ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5296
พูดจบ ก็ชี้ไปยังปลาทูน่าครีบน้ำเงินบนจานอาหารค่ำอันสวยงาม พูดกับเย่เฉินว่า：“คุณเย่ ซาซิมิเหล่านี้เป็นเนื้อส่วนแก้มของทูน่าครีบน้ำเงิน ราคาประมูลของปลาตัวนี้คือสามล้านเหรียญดอลลาร์ ซึ่งเนื้อเล็กน้อยแค่สองชิ้นนี้ ก็ราคาหลายแสนแล้ว เมื่อคิดแล้ว ชิ้นหนึ่งก็หลายหมื่นดอลลาร์ขึ้นไป แม้ว่าจะเป็นร้านอาหารมิชลินที่ดีที่สุดก็ไม่น่าจะมี”
นางาฮิโกะ อิโตะไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ ในสังคมแห่งความหรูหราและเงินตราของประเทศญี่ปุ่น ราคาของสินค้าไฮเอนด์ชั้นสุดยอดจริง ๆ ราคาแพงจนทำให้คนรู้สึกเหลือเชื่อ
สถิติการประมูลสูงสุดสำหรับปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ตัวหนึ่งเคยถูกซื้อด้วยราคาสูงถึงหลายล้านดอลลาร์ ปลาแบบนี้ เนื้อส่วนใหญ่จะไหลเข้าสู่ร้านอาหารระดับไฮเอนด์ เหมือนว่าร้านระดับไฮเอนด์พอก็จะกินวัตถุดิบชั้นยอดได้ แค่คุณจ่ายหลายร้อยดอลลาร์ขึ้นไป ก็สามารถกินมันในร้านอาหารได้
แต่สถานการณ์จริงคือ เนื้อสองเหงือกของทูน่าแบบนี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้าครัวหลังร้านใด ๆ ได้ เพราะถูกตัดขาดโดยนักชิมชั้นนำอย่างตระกูลอิโตะไปนานแล้ว
คนส่วนใหญ่ไม่อาจเข้าใจว่า ทำไมคนรวยระดับต้น ๆ เหล่านั้นถึงฟุ่มเฟือยจนขนาดนี้ ไม่สำคัญว่าส่วนผสมของอาหารมื้อหนึ่งจะมีราคาเป็นหมื่นหรือเป็นแสน ไวน์ขวดละหลายหมื่น ในสายตาของพวกเขามูลค่าเพียงอย่างเดียวคือเสียงเปิด
นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะ และพูดว่า：“นานาโกะ ทุกสิ่งในโลกนี้ ตราบใดที่ไล่ตามมันจนสุดทาง จะเรียกว่าเต๋าก็ได้ เธอชอบอิเคบานะ ดังนั้นจะทำทุกอย่างเพื่อซื้อดอกไม้ที่แพงที่สุด ดอกกุหลาบจากร้านดอกไม้ริมถนน ซื้อเพียงสามถึงห้าหยวนก็ได้มาหนึ่งดอกแล้ว แต่พันธุ์คุณภาพสูง ที่เลือกมาจากระยะทางหลายหมื่นไมล์ ดอกหนึ่งขายเป็นหมื่นขึ้นไป ใช้ดอกที่ดีที่สุด รวมกับเครื่องมือที่ดีที่สุด และวิธีการที่ซับซ้อนที่สุดมาทำการจัด ก็จะกลายเป็นวิถีแห่งดอกไม้ แต่ช่อดอกไม้ราคาร้อยหยวนจากร้านดอกไม้ข้างทาง ไม่เกี่ยวข้องเลยสักนิดกับวิถีแห่งดอกไม้”
“และก็ยังมีชา คนธรรมดาชงชาถ้วยหนึ่ง หรือชาถุง หรือชงชาถุงแล้วผสมกับนม สิ่งเหล่านี้นับว่าเป็นการดื่มชา แต่ใช้ใบชาที่สูงสุด เครื่องมือระดับสูงสุด มาชงเข้าด้วยกัน ถึงเรียกว่าเป็นวิถีแห่งชา！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...