แต่ว่า โทรศัพท์ของเฉียนหงเย่นก็กลับติดต่อไม่ได้ หม่าหลันกดโทรไปหลายครั้งก็โทรไม่ติด ก็จึงคิดได้ว่าเฉียนหงเย่นคงน่าจะกำลังทำการไลฟ์สดอยู่
เมื่อคิดได้ดังนี้ เธอก็เปิดเว็บการไลฟ์สดขึ้นมา แล้วค้นหาบัญชีของเฉียนหงเย่น แม้เธอจะถูกผู้ดูแลการไลฟ์ของเฉียนหงเย่นบล็อกไปแล้ว ดูการไลฟ์ของเฉียนหงเย่นไม่ได้ แต่ในตอนที่ค้นหาบัญชีของเฉียนหงเย่นเจอนั้น ก็สามารถมองเห็นว่าบัญชีของเฉียนหงเย่นนั้นกำลังอยู่ในสถานะของการใช้งานไลฟ์สดอยู่
เมื่อนึกไปถึงการไลฟ์ของตัวเองที่ไม่มีแม้แต่ผีสักตัว แต่การไลฟ์ของเฉียนหงเย่นกลับมีคนนับหมื่นที่คอยเฝ้าดูและติดตาม และก็กดซื้อของขวัญให้เงินเฉียนหงเย่นอย่างไม่ขาดสาย ในใจของเธอก็หงุดหงิดอย่างมากจนอยากจะฆ่าตัวตาย
ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด หม่าหลันก็ยิ่งอยู่บ้านไม่สุข ก็จึงเดินลงไปชั้นล่างกับไม้ค้ำเพียงลำพัง เดินออกไปวนเวียนแถวบริเวณวิลล่าของเฉียนหงเย่น สายตาเอาแต่มองไปยังชั้นบนของวิลล่า ราวกับกำลังหาโอกาสที่จะได้ลงมือ
ระบบการรักษาความปลอดภัยภายในของวิลล่านั้นดีมาก ดังนั้นระเบียงบ้านทุกห้องบนชั้นสองและสามก็จึงไม่ได้ทำการปิดกั้นใดๆเอาไว้ และไม่มีการป้องกันใดๆ หม่าหลันยิ่งดูก็ยิ่งมีอาการคันยุบยิบ มองดูขาที่กะเผลกของตัวเอง อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ“นี่มันช่างซวยจริงๆ หากขาของฉันไม่เดี้ยง ยังพอจะปืนผ่านทางระเบียงได้ เอามือถืออัดคลิปสภาพการอยู่ที่บ้านของเฉียนหงเย่นหลังจากที่จบการไลฟ์สดไปแล้ว……แค่ตอนนี้ขากลับมาเดี้ยงแบบนี้ ทำยังไงก็ปืนขึ้นไปไม่ได้……”
ในขณะที่กำลังจ้องมองตึกแล้วทอดถอนใจนั้น ที่ด้านหลังของหม่าหลันก็มีเสียงตะโกนก้องขึ้นด้วยความโกรธ“หม่าหลัน!นังตัวดีมาทำอะไรลับๆล่อๆอยู่ที่นี่!”
เสียงที่หยาบโลนนี้ทำเอาหม่าหลันร่างกายสั่นสะท้าน จู่ๆก็รู้สึกราวกับเจ็บแปลบไปทั้งเนื้อทั้งตัว
ที่รู้สึกกลัวแบบนี้ เพราะเสียงนี้สำหรับหม่าหลันแล้ว เป็นเหมือนกับฝันร้ายที่มีมานาน
ก่อนหน้านั้นเพราะเธอขโมยเงินของเย่เฉิน ก็จึงถูกจับเข้าห้องขัง และในทุกๆวันก็จะถูกเจ้าของเสียงนี้คอยตามหลอกหลอนจนทำเธอต้องหวาดระแวงในชีวิต
และเจ้าของเสียงนี้ ก็คือจางกุ้ยเฟินคนที่อยู่ห้องขังเดียวกันกับนายหญิงใหญ่เซียว และตอนนี้ก็อาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน
แต่หากตัวเองตะโกนขอความช่วยเหลือจากลูกเขยในตอนนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะไปทำเฉียนหงเย่นที่กำลังไลฟ์อยู่ชั้นบนตื่นตกใจเอาได้
หากเฉียนหงเย่นรู้ว่าตัวเองมาด้อมๆมองๆอยู่ที่บริเวณวิลล่าแห่งนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะเดาเจตนาของตัวเองได้ แล้วหากเธอเริ่มที่จะระแวดระวังตัวเองขึ้นมา ตัวเองก็เท่ากับไม่มีโอกาสที่จะถอดหน้ากากเธอได้นะสิ?
ในตอนนี้ หัวสมองของหม่าหลันทำงานอย่างรวดเร็ว ลูกตาก็กลิ้งกลอกไปมาไม่หยุด
เมื่อจางกุ้ยเฟินเห็นท่าทางหลุกหลิกเหมือนพวกขโมยของเธอ นิ่งเงียบไม่พูดอะไร เดินเข้าไปคว้าคอเสื้อของเธอ ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าเธอ ตวาดเสียงดัง“เห็นเธอแล้วมันรำคาญลูกตา รีบไสหัวไปซะ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...