ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5297
“ถึงฉันจะไม่รู้จักวิถีของดอกไม้และวิถีของชา แต่ฉันรู้จักวิถีของอาหาร！นั่นคือการกินวัตถุดิบที่ดีที่สุด และดื่มไวน์ที่แพงที่สุด！”
อิโตะ นานาโกะแลบลิ้นออกมา จงใจแกล้งเขา：“ตะกละก็ตะกละสิ จะพูดมากทำไม ……”
นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะอย่างเบิกบาน จากนั้นหยิบขวดเหล้าที่เขียนคำว่า“สิบสี่ชั่วอายุ”ขึ้นมา แล้วพูดกับเย่เฉินว่า：“คุณเย่ นี่ไม่ใช่เหล้าชั้นสูงธรรมดา แต่เป็นมังกรคำรามสะท้านนภาชั้นสูงที่มีอยู่ไม่เยอะ แม้แต่นายก ก็ไม่มีโอกาสได้ดมมัน！”
“มังกรคำรามสะท้านนภา……”เย่เฉินยกมุมปากขึ้น ยิ้มอย่างอึดอัด ถามเขาว่า：“ทำไมถึงใช้ชื่อนี้……”
นางาฮิโกะ อิโตะยิ้ม：“นี่คือเอกลักษณ์ธรรมเนียมของยี่ห้อญี่ปุ่น ไม่ว่าของจะดีหรือไม่ ก็ต้องบรรจุด้วยความหรูหรา จะดีมากถ้าทำให้คนอื่นฟังไม่เข้าใจ เขาจะได้รู้สึกว่าสิ่งนี้พิเศษมาก！คำนามของสาเกสามารถใช้เขียนหนังสือได้หนึ่งเล่ม ยี่ห้อและรุ่นที่มีชื่อเสียงมังกรดำ มังกรหวนโหย มังกรห้วง ซึ่งมังกรคำรามสะท้านนภาอยู่สูงสุด”
เย่เฉินมองเขา แล้วถามไปหนึ่งคำถาม：“คุณอิโตะ คุณพูดมาจากใจนะครับ เหล้านี้อร่อยไหม？”
“อะ……อร่อยไหม？”นางาฮิโกะ อิโตะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง คิดไปมา และพูดอย่างจริงจังว่า：“พูดตามตรงนะคะคุณเย่ ของสิ่งนี้ถ้าพูดถึงรสชาติ แย่ยิ่งกว่าโค้กอีก”
พูดจบ เขาก็เสริมไปอย่างรวดเร็ว：“แต่ว่าสาเกนี้ ก็เป็นอัตลักษณ์ของญี่ปุ่นนี่！ไวน์ที่ชาวยุโรปทำจากองุ่นหมัก พูดตรง ๆ นะไม่อร่อยเท่าน้ำองุ่นเลย ซึ่งก็เป็นอัตลักษณ์ของพวกเขาเช่นกัน！”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างเข้าใจ และพูดด้วยรอยยิ้ม：“งั้นดูเหมือนว่า สาเกของญี่ปุ่น ไวน์ของฝรั่งเศส มีความคล้ายคลึงกัน กับสาววัยรุ่นที่เหยียบไวน์หมัก”
นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะอย่างเข้าใจ และปรบมือ：“คุณเย่พูดถูก！”
แต่ความจริงแล้วสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจคือ ซาชิมินั้นไม่มีรสชาติอะไรเลย กินไปมีแต่รสชาติของปลาต่าง ๆ หลังจากจิ้มลงโชยุและวาซาบิแล้ว รสชาติโดยรวมก็ไม่ต่างกันมากนัก
ตรงนี้คล้าย ๆ กับหม้อไฟ กินไปกินมา กินแล้วก็เหลือแต่รสชาติของก้นหม้อกับน้ำจิ้ม
ทานอาหารกลางวันที่บ้านใหม่ของตระกูลอิโตะแล้ว เย่เฉินและนางาฮิโกะ อิโตะคุยกันสักพัก จากนั้นก็ลุกขึ้นบอกลาออกไป
ก่อนหน้านี้เขาบอกซูจือหยูแล้วว่า เขาจะไปเยี่ยมตู้ไห่ชิงที่บ้าน ดังนั้นจึงผิดสัญญาไม่ได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...