ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5247
เซียวฉางเฉียนในตอนนี้ก็อ้าปากให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ถึงขั้นพยายามชูคอขึ้นมาแล้วอ้าปากจะไปกินอาหารที่เธอถืออยู่ในมือ
เฉียนหงเย่นรีบป้อนคำหนึ่งไปที่ปากของเขา แล้วพูดต่อ“อาหารเสริมซีรีแล็คนี้มีทั้งหมดห้ารสชาติ แค่เติมน้ำร้อนแล้วคนให้เข้ากันก็สามารถรับประทานได้เลย ในนี้มีสารอาหารต่างๆที่ร่างกายต้องการ ผู้ใหญ่กินได้สามซองต่อวัน ปริมาณของสารอาหารนั้นเพียงพอสำหรับหนึ่งวัน และวัตถุดิบของพวกเขานั้นก็เป็นออร์แกนิกด้วย ยังเพิ่มวิตามินอีกมากที่ร่างกายต้องการ รวมไปถึงกรดอะมิโนและDHA หนึ่งกล่องมี12ซอง ตามห้างร้านทั่วไปขายกันที่ราคา108หยวน ตอนนี้ที่ห้องไลฟ์สดของเย่นจื่อ เย่นจื่อมีราคาพิเศษสำหรับทุกคน เอาไปเลยสองกล่อง99หยวน ได้ทั้งหมด24ซอง และมีแบบพกพาแถมเพิ่มให้อีก6ซอง เท่ากับ99หยวนเอาไปเลย30ซอง ซึ่งคุ้มค่ามากจริงๆ！”
พูดจบ เฉียนหงเย่นก็พูดต่อ“เพราะราคานี้ถูกมากๆ ทางผู้ผลิตก็จึงไม่ได้ให้สินค้ามามากมาย ที่สต๊อกของเย่นจื่อมีแค่สองหมื่นชิ้น ขายหมดแล้วคือหมดเลย ดังนั้นทุกคนจงอย่ารอช้า มา ตอนนี้ทุกคนเรามาFของกันเลย！”
จางกุ้ยเฟินมองดูเฉียนหงเย่นในคลิปวิดีโอที่ใส่เสื้อผ้าซอมซ่อ กับบ้านและเฟอร์นิเจอร์ที่ทรุดโทรม พูดอย่างประหลาดใจ“นี่……นี่มันจะปลอมมากไปหรือเปล่า！บ้านช่องของพวกเขาก่อนหน้านั้นหรูหราจะตาย ทำไมถึงมีสภาพนี้ไปได้？”
“จงใจไง！”หม่าหลันพูดอย่างไม่ต้องคิด“นังตัวดีนี่ ตอนนี้พูดกับทุกคนว่าตัวเองต้องอาศัยการไลฟ์สดนี้เพื่อมาดูแลสามีที่นอนป่วยเป็นอัมพาต กับลูกชายอีกคนที่ป่วยเป็นอัมพาตเหมือนกัน และยังมีแม่สามีที่อายุ80ปีอีกคนหนึ่ง พูดซะจนตัวเองมีสภาพที่น่าเวทนาอย่างมาก และคนที่มาดูไลฟ์ต่างก็พากันหลงเชื่อ ช่วยอุดหนุนและซื้อของที่เธอขาย เพื่อให้ก้าวผ่านความลำบากนี้ แต่พวกซื่อบื้อเหล่านี้รู้ซะที่ไหนกันว่าคนอื่นเขา มีรายได้กว่าหลายหมื่นต่อวัน！”
จางกุ้ยเฟินกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ กัดฟันกร่อนและพูดว่า“หน้าไม่อายจริงๆ！มีมือมีเท้า ไม่มีเงินก็ทำเหมือนพวกเราได้ อาศัยแรงงานแลกเงิน！แต่เธอกลับมาไลฟ์ขายของแล้วหลอกลวงคนอื่น คนแบบนี้สมควรจะลากไปยิงทิ้งจริงๆ ！”
“ใช่ใช่ใช่！”หม่าหลันราวกับเจอเพื่อนที่รู้ใจ รีบพูดเสริม“ยิงทิ้งยังเบาไปสำหรับเธอ ฉันว่าสมควรจะประหารโดยสุนัข！”
จางกุ้ยเฟินถามด้วยความสงสัย“อะไรคือประหารโดยสุนัข？”
นี้คือคำพูดที่หม่าหลันต้องการ จากนั้นก็รีบถามขึ้นอย่างประหลาดใจ“กุ้ยเฟิน เธอพูดจริงเหรอ？！เธอยินดีช่วยฉันจริงๆเหรอ？！”
จางกุ้ยเฟินพูดอย่างเย็นชา“ฉันไม่ชอบครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียวมานานแล้ว！ศัตรูของศัตรูก็คือมิตร ดังนั้นพวกเราก็ถือว่าเป็นสหายร่วมรบกัน！”
หม่าหลันพูดอย่างตื่นเต้นในทันที“อย่างนั้นก็เยี่ยมไปเลย！แผนการนี้มีพวกเธอสามคนเข้าร่วมด้วย เราผนึกกำลังกัน จะต้องสำเร็จอย่างราบรื่นได้แน่ ถึงตอนนั้นรับประกันได้ว่าเฉียนหงเย่นจะต้องกลับคืนสู่สภาพเดิมในชั่วข้ามคืน ！”
จางกุ้ยเฟินพูดอย่างไม่ลังเล“ไม่มีปัญหา！เธอพูดมาได้เลย！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...