ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5254

เซียวฉางเฉียนตกใจเสียจนตัวสั่นพลางโพล่งขึ้นมา : “ที่รัก...คุณให้ผมแสร้งป่วยเป็นมะเร็งตับอ่อน มันดูไม่ค่อยเป็นสิริมงคลไปหน่อยหรือเปล่า...”

ว่าแล้ว เซียวฉางเฉียนที่เอาแต่รับปากก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง : “ที่รักคุณดู...ไม่ใช่ว่าผมมีความเชื่องมงายล้าสมัยหรอกนะ ที่สำคัญจะต้องอดอาหารลดน้ำหนัก ร่างกายของผมอยู่ในช่วงพักฟื้นอยู่แล้ว ถ้าคุณไม่ให้ผมกินอิ่ม แล้วเมื่อไหร่ผมถึงจะฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติได้ล่ะ...”

เฉียนหงเย่นขมวดคิ้วพลางเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่ชอบใจนัก : “คุณคิดว่าเรื่องนี้จะต้องให้คุณมาแสดงความคิดเห็นอย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นการบอกคุณเท่านั้นนะ!”

ว่าแล้ว เธอก็มองไปยังนายหญิงใหญ่เซียว แล้วเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา : “ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ลดอาหารให้เขาครึ่งนึง!”

“ได้ๆ...หงเย่นเธอวางใจได้ ฉันจะทำตามนั้นอย่างแน่นอน!” เวลานี้นายหญิงใหญ่เซียวทำได้เพียงแค่พยักหน้าตอบรับเท่านั้น

เซียวฉางเฉียนมีสีหน้าที่ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที ในใจเขาชัดเจนมากว่าตัวอยู่ในระยะฟื้นฟู ไม่สามารถรับประทานอาหารเองได้ ทุกอย่างต้องหวังให้แม่ที่อายุมากแล้วเป็นคนป้อน ถ้าหากแม่ตัดปริมาณอาหารของตัวเองไป ตัวเองก็ไม่มีวิธีอื่นใดเช่นกัน

ในความเลี่ยงไม่ได้นี้ เขาจึงทำได้เพียงถอนหายใจออกมา พลางเอ่ยขึ้น : “ได้ หงเย่น ผมฟังคุณหมด!”

เฉียนหงเย่นตอบรับแล้วหันไปมองยังเซียวไห่หลง : “ตอนนี้ประโยคหนึ่งที่เป็นที่นิยมในอินเตอร์เน็ตคือจะต้องระวังจุดอ่อนของตัวเอง ความโชคร้ายจะมาหาแค่คนที่โชคไม่ดีเท่านั้น แค่พ่อแกแสร้งทำเป็นโรคมะเร็งตับอ่อนมันไม่พอหรอกนะ ทางที่ดีที่สุดคือแกเองก็จะต้องเป็นโรคอะไรที่รุนแรงด้วย ตอนนี้ฉันเห็นพวกคนวัยรุ่นจะเป็นโรคยูรีเมียอาการเป็นพิษในเลือดกันเยอะ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ก็ไปหาความรู้สึกของผู้ป่วยที่เป็นโรคยูรีเมียไปตามลำดับก็แล้วกัน”

“ยูรีเมีย...” เซียวไห่หลงเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่งุนงง : “แต่ผมไม่รู้เลยว่าผู้ป่วยยูรีเมียจะมีความรู้สึกอะไรบ้าง...”