เฉียนหงเย่นลุกขึ้นยืนอย่างพอใจ มองจากบนลงล่างแล้วเอ่ยขึ้น : “พวกคุณเอาใจใส่กันหน่อยนะ รอให้การแสดงรอบใหม่นี้จบ หลังจากที่ยอดขายสูงขึ้น ฉันก็จะไปซื้อคฤหาสน์ที่ใหญ่กว่านี้ที่ชานเมือง แล้วรับพวกคุณไปอยู่ด้วย ถึงตอนนั้นอาการบาดเจ็บของพวกคุณคาดว่าน่าจะดีขึ้นแล้ว ตอนกลางคืนสามารถไลฟ์ถ่ายทอดสดกันได้ ส่วนกลางวันก็พักผ่อน อีกทั้งไม่มีคนนอกมารบกวนด้วย ไม่ต้องมาอยู่กับผู้หญิงปากร้ายหยาบคายอย่างจางกุ้ยเฟินพวกสามคนนั่นทำเอาเอือมระอาไปหมด”
เซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง และนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินแล้ว ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
เซียวฉางเฉียนโพล่งขึ้นโดยจิตใต้สำนึก : “ซื้อบ้านใหม่?! ดีจริงๆ!”
เซียวไห่หลงเองก็ตื่นเต้นดีใจขึ้นมาเช่นกัน : “แม่ ถึงตอนนั้นต้องซื้อคฤหาสน์หลังที่มีลานกว้างๆด้วยนะ!”
นายหญิงใหญ่เซียวอดที่จะพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นไม่ได้ : “ฉันอยากจะหลุดพ้นจากจางกุ้ยเฟินกองขี้เหม็นๆสามกองนั่นแล้ว!”
ทุกวันพวกเขาหมกอยู่แต่ในห้องนี้ก็เบื่อเซ็งกันตั้งนานแล้ว อีกทั้งหลังจากที่พวกจางกุ้ยเฟินเข้ามา คฤหาสน์หลังนี้ของคนตระกูลเซียวก็สูญเสียสิทธิในการพูดไป ล้วนแต่ถูกพวกเขาทั้งสามคนกลั่นแกล้งเบียดเบียน จึงทำได้แค่เพียงกล้ำกลืนฝืนทนอยู่ในห้อง ถ้าหากสามารถย้ายไปอยู่คฤหาสน์หลังใหม่ที่เป็นของครอบครัวตัวเองได้ ถึงตอนนั้นชีวิตจะต้องมีแต่ความสบายใจอย่างแน่นอน
เฉียนหงเย่นมองดูท่าทางที่ดูตื่นเต้นของทั้งสามคน ในใจก็ยิ่งหัวเราะเยาะมากยิ่งขึ้น
เธอรู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่บ้านนี้ถึงแม้ว่าจะมีสิทธิในการพูด แต่ตัวเองก็ไม่สามารถออกห่างไปจากความช่วยเหลือของทั้งสามคนนี้ได้เช่นกัน
ดังนั้นปกติจะตีจะด่าว่าพวกเขา ดูถูกพวกเขา ก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือจะต้องให้พวกเขาได้ผลประโยชน์บ้าง
จางกุ้ยเฟินกลับมาถึงห้อง หลังจากที่มาเจอกับพี่น้องทั้งสองคนแล้ว ก็เห็นใบหน้าของทั้งสองคนเต็มไปด้วยความโมโหและไม่พอใจเป็นอย่างมาก
เธอจึงรีบเอ่ยถามขึ้น : “ให้พวกเธอบันทึกเสียงไว้บันทึกได้แล้วใช่ไหม? อย่ามาตกมาตายเอาตอนนี้นะ!”
ต่งหยู้หลิงเอ่ยขึ้นด้วยความโมโห : “พี่กุ้ยเฟิน คนตระกูลเซียวนี่ไร้ค่ามาก พี่อยู่ตรงระเบียงข้างนอกอาจจะไม่ได้ยินว่าพวกนั้นพูดอะไรกัน เฉียนหงเย่นกับยายแก่นั่น ด่าพวกเราซะเละเลย!”
“ใช่!” หลี่เยว่ฉินเองก็พูดขึ้นด้วยความเดือดดาลเช่นกัน : “ที่สำคัญคือเฉียนหงเย่นนั่นไร้ค่าเกินไปแล้ว อย่าว่าแต่ด่าพวกเราสามคนเลย แม้แต่คนที่ให้เงินพวกเขาในไลฟ์ก็ถูกนางด่าว่าเป็นพวกคนโง่ด้วย พี่ว่าพวกนี้คนเลวๆนี่เลวถึงระดับไหนกัน?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...