ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5245

หม่าหลันโดนตบไปฉาดหนึ่ง ในใจก็รู้สึกทั้งโกรธและทั้งกลัว แต่เมื่อเห็นพวกเธอสามคนสวมใส่เสื้อยืดแบบเดียวกัน และที่ตรงหน้าอกก็สกรีนโลโก้ของบริษัททำความสะอาดแห่งเดียวกัน ใบหน้าของพวกเขาทุกคนก็ดูอิดโรย ดังนั้นก็จึงเกิดความคิดขึ้นมาอย่างฉับไว ไม่ได้สนใจแก้มที่ปวดแสบปวดร้อน เอ่ยพูดขึ้นว่า“กุ้ยเฟิน กุ้ยเฟินเธอฟังฉันก่อน ก่อนหน้านั้นเธอมีบุญคุณกับนายหญิงใหญ่เซียว แต่ในตอนนี้ครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียวก็ร่ำรวยในชั่วข้ามคืน แค่เจียดมาให้เพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้ชีวิตพวกเธอสุขสบายได้ แต่พวกเขาก็กลับให้พวกเธอสามคนไปทำความสะอาดงกๆ ฉันหม่าหลันทนดูไม่ได้เลยจริงๆ กุ้ยเฟิน！”

เมื่อจางกุ้ยเฟินได้ยินคำนี้ คนทั้งคนก็ตกตะลึง

ต้องบอกว่า คำพูดนี้ของหม่าหลัน มันกระแทกโดนใจของเธออย่างจัง

ในตอนนั้น ที่พวกเธอสามคนได้รับการปล่อยตัวออกมาจากคุก ก็ถูกรถคันหรูของตระกูลอู๋มารับตัวไปที่วิลล่าสุดหรูในเมืองจินหลิง ในใจของทั้งสามคนต่างก็คิดว่าเป็นความประสงค์ของนายหญิงใหญ่เซียว ก็จึงรู้สึกซาบซึ้งใจนายหญิงใหญ่เซียวเป็นอย่างมาก

แต่ใครจะไปคิด ว่าในตอนที่นายหญิงใหญ่เซียวเห็นพวกเธอนั้น จะแสดงท่าทีที่รังเกียจและพูดจาร้ายกาจอย่างที่สุด อีกทั้งก็ยังจะตะเพิดไล่พวกเธอสามคนออกจากบ้านในทันทีอีกด้วย

ในวินาทีนั้น ภายในใจของจางกุ้ยเฟินเป็นทุกข์อย่างมาก

จากนั้น เมื่อได้รู้ว่าบ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นของตระกูลเซียว อีกทั้งพวกเธอสามคนก็สามารถจะพักอาศัยอยู่ที่นี่ได้ เธอก็ไม่ได้เกรงใจคนของตระกูลเซียวอีก

อาศัยอยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน คนของตระกูลเซียวก็ถูกพวกเธอกดขี่อยู่ตลอด ไม่เพียงกินไม่ดีเท่าพวกเธอ พักก็ไม่ดีเท่าพวกเธอ แม้แต่เวลาที่อยู่บ้านแล้วต้องเจอกับพวกเธอสามคนก็ยังต้องเจียมเนื้อเจียมตัว กลัวจะถูกทำร้ายเอา