ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5295
เย่เฉินเจอนางาฮิโกะ อิโตะอีกครั้ง ก็พบว่าสภาวะของตัวเขาดีสุด ๆ
การกลับมามีขาสองข้างอีกครั้ง สำหรับนางาฮิโกะ อิโตะแล้ว เปรียบได้กับการเกิดใหม่ และยังทำให้เขาหวงแหนช่วงเวลาปัจจุบันมากยิ่งขึ้น
เห็นเย่เฉิน นางาฮิโกะ อิโตะก็กระตือรือร้นและแสดงความเคารพ ออกมาต้อนรับเย่เฉินด้วยตัวเอง และรินน้ำชาให้เย่เฉินเป็นการส่วนตัว แม้จะยุ่งมาก แต่ใบหน้าก็ยากที่จะซ่อนความตื่นเต้น
ทานากะ โคอิจิที่อยู่ด้านข้าง ให้ความเคารพมากจนอยากจะรักษาท่าโค้งเก้าสิบองศาไว้ตลอด
เย่เฉินทักทายกับทั้งสอง สำรวยจบ้านหลังนี้อย่างแปลกใจ ในขณะเดียวกันก็ยิ้มไปพูดไปว่า：“ผมอยู่ Tomson Riviera มานานแล้ว เป็นครั้งแรกที่มาที่ตึกสูง”
พูดจบ เขาก็มองไปที่แม่น้ำที่เกลือกกลายอยู่ด้านนอก ผ่านหน้าต่างทรงสูงบานใหญ่ในห้องรับแขก และถอนหายใจ：“วิวที่นี่ดีมากจริง ๆ ！คุณทานากะช่างมีสายตาแหลมคม”
ทานากะ โคอิจิที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยความเคารพว่า：“คุณเย่ เดิมทีผมอยากซื้อชั้นบนสุดของอาคาร แต่น่าเสียดายที่ซื้อช้าผู้หญิงคนหนึ่งไป 2-3 นาที ถ้าผมซื้อชั้นบนสุดได้ วิวน่าจะดีกว่านี้！”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม และพูดว่า：“แบบนี้ก็ดีมากแล้ว ถ้ารู้ว่าทิวทัศน์ที่นี่สวยมาก ตอนนั้นผมก็น่าจะมาซื้อสักชุด”
อิโตะ นานาโกะพูดว่า：“ต่อไปเย่เฉินซังมาได้บ่อย ๆ เดี๋ยวให้ทานากะซังช่วยบันทึกนิ้วมือให้ ทำเป็นเหมือนบ้านตัวเองได้เลยค่ะ ถ้าพวกเราไม่อยู่ คุณอยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียว ก็มาได้ตลอดเวลาเลย”
เย่เฉินตะลึงเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรจะปฏิเสธหรือรับไว้ดี
ตอนนี้เอง ทานากะ โคอิจิเห็นเย่เฉินลังเลเล็กน้อย จึงรีบพูดว่า：“คุณเย่ ที่จริงไม่ต้องบันทึกลายนิ้วมือหรอกมันยุ่งยาก รหัสประตูคือวันเกิดของเธอ”
เย่เฉินรีบพูด：“รู้รู้……อันนี้รู้……”
ทานากะ โคอิจิยิ้มไปพูดไปว่า：“งั้นคุณเย่ก็รู้รหัสประตูแล้วค่ะ！”
เวลานี้ เอมิ อีโตะน้องสาวของนางาฮิโกะ อิโตะ ได้เตรียมอาหารญี่ปุ่นอันน่าหรูหราไว้แล้ว
เอมิ อีโตะสวมชุดกิโมโน เดินมาอยู่ด้านข้างเย่เฉิน วางมือสองข้างแนบลำตัวไว้ แล้วโค้งคำนับด้วยความเคารพ：“คุณเย่ ฉันได้เตรียมอาหารญี่ปุ่นที่ดีที่สุดเพื่อคุณแล้ว วัตถุดิบซื้อมาเมื่อตอนเช้านี้ และส่งตรงถึงสนามบิน มาเป็นอาหารทะเลระดับไฮเอนด์ของหัวเซี่ย ไม่ว่าจะเป็นหอยเม่น หอยนางรม ปลากะพงหรือปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่พบเจอได้ในตลาดญี่ปุ่นปัจจุบัน เชิญรับประทานให้อร่อยค่ะ！”
นางาฮิโกะ อิโตะยิ้มไปพูดไปว่า：“คุณเย่ เอมิเก่งในการทำซาซิมิทุกชนิดที่สุด ความอ่อนไหวต่อวัตถุดิบของเธอนั้น แข็งแกร่งกว่าเชฟระดับสามดาวมิชลินหลายคน ส่วนผสมที่เธอสัมผัสในชีวิตประจำวัน เกรงว่าเชฟมิชลินสามดาวเหล่านั้นจะไม่มีโอกาสได้เห็นเลย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...