ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5321

ภายในเวลาชั่วขณะ หงฉางชิงเสียสติ ไม่รู้ว่าควรทำอะไรดี 

เย่เฉินซักถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือก: “ทำไม? ไม่กล้าแล้วเหรอ? มึงเก่งมากเลยไม่ใช่หรือไง? ถึงขั้นเรียกแทนตัวเองว่าเป็นเทียนซือแล้ว เรื่องแค่นี้ก็ขลาดกลัวแล้วหรือ?”

หงฉางชิงตอบกลับด้วยใบหน้าที่หม่นหมอง: “ไอ้หนู หงฉางชิงกูจะมีทางขลาดกลัวได้ยังไง!”

พอพูดจบเขาก็เปลี่ยนประเด็น แสยะยิ้มอย่างเยือกเย็นพลางพูดด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหยิ่งยโส: “กูเกือบโดนเด็กเมื่อวานซืนอย่ามึงปลุกปั่นจนหลงประเด็นแล้ว! เมื่อวานซือเทียนฉีมันยินดีประลองกับกู อีกทั้งยอมรับในความพ่ายแพ้ เมื่อพูดตามหลักแล้วก็ควรยกจี้ซื่อถังนี่ให้กู! แต่ตอนนี้มันกลับไม่กล้าออกมาพบหน้าเหมือนเต่าที่หดอยู่ในกระดอง หาเด็กที่ปากดีมาพูดจาโอหังที่นี่ ก็เท่ากับอยากเบี้ยวหนี้ไม่ใช่เหรอวะ? มิหนำซ้ำกูชนะและได้ครอบครองจี้ซื่อถังนี้แล้ว ทำไมถึงต้องพนันกับมึงอีกครั้งด้วย? แล้วมึงจะเอาอะไรมาพนันกับกู?”

เย่เฉินหัวเราะแล้วตอบกลับ: “ไอ้แก่ เราทั้งสองคนมีหนึ่งคนที่อยากปลุกปั่น แต่ว่ากูไม่ไปสนใจเรื่องอะไรพวกนั้นของมึงหรอกนะ กูใช้กล้องแอบถ่ายทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเมื่อครู่นี้แล้ว ตอนนี้มึงก็แค่ไม่กล้ารับคำท้าไม่ใช่เหรอ? ไม่ต้องเป็นห่วง กูจะโพสต์วิดีโอพวกนี้ลงบนโซเชียลตอนนี้แหละ แล้วก็เน้นโพสต์ลงบนโซเชียลของต่างประเทศด้วย! แค่จี้ซื่อถังเล็กก ๆ ที่ลงทุนไปไม่ถึงหนึ่งล้าน ยกให้มึงแล้วยังไง? ขอแค่มึงไม่กลัวขายหน้า ไม่กลัวเรื่องได้ไม่คุ้มเสีย มึงก็เอาจี้ซื่อถังนี่ไปเต็มที่เลย” 

พอพูดจบ เย่เฉินก็ถามเฉินเสี่ยวจาว: “เสี่ยวจาว ฉันให้เธอถ่ายทุกอย่างที่เกิดขึ้นเอาไว้ เธอถ่ายหรือยัง?”

เสี่ยวจาวพยักหน้ารัว ๆ พลางพูด: “ตอบกลับอาจารย์เย่ เสี่ยวจาวได้ถ่ายไว้หมดแล้วค่ะ!”

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น เธอก็ถอดกระเป๋าหนังสะพายข้างสีดำบนตัวลงมา หลังจากเปิดกระเป๋าออกแล้ว ก็หยิบกล้องจิ๋วหลายเครื่องออกมาจากกระเป๋า และเมื่อลองมองกระเป๋าหนังใบนั้นอีกครั้ง พบว่าด้านบนมีรูวงกลมสี่ห้าจุด คิดว่าน่าจะเป็นรูที่เจาะไว้เพื่อใช้กล้องจิ๋วแอบถ่าย