ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5298
แม้ว่าเขาและทั้งสองคนจะดื่มสาเกไปมากกับ แต่โชคดีที่มีปราณทิพย์ติดตัว ก่อนเดินทาง จึงใช้ปราณทิพย์ชำระล้างแอลกอฮอล์จนหมด แล้วขับรถไปที่คฤหาสน์เก่าของตัวเองตอนนั้น
ตู้ไห่ชิง และซูจือเฟย กับซูจือหยูในเวลานี้ ได้รับประทานอาหารกลางวันแล้ว ซูจือเฟยเปลี่ยนเป็นชุดสะอาด โกนหนวดและมัดผมยาวประบ่าขึ้นมา ก็ดูเงียบขรึมและคล่องแคล่วขึ้นเยอะ
ซูจือหยูนั่งอยู่บนโซฟา จับตาดูความเคลื่อนไหวที่ลานนอกบ้าน หวังว่าจะเห็นทันทีที่เย่เฉินมาถึง
ตอนที่รถบีเอ็มของเย่เฉินค่อย ๆ ขับมาจอดที่ลานบ้าน ซูจือหยูดีใจทันที รีบพูดกับแม่และพี่ชายว่า：“คุณเย่มาแล้ว！”
พูดจบ เธอก็ลุกขึ้น และวิ่งไปที่ประตู
ตู้ไห่ชิงและซูจือเฟยก็ลุกตาม เดินตามออกมาจากด้านหลัง
ตอนที่เย่เฉินลงจากรถ สามคนแม่ลูกก็เดินมาที่หน้าประตูนำโดยลูกสาวและแม่กับลูกชายสองคนอยู่ด้านหลัง
ซูจือหยูเปิดประตูเหล็กทรงโบราณ ท่าทางเขินอายเล็กน้อย พูดไปอย่างให้เกียรติว่า：“คุณเย่มาแล้วเหรอคะ！”
ซูจือเฟยพูดอย่างให้เกียรติเป็นอย่างมากว่า：“คุณเย่……”
ตู้ไห่ชิงไม่ได้สงวนท่าทีเหมือนพวกเขาสองคน เธอเหมือนเห็นลูกของเพื่อนสนิท และพูดอย่างใส่ใจว่า：“เย่เฉินมาแล้วเหรอ เข้ามาในบ้านสิ！”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย พูดด้วยความเคารพ：“สวัสดีครับน้าตู้ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างครับ？”
ตู้ไห่ชิงยิ้มไปพูดไปว่า：“น่าสบายดีมาก บรรยากาศที่จินหลิงสบายสุด ๆ และช่วงนี้ก็ไม่เรื่องเยอะเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้นจึงสบายมาก”
ผ่านไปสักพัก เย่เฉินดึงความคิดกลับมาก่อนน้ำตาจะไหล กลั้นน้ำตากลับไป พูดกับตู้ไห่ชิงด้วยรอยยิ้มว่า：“น้าตู้เก็บบ้านหลังนี้ คงจะเหนื่อยไม่น้อยนะครับ…”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้ายิ้ม และพูดว่า：“ใช่เหนื่อยมาก แต่ก็สนุกดี”
พูดไป ตู้ไห่ชิงก็ชี้ไปที่โซฟาหนังแบบโบราณตรงนั้น แล้วพูดกับเย่เฉินว่า：“นั่งพักสักหน่อยสิ！”
“ครับ！”เย่เฉินพยักหน้า นั่งลงแล้วก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ：“น้าตู้ โซฟาตัวนี้เหมือนกับโซฟาที่ผมมีตอนเด็ก ๆ เลย……ตอนนี้ยังหาซื้อโซฟาสไตล์นี้ได้อยู่เหรอครับ？”
ตู้ไห่ชิงยิ้ม：“ตอนที่พวกเรายังเด็ก โซฟาหนังโดยทั่วไปจะเป็นแบบนี้ นอกจากโซฟาที่นำเข้าจากยุโรปและอเมริกา จะดูเกินจริงไปหน่อย แต่ตอนนี้หาซื้อโซฟาแบบนี้ไม่ได้แล้ว น้าจ้างคนทำด้วยมือโดยเฉพาะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...