ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5295

เย่เฉินเจอนางาฮิโกะ อิโตะอีกครั้ง ก็พบว่าสภาวะของตัวเขาดีสุด ๆ

การกลับมามีขาสองข้างอีกครั้ง สำหรับนางาฮิโกะ อิโตะแล้ว เปรียบได้กับการเกิดใหม่ และยังทำให้เขาหวงแหนช่วงเวลาปัจจุบันมากยิ่งขึ้น

เห็นเย่เฉิน นางาฮิโกะ อิโตะก็กระตือรือร้นและแสดงความเคารพ ออกมาต้อนรับเย่เฉินด้วยตัวเอง และรินน้ำชาให้เย่เฉินเป็นการส่วนตัว แม้จะยุ่งมาก แต่ใบหน้าก็ยากที่จะซ่อนความตื่นเต้น

ทานากะ โคอิจิที่อยู่ด้านข้าง ให้ความเคารพมากจนอยากจะรักษาท่าโค้งเก้าสิบองศาไว้ตลอด

เย่เฉินทักทายกับทั้งสอง สำรวยจบ้านหลังนี้อย่างแปลกใจ ในขณะเดียวกันก็ยิ้มไปพูดไปว่า:“ผมอยู่ Tomson Riviera มานานแล้ว เป็นครั้งแรกที่มาที่ตึกสูง”

พูดจบ เขาก็มองไปที่แม่น้ำที่เกลือกกลายอยู่ด้านนอก ผ่านหน้าต่างทรงสูงบานใหญ่ในห้องรับแขก และถอนหายใจ:“วิวที่นี่ดีมากจริง ๆ !คุณทานากะช่างมีสายตาแหลมคม”

ทานากะ โคอิจิที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยความเคารพว่า:“คุณเย่ เดิมทีผมอยากซื้อชั้นบนสุดของอาคาร แต่น่าเสียดายที่ซื้อช้าผู้หญิงคนหนึ่งไป 2-3 นาที ถ้าผมซื้อชั้นบนสุดได้ วิวน่าจะดีกว่านี้!”

เย่เฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม และพูดว่า:“แบบนี้ก็ดีมากแล้ว ถ้ารู้ว่าทิวทัศน์ที่นี่สวยมาก ตอนนั้นผมก็น่าจะมาซื้อสักชุด”

อิโตะ นานาโกะพูดว่า:“ต่อไปเย่เฉินซังมาได้บ่อย ๆ เดี๋ยวให้ทานากะซังช่วยบันทึกนิ้วมือให้ ทำเป็นเหมือนบ้านตัวเองได้เลยค่ะ ถ้าพวกเราไม่อยู่ คุณอยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียว ก็มาได้ตลอดเวลาเลย”

เย่เฉินตะลึงเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรจะปฏิเสธหรือรับไว้ดี

ตอนนี้เอง ทานากะ โคอิจิเห็นเย่เฉินลังเลเล็กน้อย จึงรีบพูดว่า:“คุณเย่ ที่จริงไม่ต้องบันทึกลายนิ้วมือหรอกมันยุ่งยาก รหัสประตูคือวันเกิดของเธอ”

เย่เฉินรีบพูด:“รู้รู้……อันนี้รู้……”

ทานากะ โคอิจิยิ้มไปพูดไปว่า:“งั้นคุณเย่ก็รู้รหัสประตูแล้วค่ะ!”

เวลานี้ เอมิ อีโตะน้องสาวของนางาฮิโกะ อิโตะ ได้เตรียมอาหารญี่ปุ่นอันน่าหรูหราไว้แล้ว

เอมิ อีโตะสวมชุดกิโมโน เดินมาอยู่ด้านข้างเย่เฉิน วางมือสองข้างแนบลำตัวไว้ แล้วโค้งคำนับด้วยความเคารพ:“คุณเย่ ฉันได้เตรียมอาหารญี่ปุ่นที่ดีที่สุดเพื่อคุณแล้ว วัตถุดิบซื้อมาเมื่อตอนเช้านี้ และส่งตรงถึงสนามบิน มาเป็นอาหารทะเลระดับไฮเอนด์ของหัวเซี่ย ไม่ว่าจะเป็นหอยเม่น หอยนางรม ปลากะพงหรือปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่พบเจอได้ในตลาดญี่ปุ่นปัจจุบัน เชิญรับประทานให้อร่อยค่ะ!”

นางาฮิโกะ อิโตะยิ้มไปพูดไปว่า:“คุณเย่ เอมิเก่งในการทำซาซิมิทุกชนิดที่สุด ความอ่อนไหวต่อวัตถุดิบของเธอนั้น แข็งแกร่งกว่าเชฟระดับสามดาวมิชลินหลายคน ส่วนผสมที่เธอสัมผัสในชีวิตประจำวัน เกรงว่าเชฟมิชลินสามดาวเหล่านั้นจะไม่มีโอกาสได้เห็นเลย”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน