ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5321
ภายในเวลาชั่วขณะ หงฉางชิงเสียสติ ไม่รู้ว่าควรทำอะไรดี
เย่เฉินซักถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือก: “ทำไม? ไม่กล้าแล้วเหรอ? มึงเก่งมากเลยไม่ใช่หรือไง? ถึงขั้นเรียกแทนตัวเองว่าเป็นเทียนซือแล้ว เรื่องแค่นี้ก็ขลาดกลัวแล้วหรือ?”
หงฉางชิงตอบกลับด้วยใบหน้าที่หม่นหมอง: “ไอ้หนู หงฉางชิงกูจะมีทางขลาดกลัวได้ยังไง!”
พอพูดจบเขาก็เปลี่ยนประเด็น แสยะยิ้มอย่างเยือกเย็นพลางพูดด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหยิ่งยโส: “กูเกือบโดนเด็กเมื่อวานซืนอย่ามึงปลุกปั่นจนหลงประเด็นแล้ว! เมื่อวานซือเทียนฉีมันยินดีประลองกับกู อีกทั้งยอมรับในความพ่ายแพ้ เมื่อพูดตามหลักแล้วก็ควรยกจี้ซื่อถังนี่ให้กู! แต่ตอนนี้มันกลับไม่กล้าออกมาพบหน้าเหมือนเต่าที่หดอยู่ในกระดอง หาเด็กที่ปากดีมาพูดจาโอหังที่นี่ ก็เท่ากับอยากเบี้ยวหนี้ไม่ใช่เหรอวะ? มิหนำซ้ำกูชนะและได้ครอบครองจี้ซื่อถังนี้แล้ว ทำไมถึงต้องพนันกับมึงอีกครั้งด้วย? แล้วมึงจะเอาอะไรมาพนันกับกู?”
เย่เฉินหัวเราะแล้วตอบกลับ: “ไอ้แก่ เราทั้งสองคนมีหนึ่งคนที่อยากปลุกปั่น แต่ว่ากูไม่ไปสนใจเรื่องอะไรพวกนั้นของมึงหรอกนะ กูใช้กล้องแอบถ่ายทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเมื่อครู่นี้แล้ว ตอนนี้มึงก็แค่ไม่กล้ารับคำท้าไม่ใช่เหรอ? ไม่ต้องเป็นห่วง กูจะโพสต์วิดีโอพวกนี้ลงบนโซเชียลตอนนี้แหละ แล้วก็เน้นโพสต์ลงบนโซเชียลของต่างประเทศด้วย! แค่จี้ซื่อถังเล็กก ๆ ที่ลงทุนไปไม่ถึงหนึ่งล้าน ยกให้มึงแล้วยังไง? ขอแค่มึงไม่กลัวขายหน้า ไม่กลัวเรื่องได้ไม่คุ้มเสีย มึงก็เอาจี้ซื่อถังนี่ไปเต็มที่เลย”
พอพูดจบ เย่เฉินก็ถามเฉินเสี่ยวจาว: “เสี่ยวจาว ฉันให้เธอถ่ายทุกอย่างที่เกิดขึ้นเอาไว้ เธอถ่ายหรือยัง?”
เสี่ยวจาวพยักหน้ารัว ๆ พลางพูด: “ตอบกลับอาจารย์เย่ เสี่ยวจาวได้ถ่ายไว้หมดแล้วค่ะ!”
ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น เธอก็ถอดกระเป๋าหนังสะพายข้างสีดำบนตัวลงมา หลังจากเปิดกระเป๋าออกแล้ว ก็หยิบกล้องจิ๋วหลายเครื่องออกมาจากกระเป๋า และเมื่อลองมองกระเป๋าหนังใบนั้นอีกครั้ง พบว่าด้านบนมีรูวงกลมสี่ห้าจุด คิดว่าน่าจะเป็นรูที่เจาะไว้เพื่อใช้กล้องจิ๋วแอบถ่าย
ตอนนี้หงฉางชิงถึงจะตระหนักได้ว่าเจตนาของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้โหดร้ายมากแค่ไหน!
ดังนั้นเขาจึงใคร่ครวญอย่างละเอียดในใจ: “ถ้าเกิดกูฝืนงัดข้อกับไอ้หมอนี่ สุดท้ายก็หนีจุดจบที่พ่ายแพ้เสียหายหมดชื่ออย่างยับเยินไม่ได้อยู่ดี เมื่อเปรียบเทียบกับการตกอยู่ในจุดจบแบบนั้น จะดีกว่าถ้าเกิดกูจับมือคืนดีกับมัน ถ้าเป็นแบบนั้นละก็ แค่ต้องสูญเสียจี้ซื่อถังที่ได้รับมาแล้ว ซึ่งกูก็ไม่มีความสูญเสียอะไรเช่นกัน......”
เมื่อนึกคิดถึงตรงนี้ หงฉางชิงจึงเม้มปากแล้วแกล้งทำเป็นเอ่ยปากพูดอย่างใจกว้าง: “ช่างมันเถอะ ๆ กูเห็นว่ามึงทำทั้งหมดนี้โดยใช้สมองขบคิดมาเป็นเวลานาน ใช้ทุกวิถีทางก็เพื่อช่วยจี้ซื่อถังนี้เท่านั้นแหละ กูไม่เอาจี้ซื่อถังนี่ละ วันนี้แซ่หงอย่างกูจะใจกว้างหน่อยก็แล้วกัน คืนจี้ซื่อถังนี่ให้ซือเทียนฉีเลย กูไม่เอาแล้ว!”
หลังจากพูดจบ ก็ใช้มือข้างหนึ่งลูบเคราแล้วถลกแขนเสื้อครั้งหนึ่ง ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างไขว้ไว้ด้านหลัง เตรียมพร้อมที่จะเดินออกไปด้านนอกอย่างหลงระเริง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...