิงนอกจากพวกเราแล้วหนูก็ไม่น่าจะมีคนรู้จักที่ไหนอีก ผู้หญิงตัวคนเดียว พักอยู่ข้างนอก ไม่น่าไว้วางใจเลยจริงๆ ”
หลิวม่านฉงรีบพูดอธิบาย“ย่านชุมชนที่หนูซื้อ การรักษาความปลอดภัยก็ค่อนข้างดีอย่างมาก อีกอย่างความสงบเรียบร้อยของที่นี่ก็ดีกว่าที่เกาะฮ่องกางเป็นอย่างมาก ที่นี่ไม่มีใครรู้สถานะตัวตนของหนู ก็คงไม่น่าจะมีอันตรายอะไร”
ชิวอิงซานรู้ว่าเธอได้ตัดสินใจแล้ว ก็จึงพยักหน้ารับและพูดว่า“ต่อไปหากหนูอยู่ประจำที่เมืองจินหลิง มีเรื่องที่ต้องการให้ช่วยเหลืออะไร อย่าได้เกรงใจอย่างเด็ดขาด หากพวกเราไม่ได้อยู่ที่นี่ ก็สามารถหาพี่เสียนได้เหมือนกัน ”
พูดจบ เขาก็พูดขึ้นต่อ“ในสองสามวันนี้ฉันจะตามกำลังคนมาจากมาเลเซียเพิ่ม หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็สามารถจะควบคุมสถานการณ์ได้เลยทันที ”
ตั้งแต่ที่ค้นพบอีกตัวตนหนึ่งของเย่เฉินในเมืองจินหลิง หลินหว่านเอ๋อร์ก็รู้ที่อยู่ของเย่เฉิน เธอไม่คิดว่า หลิวม่านฉงจะไปซื้อบ้านอยู่แถวนั้นด้วย
แต่เมื่อเธอมาคิดดูแล้วก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจเท่าไร เพราะว่า หลิวม่านฉงมาที่นี่เพราะเย่เฉิน และการซื้อบ้านย่านเดียวกับเย่เฉินก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร
หลิวม่านฉงคิดว่าหลินหว่านเอ๋อร์คงสงสัยเรื่องที่ตัวเองซื้อบ้าน ก็จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า“หากเสี่ยวหว่านสนใจ ฉันสามารถพาเธอไปดูได้ ถึงห้องจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่วิวแม่น้ำนั้นไม่เลวเลย ”
หลินหว่านเอ๋อร์หัวเราะร่าและกล่าว“พี่ม่านฉง รอเปิดเทอมแล้วฉันค่อยไปกับพี่นะ ช่วงนี้ขี้เกียจและอยากอยู่บ้านมากกว่า ไม่อยากไปไหนเลย”
หลินหว่านเอ๋อร์ไม่กล้าไปTomson Rivieraหรอกนะ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...